Lost on you

Κεφάλαιο 8ο

Είχε πολύ ησυχία, μπορώ όμως να ακούσω μία πόρτα να κλείνει. Δεν ξέρω που είμαι, δεν μπορώ να καταλάβω αφού ούτε τα βλέφαρα μου μπορώ να κουνήσω. Νιώθω μία ζεστή αναπνοή και ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο μου. Αχ αυτή η μυρωδιά είναι το κάτι άλλο, πολύ γνώριμη μυρωδιά και το απαλό άγγιγμα στα μάγουλα μου επίσης. Ακούω λοιπόν τον άγνωστο μέχρι πριν με αυτή την μεθυστική και παράλληλα σέξυ φωνή. Ναι ο Μιχάλης ήταν και μου μιλούσε.

Μιχάλης: <<Συγνώμη, εγώ φταίω για όλα, γιατί κάνω πράγματα που σε κρατάνε μακριά μου. Μόνο και μόνο για την σωματική μου ευχαρίστηση πήδηξα την Ράνια. Και; Τι κατάφερα; Να σε χάσω αυτό κατάφερα. Και εξαιτίας μου είσαι σε αυτό το γαμωκρέβατο με κώμα. Δεν θα με συγχωρέσω ποτέ. Συγνώμη Ζοζεφίν>>.

Ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να αντικρίσω τα όμορφα του μάτια και έκανα τα αδύνατα δυνατά για να το καταφέρω. Ήθελα να τον φιλήσω τόσο παθιασμένα που να μην μπορεί να πάρει αναπνοή και τα σώματα μας να τρέμουν από την ηδονή.

Τα κατάφερα γι'αυτόν όμως αυτός με έκανε να ξεφύγω από αυτόν τον σκοτεινό λήθαργο.

Ζοζεφίν: -Μιχάλη; είπα ξεψυχισμένα την ώρα που είχε γυρίσει την πλάτη του για να φύγει.

Με κοίταξε έκπληκτος. Είχε μείνει ακίνητος, απλώς με κοίταζε τόσο έντονα με τα καταγάλανα μάτια του. Τα μάτια του αλλάξανε χρώμα, από σκοτεινά έγιναν λαμπερά όπως και η διάθεση του. Με πλησίασε και με μία κίνηση με αγκάλιασε. Ένιωθα την ζεστασιά του σώματος του να εκπέμπει σε όλο το κορμί μου. Με φίλησε με δύναμη, τρυφερά στο μάγουλο μου και με χάιδεψε. Ένιωθα έναν έντονο ηλεκτρισμό να με διαπερνάει με το γλυκό του χάδι.

Μιχάλης: -Συγνώμη, είπε με κατεβασμένο το κεφάλι.

Ζοζεφίν: -Δεν φταις μόνο εσύ, φταίω και εγώ. Θα έπρεπε να είχα σταματήσει και να μην έκανα πράγματα μέσα στην μέθυ μου ή ακόμη και τον εγωισμό που είχα και ας μην ήθελα να παραδεχτώ.

Μιχάλης: -Μην μιλάς άλλο. Θέλω να είσαι καλά. Ίσως αν κρατήσουμε μία απόσταση θα είναι καλύτερα.

Ζοζεφίν: -Γιατί;; είπα όλο με απορία.

Μιχάλης: -Δες πώς γίναμε! Όσο πιο μακριά τόσο καλύτερα.

Είπε φεύγοντας με γρήγορους βηματισμούς.

Ζοζεφίν: -Μα εγώ σε θέλω κοντά μου, δεν μπορώ.

Αφού λύγισε η φωνή μου στο τέλος της πρότασης. Μάλλον δεν με άκουσε αφού το είπα σιγανά και είχα μία ελπίδα ότι νοιαζόταν για μένα πραγματικά ή έστω δεν ήμουν ένα από τα παιχνίδια του.