Spała tak słodko, że nie miałem serca jej budzić. Wczorajsze wydarzenia wydają się nie realne. Rozmawiałem i śmiałem się z moimi rodzicami. Bardzo ich kocham. Później Hinata przyszła do mnie prosto po misji. Zemdlała z wycieńczenia i nadużywalności byakugana.
Siedziałem właśnie w kuchni i robiłem jej kolejny kojący opatrunek z zielonej herbaty. Tymczasem moja matka siedziała przy niej i leczyła jej rany. Tata stał w drzwiach mojego pokoju i obserwował ją i Hinate. Podałem mamie nowy opatrunek dla mojej pięknej dziewczyny.
- Masz śliczną dziewczynę. Jestem z ciebie dumny synu. - Tato z peszyłeś mnie, dattebayo. Zajmiecie się nią? Ja skoczę po zakupy.
Wybiegłem z mieszkania by jak najszybciej załatwić śniadanie. Kupienie pieczywa i warzyw oraz powrót zajęło mi 15min. Co to dla mnie, najlepszego shinobi wszechczasów. Hehe.
- Odstawiłem produkty do kuchni - szybko pobiegłem do mojego pokoju. Hinata budziła się do życia.
- Kochanie wszystko w porządku? - chciała szybko wstać lecz czerwono włosa jest przeszkodziła- Powoli, poleż jeszcze póki nie odzyskasz w pełni sił. - Gdzie ja jestem? Kim pani jest? - To chyba wytłumaczy ci twój chłopak. - Naruto...- wypowiedziała moje imię z taką miłością, że miałem ochotę ją przytulić. Ale tata mnie powstrzymał.- Pamiętam tylko, że zapukałam do drzwi. Ktoś otworzył. I obudziłam się tutaj. Gdzie ja jestem? Jak długo tu leżę? - Biedactwo moje. Jesteś w mieszkaniu Naruto. Przespałaś całą noc. Co chwilę ktoś cię doglądał. - Och dziękuję za opiekę. - Nic się nie stało- pogłaskała ją po głowie i wyszła dając Hinacie trochę spokoju.
- Kochanie. Ona jest cudowna.- powiedziała mi na ucho mama.
Zabraliśmy się wspólnie za przygotowanie śniadania. Pokroiliśmy pieczywo i dodaliśmy mnóstwo warzyw. Zrobiliśmy pysznie wyglądające kanapki.
- Może po nią pójdę? - Zaraz do nas dołączyć. Nie martw się.
Drzwi się uchyliły a zza nich wstydliwe zaczęła wyglądać granatowłosa.
- Dzień dobry - przywitała się niewinnie.
Musiałem do niej pobiec to było silniejsze ode mnie. Wtuliła się w moją klatkę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Powinienem cię okrzyczec z góry do dołu. Miałaś rozważnie używać byakugana. - Tak wiem, ale tym razem było ich tak dużo, że przez całą drogę go używałam. - Cieszę się, że nic ci nie jest.
Tata odkaszlnął.
-Ach tak muszę ci kogoś przedstawić. Ta kobieta która się tobą tak ładnie opiekowała to Kushina Uzumaki moja mama. - Mama!!!? Bardzo panią przepraszam nie wiedziałam. Dziękuję za pomoc. - Kochanie nic się nie stało. Nie mogłam się opiekować swoim synem więc zaopiekowała mam się jego dziewczyną. - mama jest cudowna, wiecznie uśmiechnięta. - Jest pani niesamowita. Ojciec opowiadał mi kiedyś o tym co pani zrobiła, żeby ratować Naruto. Jest pani moją idolką od dzieciństwa.
Matka do niej podbiegła i przytuliła ją mocno.
- Kochana już cię uwielbiam. Naruto dobrze wybrał. Proszę zrób coś dla mnie i nie mów do mnie pani. - Dobrze, a więc jak? - Kushina albo mama. Oczywiście jeśli chcesz. - Zawładnęłaś sercem mojej żony, więc wiem, że naprawdę coś w tobie jest. Witaj nazywam się Namikaze Minato jestem ojcem Naruto. Ale możesz mi mówić... - Czcikodny Czwarty Hokage - ukłoniła się - miło pana poznać jest pan bohaterem. - Aj, aj, aj proszę nie tytułuj mnie. Mów mi po prostu tato.
Zaczerwieniona jak burak wypowiedziała słodkie
- Hai
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po przytulankach zasiedliśmy do stołu. Ja siedziałem obok Hinaty i na przeciwko taty, a obok niego mama. Jedliśmy śniadanie i spokojnie gawędziliśmy. Mama jak to każda mama pytała nas o to jak się poznaliśmy, jak długo jesteśmy razem o nasze romantyczne chwile i o pierwszą randkę też.
- A propo pierwszej randki, gdy wracałam z misji i biegłam do ciebie wczoraj widziałam jak Sasuke kupuje ogromny bukiet róż, a później widziałam jak on i Sakura wchodzili do tej restauracji co przeważnie stołują się kage, gdy do nas przyjeżdżają. Wyglądali tak cudownie. - No to Sasuke ma szczęście. Umówił się z nią w końcu. By... ale musiał o nią zadbać nawet Kakashi kazał mu wziąć ją do najdroższej restauracji, żeby czuła się jak księżniczka. - Widzisz, a ty mnie wziąłeś na ramen- udała oburzenie, a potem roześmiała się. - Oj tam, ale chyba nie było tak źle, dattebayo? - Było cudownie. - mówiąc to zaplotła nasze dłonie
- Awwwwww - westchneli moi rodzice i jej przyszli teściowie.
Zostały 2 dni... Czuję się coraz bardziej pewny siebie.
_______________________________________
Ogłoszenia parafialne (krótkie)
Dla osób będących bardziej SasuSaku, bądź obób których po prostu zaciekawiło ich pierwsze spotkanie.
Zapraszam na mój profil gdzie znajdziecie krótką opowieść pt. ,,Pierwsza randka SasuSaku"
