KOLCU

16 - Acı ve Yalnızlığın Oğlu

Hayatı acı ve yalnızlıktan oluşuyordu onsekiz yaşındaki Pain'in etrafında kendisine benzeyen hiç kimseyi görmemişti bu yaşına kadar çoğunluğunu cılız ve iri, çirkin şekilsiz dillerini bile anlamadığı yaratıklardan oluşan bi yerde gelmişti bu yaşına.Birde az sayıda yaklaşık iki metre boyutlarında olan ve diğerlerine göre muazzam savaşçılar olanlar vardı bir süredir onlarla savaşıyordu çünkü henüz daha küçücük bir çocukken onunla konuşan bir bedene ait olmayan ses bu yaratıklarla savaşarak kendini eğitmesini istemişti.

Bu sesin sahibi tanıdığı ve konuşabildiği, ona ismini veren, ona konuşmayı, savaşmayı, herşeyi öğreten kişiydi.Ama o bile sorularına cevap vermiyordu çocukluğundan beri işkencelerle, eğitimlerle, ve yalnızlıkla boğuşan Pain'in aklında onlarca soru vardı;

Kimim ben?

Daha doğrusu neyim ben?

Nereye aitim?

Hayattaki amacım ne?

Ses konuştu "On beş tane savaşçı orkla dövüşeceksin kazanırsan sorularına cevap alacaksın"

Pain hayatı boyunca bu sorulara cevap aradı ve şimdi bir anda cevaplarını alabileceğini öğrendinde şaşkınlıkla orklara baktı, arkasından cılız bir ork siyah renkli çelikten bir kılıç ve bir hançer getirdi.

Ses tekrar konuştu "Artık silahların bunlar merak etme görebileceklerinin en iyisiler"

Pain silahları kuşandı ve cevapları almasına engel olan orklara döndü bunlar digerlerinden çok farklılardı onbeş tanesini yenmek kolay olmayacaktı bu düşünce yüzünde çarpık bir tebessüm oluşturdu zira kendiside kolayı sevmezdi.

İçlerine dogru saldırdı beklediği gibi hemen etrafını sardılar hızının ve çevikliğinin sınırlarını zorlamaya başladı aynı anda bir hamleden kaçınıp bir diğerini silahlarıyla engelliyordu ama ne zaman bir açık yakalayıp bit tanesine hamle yapsa bir diğeri onu engelliyordu o zaman yaralamaya çalışacaktı hamlelerden kaçınırken bulduğu boşluklarda yaratıkların hassas noktalarına zarar veriyordu böylece rahat hareket edemediklerinde onları öldürmek için daha çok fırsatı olacaktı bu şekilde orkların ortasında dans edercesini savaştı uzun sürdü ama hepsini birer birer katletti.Elindeki silahlara baktı fazlasıyle iyiydiler keserken neredeyse hiç zorlanmıyordu ama bunu düşünmenin zamanı değildi sorularına cevap alabilecekti nihayet hiç zaman kaybetmeden sordu.

"Neyim ben?"

Bir süre cevap gelmedi kandırıldığını düşünmeye başlamıştıki ses cevao verdi.

"Sen bir insansın"

"Benim gibi başkalarıda mı var?"

"Binlercesi var lakin burada değiller onlar doğudalar yüzyıllardır onlarla savaş halindeyiz."

"Neden?"

"Bunun sebebini şuanda yaşayan çoğu insan bilmez"

"Ben bilmek istiyorum."

"Yüzyıllar önce insanlık benim ırkımın hükmündeydi, bir gün bize karşı geldiler insanlara bir bedene bürünmeden zarar veremememiz için saklı bir mühür buldular.Sayımız onlardan çok azdı muazzam bir bedene bürünebilsekte galip gelemedik zaten bazılarımızda insanlara hükmetmememiz gerektiği düşüncesindeydiler isyan başlayınca sırra kadem bastı o hainler, benki ırkımın en güçlüsü Malhert bu yüzden orkları yarattım."

Duyduklarını sindirdikten sonra Pain cevap verdi "O halde biz düşmanız"

"Hayır senin ırkın yozlaşmış seni küçücük bir çocukken evden atıp ölmeni isteyen anne ve babandı, ben seni bulup yetiştirdim"

"Anne ve baba onlar nedir?"

"Siz insanlar cinsi yaratıklarsınız dişi ve erkek olarak yaratıldınız iki cins çiftleşerek bir yavru yapar dişi olana anne senin gibi erkek olan ise baba denir tıpkı hayvanlarda gördüğün gibi, o bacaklarının arasındakinin ne işe yaradığını hiç merak etmedin mi?"

Ne olduğu hakkında öğrendikleri kafasını karıştırmıştı ama bunları sonra düşünmek için erteledi başka soruları vardı yıllarca cevapsız kalan sorular.

"Beni ölüme terkettiler yani ırkım kötü bir ırk mı?"

"Öyle, bu yüzden onların hemen hepsini yokedip yeni doğanlarla birlikte küllerinden tekrar doğuracağım insanlığı, sadece benim hükmümde düzen sağlanabilir."

"Peki beni niye kurtardın?"

"Sen savaş alanında benim irademi temsil edeceksin."

"Ya bunu reddedersem"

Vücudunun bir çok yerine dayanılmaz sancılar girdi bir anda ve Malhert konuşmaya devam etti.

"Reddedemezsin nankörlüğe tahammülüm yok Pain, seni ben kurtardım ben büyüttüm hem tekrar hükmettiğimde insanların önderi sen olacaksın"

Cevap vermesi için acıyı sona erdirince Malhert yerinden doğrulup konuşmaya devam etti

"Hiçbir şey istemiyorum sadece anne ve babamdan intikam almak istiyorum."

"İntikamın seni kurtardığım gün alındı, sen insanlıktan intikam alacaksın"

Gözünde geçmişten kalan tek hatırası canlandı sevinçten kahkaha attığı bir sahne.Bir dahada hiç gülemedi zaten hayatı işkencelerle eğitimlerle devam etti kahkahalarla değil acı çığlıklarıyla büyümüştü ve onu bu hayata terkedenlerden hesap soracağı zaman artık çok yakındı.