Picture In A Frame ~ L.S.

17: Wait, what?!

De volgende dag stonden we vroeg op. Louis kreunde toen ik aan zijn schouder schudde om hem wakker te maken.

"Kom op, Lou. We gaan naar Disney." Louis opende langzaam zijn ogen en glimlachte.

Hij ging recht zitten en wreef vermoeid in zijn ogen. "Hoe laat is het?" Vertederd keek ik naar hem. Hij is veel te schattig als hij net wakker is. "Half acht," zei ik zacht, terwijl ik met mijn hand door zijn haar ging.

"Ik ga ontbijt maken, kom je zo ook naar beneden?" Louis knikte en gaapte. "Mhm, ik kom zo."

Ik kuste snel zijn voorhoofd voordat ik opstond en naar beneden liep.

------------------Pov Louis-----------------

Ik pakte mijn telefoon, om te kijken of ik nog iets gemist had.

1 bericht van een onbekend nummer.

UNKNOWN: Blijf bij Harry uit de buurt. Dit is geen sprookje met een happy ever after.

Geschrokken staarde ik naar mijn telefoon. Wie zou dit zijn? En hoe komt diegene aan mijn nummer? Gisteren kreeg ik zo'n zelfde soort berichtje van hetzelfde nummer.

Ik liep naar beneden en zag Harry in de keuken staan. Ik sloeg mijn armen om zijn middel en drukte een kusje tegen zijn blote schouder.

"Haz," begon ik twijfelend. "Weet je toevallig wat het nummer van Daniel is?"

Harry keek me verbaasd aan. "Ja, hoezo?" Ik aarzelde. "Ik krijg berichtjes van een onbekend nummer en ik denk dat het misschien Daniel is."

Ik pakte mijn telefoon en ging naar berichten. Ik liet het nummer zien aan Harry en zijn gezichtsuitdrukking veranderde meteen toen hij het bericht las.

"Het is hem..." zei Harry zacht. "Jezus, ik had dit echt niet van hem verwacht." Harry klonk al wat bozer en ik pakte snel zijn hand vast. "Rustig Haz. Hij kan ons niks doen. Ik laat me echt niet wegjagen hoor." Grinnikte ik.

Harry glimlachte. "Dus, straks naar Disney?" Ik veranderde snel het onderwerp. "Goed plan."

--------------------------------------------------

Toen we bij Disney aankwamen gingen we in de rij staan om onze tickets te laten scannen en het park in te gaan. Ik opende mijn portemonnee en pakte daar de tickets uit.

Plotseling greep Harry mijn hand vast, zodat ik mijn portemonnee niet dicht kon doen. "Mag ik die foto eens zien?" Ik keek naar de foto die hij bedoelde en knikte.

"Uw ticket, alstublieft?" Zei de vrouw aan de ingang. Ik had niet eens door dat we al aan de beurt waren. Ik gaf haar snel de tickets en haalde ondertussen de foto uit mijn portemonnee.

We mochten doorlopen en Harry trok me meteen mee naar een bankje. "Hoe kom je aan deze foto?"

Twijfelend keek ik hem aan. Iets in zijn stem, zei me dat hij meer wist over de foto.

"Ik heb hem gevonden toen ik 18 was. Ik was de zolder aan het opruimen en ik vond daar achterin een kast een foto lijstje met deze foto. Ik weet niet waarom, maar ik kon de foto niet weggooien. Hij had iets speciaals."

"Dat ben ik."

Geschrokken keek ik hem aan. "Wat?" Harry glimlachte. "Dat ben ik op die foto, Lou."

"Serieus?" Harry lachte en knikte. "Ja, love."

Ik grinnikte. "Ik had al zo'n voorgevoel, weet je." Vragend keek Harry me aan. "Toen ik die foto van je zag op instagram, dacht ik 'dat is de jongen van de foto'. Blijkt dat ik nog gelijk had ook."

Harry lachte en sloeg zijn arm om me heen. "Toch vraag ik me af hoe een foto van mij bij jou thuis in de kast komt te staan."

"Ik zal binnenkort mijn moeder eens bellen. Ik moet je tenslotte ook nog steeds aan haar voorstellen." Harry knikte en kuste me kort op mijn wang.

"En nu, tijd voor Disney!" Riep ik enthousiast.