KOLCU

11 - Karlı Alışveriş

Atına bindi genç adam eğilip Daisy' yi bir çocukmuş gibi rahatça kaldırıp arkasına bindirdi başını biraz geri çevirip "Ne tarafta kasaba?" diye sordu.

"Şu patika kasabaya gidiyor."

"Sıkı tutun" dedi Jean ve atını sürmeye başladı Daisy düşmemek için onun beline sarılmak zorunda kaldı. Düz arazilere geldiklerinde neredeyse dört nala koşuyordu at, kasabaya varmaları çok sürmedi attan indiler Daisy neşeyle "Hala kalkmamış pazar" dedi ve pasaja doğru ilerledi. Değirmencinin tezgahına gidip "İki tane on kilo çuval un alabilir miyim?" o farketmedi ama Jean hemen arkasında dikiliyordu.

"Hala bir gümüş sikke değil mi?"diye sordu Daisy.

İnsanlar kolculara saygı duyardı ve birazda çekinirlerdi onun kızla birlikte olduğunu anlayan değirmenci

"Bunlar bizden" dedi.

"Olmaz" diyip parayı uzattı ama adam almaya yeltenmedi bile alışverişe bu şekilde devam ettiler hiçbir esnaf kesinlikle para almıyordu kızdan, oda buna anlam vermeye çalışıyordu bu sırada aldıkları herşeyi Jean yüklenmişti alışveriş bittiğinde genç kız bunu yeni farketti "Çok özür dilerim şunları ben alayım" diyerek eline doğru uzandı bir an elleri değince ikiside biraz utandı.

Jean "Gerek yok ben taşıyabilirim" diyerek reddetti onu.

Tekrar ata bindiklerinde artık güneş neredeyse batıyordu yükleride olduğundan atı koşturmadı Jean sessizliği bozan yine Daisy olmuştu

"Adın neydi?"

"Jean peki ya seninki?"

"Daisy"

"Güzel bir isim".

"Teşekkür ederim".

"Kolcu olmak için genç duruyorsun kaç yaşındasın?"

"Yirmi iki, dokuz yaşımda başladım."

"Bu nasıl oldu? kimsenin ailesi oğlunu o yaşta kolcu olsun diye bırakmaz."

Kısa bir sessizlik oldu kız o zaman yaptığı hatayı anladı "Çok özür dilerim anlamalıydım."

"Önemli değil".

Daisy nasıl olduğunu çok merak ediyordu ama sormaya çekindi neyseki birkaç dakika sonra Jean buz gibi bir sesle kendi anlatmaya başladı.

"Bu sızma olayı on üç yıl öncede olmuştu eve vardığım anda saldırdılar babam eski bir askerdi ama topaldı savaşamadı bize kaçmamız için zaman kazanabildi ancak bunun için canını verdi, sadece bize bir dakika kazandırmak için. Kaçtığımız esnada arkadan takip ediyordum annemi yetiştiğimde onu yerde karnı deşilmiş şekilde gördüm son nefesini veriyordu onun yerinde olmayı dilerdim onun kurtulup benim ölmemi ama öyle değildi. Son sözleri "Kardeşini kaçırdılar"oldu onu ararken bitap düşüp bayıldığımda ustam ve reisimiz olan Sean beni buldu o günden beri batıdayım tekrar içeri sızdıkları için buraya geldik".

"Buna çok üzüldüm o yaşta bir gün içerisinde neler yaşamışsın" biraz bekledikten sonra devam etti "Annem ateşli bir hastalıktan öldü çok küçüktüm yüzünü bile zor hatırlıyorum babamda aynı senin baban gibi askerdi cephede öldüğü haberini aldığımda oniki yaşındaydım"

"Peki kiminle yaşıyorsun evlimisin yoksa?" diye korkuyla sordu Jean.

Daisy "A hayır değilim dedemle birlikte yaşıyoruz" diyerek cevap verdi Jean'in korkuyla tuttuğu nefesi verirken rahatladığını hissetti.

Eve vardıklarında karanlıktı dedesi onu kapıda bekliyordu onları gördüğünde doğruldu yanlarına geldi erzağı yüklenip eve doğru giden Jean'e sorgulayan gözlerle baktı kimsin diye sormasına fırsat vermeden Daisy araya girdi "Bu Jean bugün hayatımı kurtardı dedecim."