Ακούω το κουδούνι και αρχίζω να τρέχω στις σκάλες για να ανοίξω την πόρτα και βλέπω την Κώννα πιο όμορφη από ποτέ. Μμμ αυτή κάτι μου κρύβει αλλά θα το μάθω σύντομα.
Κώννα: -Που είσαι μωρή πατσαβούρα;
Ζοζεφίν: -Χαμένη στο διάστημα μωρή πατάτα.
Κώννα: -Έχεις να μου πεις πολλά κυρά μου!
Ζοζεφίν: -Όπως;
Κώννα: -Τι παίζει με τον Μιχάλη ρε;
Αρχίζω να της εξηγώ ότι έγινε αυτές τις μέρες και όταν έκανα επιτέλους μια παύση ένιωσα σαν να μου έφυγε ένα βάρος από πάνω μου, πραγματικά είχα την ανάγκη να της πω όλα αυτά που βάραιναν την ψυχή μου.
Κώννα: -Ξέρεις τι νομίζω; Νομίζω ότι σου αρέσει με κάποιον περίεργο τρόπο, εγώ θα σου λεγα να μην ξεκόψεις εντελώς μαζί του, προσπάθησε.
Ζοζεφίν: -Δεν υπάρχει περίπτωση! φώναξα.
Κώννα: -Καλά καλά μην αρπάζεσαι, έλα πάμε να ετοιμαστούμε.
Αποφάσισα να βάλω μία άσπρη ψηλόμεση φούστα με ένα ροζ δαντελωτό τοπάκι και από κάτω τις άσπρες γόβες μου. Τα μαλλιά μου τα ίσιωσα και έβαλα μείκαπ, μάσκαρα και ένα κόκκινο κραγιόν.
Και έπειτα η Κώννα έβαλε μία ψηλόμεση μαύρη φούστα με ένα τοπάκι που είχε διάφορα σχέδια. Έβαλε μέικαπ, μάσκαρα και αιλάινερ και έτοιμη.
YOU ARE READING
Lost on you
Teen FictionΖοζεφίν: -Για εκείνους τους έρωτες που πιστέψαμε πως ήταν διαφορετικοί. Για εκείνους που χάθηκαν ξαφνικά ένα βράδυ σαν δειλοί κλέφτες. Στην υγειά τους! Κώνα: -Ζοζεφίν σταμάτα πια να πίνεις! ΤΕΛΟΣ, το παράκανες, φεύγουμε! Αλεξάνδρα: Ωχ κορίτσια κοιτά...