The Return Of The Wife {Book 2}

Chapter 32

*Third Person's P.O.V*

*In the morning*

*Tik tok* *Tik tok*

Napa-mulat si Calla nang tumunog ang alarm clock niya. There was a strike of pain that she felt on her head. She groaned because of the pain.

Napahawak sa kanyang ulo si Calla. She felt dizzy, wala naman siyang naalala na uminom siya kagabi. Ang maaring cause ng pain ay stress and too much crying last night.

Dahan-dahan bumangon si Calla, trying to push away the thoughts about last night. Unti-unti naging klaro ang kanyang paningin

  She noticed something in her bedside table. It was a paper with a black and silver box above it. Dahil sa curiosity, agad niya yun pinakialaman. Ang una niyang pinakialaman ay yung papel. 

"This glamorous bracelet is nothing compared to you. You are way more attractive, precious and beautiful." 

 Di niya napigilan ngumiti ngunit naisip niya Kung sino kaya ang nagbigay sakanya nito? O kung sakanya talaga ito? She opened the box revealing a gold and silver bracelet with pearls as extra decors with her name embroidered on it.  

A name flashed through her mind. Ashton.

Di niya mapigilan mapangiti, but that smile has vanished after she remembered what happened last night. She was stressed.

Tuluyan na siyang bumangon sa kama niya while leaving the gift on the bedside table. Dumiretso na siya sa banyo. As usual, she did her morning routines.

Doon na Rin siya nagbihis sa banyo. She was wearing a simple white sweatshirt paired with black leggings and black shoes.

She have no idea where to head to. She just wanted to get out of this place. She wanted to escape even just for today. She threw her bag over her shoulder and went out.

*Calla's P.O.V*

Nandito ako ngayon sa park, naglalakad habang kumakain ng ice cream. Sa totoo lang, wala akong alam sa kung anong balak ko ngayon.

Feeling asawa naman peg ko dun. Pero asawa naman niya ako pero err--

Patay ka na sa mata ng marami.

Nagbuntong-hininga nalang ako sa sinabi ng utak ko. Katarantaduhan nanaman Calla. Hindi ka na natuto.

Sa huli ang pagsi-sisi.

"Excuse me, miss?" Napabalik ako sa realidad nang may nagsalita sa tabi ko. Gwapo, maputi, chinito. Halata may halo.

"A-ano yun?" Naiilang tanong ko dahil sa ngiti niya. Ang lawak ng ngiti niya, feeling close?

"Nothing. Just your ice cream is melting. It'll reach your dress in no time" Nakangiti niyang sambit

"Seriously? Yun ang rason?" Natawa ako ng kunti dahil sa inasal niya. Really? Lalapit siya dahil concern siya sa damit ko?

"Not just that. I noticed how deep your thoughts are. Nakasimangot ka." Natawa ako ng tuluyan ng nag-tagalog. Not that it's funny, ang cute nga. Especially with that accent. Nakita ko pag-simangot ng mukha niya.

"Oh see! Naka-simangot ka rin" Tinuro ko mukha niya na agad napalitan ng blankong expression.

"You're making fun of me eh. I know I'm not perfect in Tagalog but I try" Yumuko siya kunti. I was taken aback, I felt guilty. "But hey I made you smile" Tumingin siya saakin with that same wide smile plastered in his face.

Natahimik nalang ako. May kung ano siyang kinuha sa bulsa niya, panyo pala. Dahil nakatingin lang ako sakanya, napansin ko wala na yung ice cream sa kamay ko at pinupunasan na niya yun ng panyo.

"Uhh Thank you" Nahihiyang Sabi ko nung natapos na siya.

"Welcome Bella. I'm Ivan Mateo Lessandro." Nilahad niya ang kamay niya na agad Kong tinanggap.

"Caliyah. Caliyah Romero." Nilapit niya yung bibig niya sa kamay ko saka ito hinalikan. Nagulat naman ako sa inasal niya. He chuckled a bit before speaking

"Sorry, I forgot we're in the Philippines. And it became a habit of mine" Ako naman ang napa-ngisi sa sinabi niya.

"No it's okay. So you're from..?" Tanong ko sakanya.

"Italy, baby"

***

Nandito ako ngayon sa kama, pagulong-gulong. Wide awake.

Nung dumating ako kanina, Wala siya. Tanging si Manang Flor lang nandito. Syadong busy, di niya ako napasin. Masyado rin akong pagod para magsimula ng convo.

Naalala ko si Ivan. He's not bad. Yun nga lang, may pagka-something siya sa endearments. Half Italian at one-fourth Filipino lang pala siya. And the usual, andito siya sa pinas for business.

Actually, ang buong pangyayari, it's him blabbering and me nodding. Hindi ako tipong nakipag-usap ng normal sa strangers. Napansin niya at Yun kaya siya nalang nag-salita ng nagsalita.

His blabbering was interrupted by a phone call. Kailangan niya daw umalis at iaasikaso lang daw. He even said these words...

"I would love to get to know you better, sugar. Trust me, a simple phone call would never end our connection. 'Til next time, cupcake" He said with a wink then left.

_______________________

Sorriiiieee po talaga T_T

-MrsCrazyForYou