Divergent: Peter Hayes

Bang?

Als ik wakker word, kleed ik me meteen om. Ik had verwacht dat ik dromen zou krijgen over Will, maar dat was niet het geval. In plaats daarvan zag ik maar steeds verschillende taferelen voor me van Peter. Ik zucht. Het is te hopen dat ik niet geobsedeerd raak door die jongen. Ik heb me net omgekleed als Lauren wakker wordt. 'Goedemorgen,' zegt ze vrolijk. Ik probeer even vrolijk te zijn als ik 'Goedemorgen' zeg. Volgens mij lukte het, want ze kijkt me niet raar aan.

Als ik in de spiegel kijk, zie ik dat ik er allesbehalve beroerd uitzie, zoals ik me gisteren voelde. Misschien ben ik ook niet meer zo verdrietig. 'Klaar voor het ontbijt?' zegt Lauren. Ik knik. Als we de trap aflopen, word ik een beetje zenuwachtig. Wat als Peter in de woonkamer zit? Ik weet niet of ik hem wel wil zien. Wat als hij er weer hetzelfde uitziet als normaal? Dan zal gisteravond nog meer lijken alsof het nooit gebeurd is.

Ja, hij ziet er weer hetzelfde uit als normaal. Maar gek genoeg als hij opkijkt en mij ziet niet meer. Hij kijkt snel weer gewoon voor zich, maar niet meer met die norse blik van eerst. Zou ik naar hem toegaan? Maar stel dat ik dat doe, wat dan? Ik zucht. 'Ik moet even iets doen,' zeg ik tegen Lauren. Ze knikt en gaat alvast bij de anderen zitten, terwijl ik langzaam naar Peter toeloop.

Ik ga naast hem zitten en zeg: 'Hé.' Hij kijkt me onderzoekend aan en zegt dan: 'Hé.' Zijn stem klinkt neutraal, maar zijn gezicht staat weer als normaal. Moet ik het hem vragen? Nee, ik zie aan hem dat hij het er niet meer over wil hebben. Niet over zichzelf, tenminste. 'Bedankt,' zeg ik. Hij kijkt me vragend aan en zegt: 'Voor wat?' Ik haal mijn schouders op. 'Voor gisteren. Ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier voelde ik me beter door wat je zei.'

Ik weet heel goed waarom, maar dat ga ik niet tegen hem zeggen. Ik voelde me niet alleen beter door wat hij zei, maar ook doordat hij er gewoon was, toen de anderen dat niet waren. Vanuit mijn ooghoek zie ik ze naar ons kijken. Peter kijkt voor zich uit als hij zegt: 'Misschien moet je maar bij je vrienden gaan zitten.' Het voelt als een klap in mijn gezicht. Ik doe een poging om.. tja, waarvoor eigenlijk? Ik heb hem bedankt en hij gaat er gewoon niet op in.

Ik probeer mijn teleurstelling te verbergen als ik zeg: 'Oké.' Als ik opsta, kijk ik nog even naar hem, maar hij kijkt niet naar mij. 'Kom je vanmiddag weer naar de plek?' vraagt hij dan, terwijl hij me eindelijk aankijkt. Ik knik en doe mijn best om niet rood te worden. Dan loop ik naar de anderen toe en ga ik zitten. Meteen snauwt Lynn: 'Wat moet je met die eikel? Hij is gestoord!' Ik schrik van haar woedende toon. Plotseling heb ik het gevoel alsof ik Peter moet verdedigen. 'Hij is aardiger dan jullie denken..' Het klinkt zwak en Lynn begint te lachen. 'Ja hoor!' Ze schudt haar hoofd. 'Horen we dat? Peter is aardiger dan wij denken!' Ik zie Uriah en Christina raar naar me kijken en ik geloof dat zelfs Lauren raar naar me kijkt.

'Het is waar..' zeg ik zacht. 'Oh ja? Noem dan eens één moment waarop hij aardig was?!' Ik kan niet tegen haar manier van praten en ik voel dat ik boos wordt. 'Gisteravond.' Mijn stem klinkt krachtig, gelukkig. 'Gisteravond, toen ik huilend bij het hekje stond en jullie hier binnen zaten te kaarten.' Ze kijken me allemaal vragend aan. 'Hè?' Lynn's boosheid is verdwenen. 'Maar je zei dat het goed met je ging!'

'Dat zei ik alleen maar zodat jullie je geen zorgen zouden maken. Jullie hebben al zoveel aan je hoofd.' Lynn zucht. 'Hé, als je je rot voelde, dan had je het gewoon kunnen zeggen hoor! Dan hadden we een manier gevonden om je op te vrolijken.' Dat is nou precies het verschil tussen hen: Zij zouden pogingen doen om me op te vrolijken, terwijl ik wist dat het toch niet zou lukken. Peter doet dat niet.

Lynn kijkt even ongelovig naar Peter en dan weer naar mij. 'Heeft hij je echt.. getroost?' Ik schudt mijn hoofd. 'Nee, hij heeft gewoon iets gezegd waardoor ik me beter voelde. Hij deed ook niet zo gemeen.' Ze lijken het nog steeds niet te kunnen geloven, maar ik zie dat Lauren wel blij voor me is. Waarschijnlijk omdat wij zijn duistere kant niet kennen zoals zij die kennen.