you found and adopt me ✔

<13>

p.o.v Lily

Na een paar uur gaat 5sos naar huis. De rest van de jongens bestellen pizza. 'wat wil jij' vraagt Niall wanneer we bij mij zijn. 'ik hoef niks' antwoord ik. 'kom op Lily. Dit is toch niet door die haat' vraagt Liam. 'nee. heb gewoon geen honger' antwoord ik. 'je eet wat' zegt Louis streng. 'nee' antwoord ik simpel terug. 'bestel maar iets voor haar' zegt Liam.

Niall tikt wat in en legt dan zijn telefoon weg. Na 10 minuten gaat de bel. Waarschijnlijk de pizzakoerier. We verwachten niemand anders. Niall komt binnen gerend met 5 dozen. Fijn. Gelukkig heb ik nog wel wat trucjes. Een broer van mijn beste vriendin had anorexia en omdat ik daar zo vaak was heb ik er veel over geleerd. Ik vond het best wel interessant. Al die informatie kan ik gebruiken. Dan val ik af en ben ik niet meer dik.

Niall zet een doos voor mijn gezicht en ik kijk er vernietigend aan. Terwijl Niall zijn hele pizza naar binnen aan het werken is zit ik nog steeds naar de dichte doos te kijken. 'Lily, open de doos en eet' zegt Liam. 'heb geen honger' antwoord ik. 'ik weet dat dit door de haat komt en dat je nu denkt dat je dik bent. Dat is niet waar' zegt Liam. 'toch wel' zeg ik voor ik naar boven loop. Gelukkig volgt niemand me.

Ik veroorzaak al genoeg problemen. Wel fijn om te weten hoe mensen echt over me denken. Ik ben dik, irritant, maar vooral lelijk. Of zou Liam gelijk hebben? Zijn ze jaloers, op mij? Ik kan het niet bedenken. Ik ben zo lelijk als wat en ik ben irritant.

Na een uur op bed te hebben gehuild gaat de deur voorzichtig open. Met betraande ogen kijk ik naar de deur. Niall komt tevoorschijn. 'hee meisje toch' zegt hij. Voorzichtig komt hij verder de kamer in gelopen. Hij gaat bij mij op bed zitten en trekt me tegen zich aan. 'je moet haat niet geloven. Kijk wat ze allemaal over ons schrijven. Over ons zeggen ze dat we homo's zijn maar Louis heeft toch echt een vriendin. Die trouwens zo komt' zegt Niall wat me laat grinniken.

'het is niet waar wat ze zeggen. Je bent niet dik. Dadelijk krijg je nog anorexia, dat willen we echt niet' zegt Niall. 'maar ik ben dik' zeg ik. 'niet waar. Het maakt je onzeker die haat. Dat hadden wij in het begin ook, maar ze zijn gewoon jaloers' zegt Niall. rustig wrijft hij over mijn rug wat me wel wat rustiger maakt.

Een hele tijd zitten we zo. Het is stil, maar niet ongemakkelijk stil. Gewoon fijn stil. 'ga je de pizza nog wel opeten' vraagt Niall. '1 stukje' antwoord ik. 'dat is een begin' zegt Niall. Hij tilt me overeind en samen lopen we naar beneden. 'ze eet 1 stuk' zegt Niall tegen de andere. 'nee. Ze eet die pizza gewoon' zegt Liam. 'ik heb met haar afgesproken dat ze 1 stuk opeet. Morgen zien we wel weer' zegt Niall.

Liam zucht geïrriteerd. 'voor jou is dit wel fijn he? Kun je de rest opeten' zegt Liam. 'nee hoor. Ik hoef de pizza niet. Maar ze gaat toch niet meer eten nu. Ze eet tenminste iets, ben blij man' zegt Niall. Liam kijkt boos naar Niall. 'en als je nou niet op houd met je boze blik eet ik niks' bemoei ik me in de ruzie. Gelijk kijkt Liam weg.

Niall en ik gaan beide op de bank zitten en ik krijg mijn stuk pizza die ik op eet. Na het stukje pizza kijkt Niall me trots aan. 'goed gedaan' zegt hij. Liam kijkt er niet al te trots bij. Het zal me niet boeien. Je ziet wel dat Niall weet hoe je kinderen moet opvoeden.

(