Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας μέχρι να φτάσεις στην λύτρωση. Η δικιά μου λύτρωση είναι να κερδίσω ξανά τον Μιχάλη.. Δεν αντεχω την ψυχρότητα δεν μ'αρέσει να νιώθω και να βλέπω κατάματα το μίσος του άλλου. Έχει περάσει μια βδομάδα και έχω καταφέρει πολλά. Αρχικά έβαψα όλους τους τοίχους του σπιτιού. Καθάρισα κάθε ίχνος σκόνης που είχε συσσωρευτεί εδώ και μήνες. Έφτιαξα κανονικο φαγητό για τον Μιχάλη. Μπορούσα να καταλάβω πως είχε αδυνατίσει αρκετά ολους αυτούς τους μήνες. Είχα κερδίσει σε κάποιο βαθμό την εύνοια του και την προσοχή του με την διαφορά ότι έμενε συνεχώς απόμακρος. Πολλές φορές δεν με κοίταζε καν, μου φώναζε αλλά μετά επικρατούσε μια σιωπή. Ίσως το μετάνιωνε σκεφτόμουν από μέσα μου. Επειδή δεν είχα που να μείνω με άφησε να κοιμάμαι στον καναπέ. Και μπορείτε να καταλάβετε ότι η μέση μου με είχε συνθλίψει. Στην αρχή δεν έτρωγε αλλά στην συνέχεια το επιθυμούσε διαρκώς. Πολλές φορές τον παρατηρούσα που έκανε στο μπαλκόνι τσιγαρο. Όπως τότε που βγήκα με τον Διονύση. Καθόταν αμέριμνος στο μπαλκόνι του κάνοντας το απολαυστικό τσιγαρο του με τα ματια του καρφωμένα σε εμένα. Κάθε βράδυ σηκωνομουν και καθόμουν δίπλα από το στρώμα του βλέποντας τον να κοιμάται. Ήθελα να τον αγγίξω μα αμεσως αποτραβιομουν. Συνειδητοποίησα πως αυτός ο καφρος ο εγωκεντρικός νεαρός μου δημιουργούσε τρελούς ρυθμούς στην καρδιά μου. Συνειδητοποίησα ότι είναι σαν το οξυγόνο μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το οξυγόνο μου... και ήρθε η στιγμή να επιβεβαιώσω πως ναι.. Είμαι ερωτευμένη με τον Μιχάλη... Ποτέ δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι ακόμη και στην Γαλλία. Πέρα από τον ερωτα, βαθιά μέσα μου ένιωθα ένα εντελώς περίεργο και πρωτόγνωρο συναίσθημα για μενα. Αγάπη. Νοιαζομουν αυτον τον άνθρωπο αυτή την στιγμή περισσότερο απ'οτιδηποτε άλλο στον κόσμο.
Ο Κρίστιαν μένει στο σπίτι της Μονικας μέχρι να νοικιάσει δικό του διαμέρισμα. Είχα πάει να τους επισκεφτώ μια μέρα που με είχε φέρει στα όρια μου ο Μιχάλης. Η Μόνικα φάνηκε πολύ φιλόξενη και μπορούσα από χιλιόμετρα να δω την φλόγα ανάμεσα στον φίλο μου και σε εκεινην. Απ'όσα μου πε ο Κρίστιαν φάνηκε ότι του αρέσει αλλά και αυτός είναι ένας εγωισταρος που σιγά μην το παραδεχτεί. Η Μόνικα μου μίλησε για τον Μιχάλη ολους τους μήνες που έλειπα. Τον βοηθούσε να νιώσει καλύτερα μου ανέφερε βέβαια πως είχαν και κάποιες στιγμές μεταξύ τους αλλά το μόνο πραγμα που κυριαρχούσε στην σχέση του είναι η φιλια. Η αλήθεια είναι πως δεν έδωσα τόσο βάση στο γεγονός ότι έχουνε κάνει σεξ. Δεν ήμασταν ποτέ μαζί και δεν έχω δικαίωμα να παρεμβαίνω στην «σεξουαλικη του ζωή». Έφταιγα και εγώ που τον άφησα ενώ εκείνος με βοήθησε μετά τον θάνατο της μητέρας μου εγώ του γύρισα την πλατη. Η ζωή είναι σαν ένα μπούμερανγκ το πετάς και γυρίζει πίσω σε εσένα, κάνεις ένα λάθος και αυτό γυρνάει πίσω σε εσένα με τον ίδιο ή με χειρότερο τρόπο. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ και να μην τα παρατήσω.
YOU ARE READING
Lost on you
Teen FictionΖοζεφίν: -Για εκείνους τους έρωτες που πιστέψαμε πως ήταν διαφορετικοί. Για εκείνους που χάθηκαν ξαφνικά ένα βράδυ σαν δειλοί κλέφτες. Στην υγειά τους! Κώνα: -Ζοζεφίν σταμάτα πια να πίνεις! ΤΕΛΟΣ, το παράκανες, φεύγουμε! Αλεξάνδρα: Ωχ κορίτσια κοιτά...