Picture In A Frame ~ L.S.

12: you're serious?

-------------een maand later------------

"Dan, ik had afgesproken met Louis. Ik bel je vanavond nog wel, oké?"

"Is goed Hazz, tot vanavond, love." Ik glimlachte door de bijnaam en hing toen op.

Ik ging wat rechter zitten in bed en klikte whatsapp aan. Snel stuurde ik Zayn een berichtje.

HARRY: Je bent er echt 100% zeker van dat hij weer met me wil praten?

ZAYN: Ja Harry, don't worry. Het komt echt wel goed tussen jullie. Als het niet nu is, dan later wel.

HARRY: Dat is het probleem. Ik wil niet dat het later goedkomt. Ik wil dat het nu goedkomt. Daarom ben ik zo zenuwachtig. 

ZAYN: Geen zorgen Hazz, het komt echt wel goed.

Nog steeds heel onzeker legde ik mijn telefoon weg. Louis kon hier elk moment zijn. Mijn telefoon trilde. Ik wierp snel een blik op het scherm.

DANIEL: Veel plezier vanavond met Louis, love. Hou van je x

Met een zucht schoof ik mijn telefoon van me vandaan. Ik vond Daniel echt leuk, maar hij was gewoon niet Louis.

Toen de bel ging, liep ik zo snel ik kon naar de deur. Met trillende handen deed ik de deur open. "Hey Louis," zei ik zacht.

Ik bekeek hem eens goed. Hij zag er echt gebroken uit. Zijn haar zat rommelig, hij had wallen onder zijn ogen en zijn ogen waren een beetje rood, waarschijnlijk van al het huilen de afgelopen dagen.

Terwijl ik hem zo zag staan voor de deur, brak mijn hart. Ik was degene die hem zoveel pijn had gedaan. Als ik niet zo'n idioot was geweest, had ik hem misschien al lang op kunnen vrolijken en was hij misschien al over Eleanor heen geweest.

Twijfelend stapte ik dichterbij. Toen Louis niet reageerde, sloeg ik mijn armen om hem heen. Meteen voelde ik dat hij zijn gezicht tegen mijn borst duwde en zijn armen stevig om mijn middel sloeg.

"Ik heb je zo erg gemist, Lou," mompelde ik zacht. Ik merkte dat Louis' schouders begonnen te schokken. Hij was aan het huilen.

"Rustig maar Lou. Het komt allemaal goed. Het spijt me zo erg Lou." Fluisterde ik, terwijl ik zacht over zijn schouder wreef.

"Ik heb jou ook gemist Hazz," hoorde ik Louis mompelen. Hij keek op en glimlachte zwak.

"Zullen we naar binnen gaan?" Louis grinnikte en knikte. Ik sloeg mijn arm om zijn schouders en leidde hem mee naar de woonkamer. "Ik ga even thee zetten. Ben zo terug."

Ik liep richting de keuken en stuurde snel Gemma een bericht.

HARRY: Louis is hier. Zou je het heel erg vinden om weg te blijven tot op z'n minst na het eten?

GEMMA: Don't worry Haz. Ik snap het. App maar als ik terug kan komen x

Ik glimlachte. Dit was waarom ik zoveel van haar hield. Ik zette de waterkoker aan en staarde uit het raam. Hoe ging ik dit in vredesnaam aanpakken?

Al snel werd ik uit mijn gedachten gehaald van de waterkoker die afging. Ik maakte snel de thee klaar en liep toen terug naar de woonkamer, waar Louis inmiddels op de bank zat.

Ik zette de thee op tafel en ging toen naast Louis zitten. Na een korte stilte begonnen we beiden tegelijk te praten. "Dus hoe i-" begon ik.

"Haz het sp- Ga jij maar eerst," zei Louis toen hij hoorde dat ik ook begon te praten.

"Hoe is het nu met je?" Vroeg ik twijfelend. Louis haalde zijn schouders op. "Gaat wel." Louis zuchtte diep en ging toen verder. "Ik miste je heel erg."

"Het spijt me echt heel erg Lou. Ik had dat niet zomaar moeten zeggen en daarna niks meer van me laten horen," begon ik. Daarna vroeg ik twijfelend: "En El? Hoe zit het nu tussen jullie? Gaat het al wat beter?"

Louis knikte. "We hebben het erover gehad. We zijn uit elkaar, maar ik zit er niet meer zo erg mee als eerst."

Ik glimlachte en pakte zijn hand. Ik wreef er zacht over met mijn duim. "Ik ben blij dat je je beter voelt, Lou."

Louis keek me blij aan en keek toen naar onze handen.

"Ik heb getwijfeld, weet je." Zei Louis ineens zacht. Vragend keek ik hem aan. "Wat bedoel je?" Louis richtte zijn blik even op de grond en keek toen naar mij.

"Ik heb getwijfeld of ik je leuk vond. Toen ik nog samen was met Eleanor. Ze was vaak weg en ik werd steeds closer met jou. Ik twijfelde toen heel erg of wat ik voor je voelde gewoon vriendschap was of dat het meer was. En om eerlijk te zijn, ik weet het nog steeds niet."

Blozend keek Louis naar de grond. Geschrokken keek ik hem aan. Natuurlijk, ik had wekenlang gehoopt dat hij dit zou zeggen, maar ik had nu wel een vriend.

"Serieus?" Louis knikte twijfelend.

"Fuck." Schold ik. Geschrokken keek Louis naar me. "Haz, alles oké?" Vroeg hij. Hij klonk alsof hij elk moment in huilen uit kon barsten.

"Ik heb een vriend, Lou."