Lost on you

Κεφάλαιο 13ο

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα, αφού δεν περίμενα ποτέ ότι ο Μιχάλης θα με φιλούσε. Ανταποκρίθηκα στο φιλί του και σιγά σιγά άρχιζα να κλείνω τα μάτια μου αφού και εκείνος τα είχε κλειστά. Του έδωσα πρόσβαση στην γλώσσα μου και οι δύο παίζαμε το χορό των γλωσσών. Με φιλούσε με πίεση λες και ήταν η τελευταία μας φορά, σαν να μην υπήρχε αύριο. Το ένα του χέρι ακουμπούσε το μάγουλο μου και στην συνέχεια πήγε από πάνω μου, πιέζοντας την μέση μου και τα φιλιά του απομακρύνονταν από τα χείλη μου και συνέχιζαν προς τον λαιμό μου. Τα χέρια του ήταν μέσα από την μπλούζα μου και το άγγιγμα του με έκανε να ανατριχιάζω μόνο και μόνο στην σκέψη ότι θα μου έβγαζε την μπλούζα. Ήταν σωστό όμως; Δεν ξέρω αν πιο σωστό είναι η λογική ή το συναίσθημα. Οι περισσότεροι λένε πως το συναίσθημα είναι αυτό που σε οδηγεί στην κορύφωση και σε μία εμπειρία που θα σου μείνει αξέχαστη αφού ό,τι κάνεις το κάνεις για τον εαυτό σου, επειδή το θέλεις ή το χρειάζεσαι, αλλά άλλοι λένε πως η λογική σε οδηγεί σε σωστούς δρόμους. Εγώ όμως δεν θέλω να είμαι στην λίστα "με ποιες κοιμήθηκε". Όσο σκέφτομαι όλα αυτά που έβλεπα στο σχολείο, στα κλαμπ απογοητεύομαι και παράλληλα νιώθω πληγωμένη. Εξάλλου το είπε και μόνος του "Εξάλλου δεν τρέχει τίποτα με μας τους δύο και ούτε πρόκειται". Λίγο πριν μου βγάλει την μπλούζα τον σταμάτησα και τότε μπορούσα να δω το καρφωτικό του βλέμμα και τα υπέροχα γαλάζια μάτια του να έχουν σκοτεινιάσει.

Ζοζεφίν: -Δεν μπορώ, εγώ δεν είμαι σαν όλες αυτές που πηδάς και εξάλλου όπως είχες πει δεν τρέχει τίποτα και ούτε πρόκειται! 

Μιχάλης: -Και ποιος σου είπε πως εγώ σε βλέπω σαν μία κοπέλα μόνο και μόνο για να πηδήξω. Και αυτό το είπα γιατί δεν ήθελα να δώσω κανένα δικαίωμα στον Αλέξη.

Πήγε πάλι να κάνει κίνηση, αλλά τραβήχτηκα. Δεν μπορούσα να σκέφτομαι ότι κάποια άλλη το επόμενο βράδυ θα βρίσκεται στο κρεβάτι του. Πείτε με ζηλιάρα, κάρχια δεν έχω θέμα αλλά ναι ζηλεύω και μάλιστα πολύ. Σηκώθηκα από εκεί που βρισκόμασταν.

Μιχάλης: -Που πας;

Ζοζεφίν: -Φεύγω.

Μιχάλης: -Θα σε πάω εγώ!

Ζοζεφίν: -Δεν χρειάζεται, ευχαριστώ.

Μιχάλης: -Δεν με ενδιαφέρει αν πάθεις κάτι όπως την προηγούμενη φορά θα τρελαθώ, οπότε φεύγουμε μαζί!

Δεν είπα κάτι παραπάνω, εξάλλου είχε δίκιο και εγώ φοβόμουν να φύγω από εδώ μόνη μου.