ကမၻာႏွစ္ခု

ကမၻာႏွစ္ခု - ၁၅

သူ႔တြင္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ဟူရ်္ ဘာမၽွ မက်န္ေသာ္လည္း ျမဴ့နာမည္ႏွင့္ ဝယ္ထားေသာ တိုက္ခန္းေလးေတာ့
ရွိေနေသးသည္။ ထိုတိုက္ခန္းေလးတြင္ ကၽန္ေတာ္တို႔
ဘဝကို စတင္ခဲ့၏။ ထိုတိုက္ခန္းေလးထဲတြင္
အမွတ္တရမ်ားစြာ ရွိ၏။ ထိုတိုက္ခန္းေလးထဲတြင္...။

သူ႔ႏွာေခါင္းထဲတြင္မဆလာနံ႔ သင္းသင္းေလးက ေနရာ
ေနရာယူလာသည္။ သူအိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေဘးမွာ ျမဴ ကမရွိ။
နာရီၾကည့္မိေတာ့ အခ်ိန္ကား မနက္ ၆နာရီပင္ ရွိေသးသည္။ ျမဴက ဘာလို႔ အေစာႀကီးထတာလဲ?

သူ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္
ေခၽြးတရႊဲရႊဲႏွင့္ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ျမဴ....။

"ဟုတ္သား....ငါ ဘာလို႔ ထမင္းစားခန္းထဲ အဲယားကြန္း မတပ္မိတာလဲ???" သူေတြးေနဆဲ....

"အကို ႏိုးေနၿပီလား? အေစာႀကီး ရွိေသးတာကို
သြား......ျပန္အိပ္"

"ကိုယ့္ ကို သာ ေျပာေနတာ ၊ ျမဴကေရာ အေစာႀကီး
ဘာထလုပ္တာလဲ?"

"ဒီေန႔ အကို အလုပ္စဝင္မယ့္ေန႔ေလ၊ အဲ့ဒါ အကို ရံုးယူ
သြားဖို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ေပးခ်င္လို႔ ရံုးခ်ိန္အမွီၿပီးေအာင္
ခ်က္ျပဳတ္ေနတာ"

"ျမဴရယ္ အပင္ပန္းခံစရာ မလိုပါဘူးကြာ၊ ကိုယ္ အျပင္မွာ ျဖစ္သလို..."

ေျပာလက္စစကားပင္မဆံုးေသး ရွည္လ်ားသြယ္လ်တဲ့
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို လာပိတ္သည္။

"ဆက္မေျပာပါနဲ႔ အကို....ျမဴ မႀကိဳက္ဘူး၊ အျမဲ
အကို႔အိမ္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားခဲ့ရလို႔
အျပင္စာေတြဆို အကို မစားႏိုင္တာသိတယ္၊ လမ္းေဘးကအသုတ္ကို ေကာင္းတယ္ေနာ္ ျမဴ ေျပာၿပီး
ျမဴ နဲ႔ အတူ ဝင္ထိုင္စားခဲ့ေပမယ့္ ခဏေလး ကိုယ္
tiolet ဝင္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး tiolet ထဲမွာ အကို
အန္ေနတာ ျမဴ တကယ္ ရင္နာတယ္သိလား"

"ျမဴ ... မင္း ဘယ္လိုလုပ္သိ..." သူစကားပင္
ဆက္မေျပာႏိုင္ဘဲမ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနမိသည္။