Divergent: Peter Hayes

Onverwacht

Ik vraag me af wat Peter nu aan het doen is. Ik hoop niet dat hij het moeilijk heeft, maar ik denk van wel. Ik weet zeker van wel. "Ik moet nu echt even weg.." Hoezo even? We zijn al klaar met het avondeten en hij is nog steeds niet gekomen. Ik denk aan de connectie die ik voelde toen hij me zei dat hij me geen pijn wilde doen.

'Hallo, Avery?' Ik schrik op als Lynn met haar hand voor mijn gezicht zwaait. 'Sorry,' zeg ik. 'Wat?' De rest begint te lachen. 'Wat is er toch steeds met je?' vraagt ze. 'Niks,' zeg ik. Ik kan niet goed liegen en ook dit komt er ongelovig uit. 'Oké, óf je verteld het ons, óf je stopt om de hele tijd dromerig en glimlachend naar de grond te kijken,' zegt Lynn grijnzend.

Ik word rood. 'Wat?' De rest begint te lachen. 'Man, je lijkt wel verliefd!' Ik heb over dat woord gelezen, er films over gezien, maar ik had nooit gedacht dat het woord gebruikt zou worden om mijn handelingen duidelijk te maken. 'Op wie?!' zegt Lynn. 'Op niemand..' sputter ik tegen, maar ze geloven het niet. Lauren grijnst. 'Kom op! Je bent zó vaak buiten! Met wie spreek je elke keer af en waarom heb je me niks verteld?!'

Ze glimlacht naar me, dus gelukkig is ze niet boos op me. 'Ja, met wie?' zegt Lynn. 'Kom op, vertel het ons!' Ik durf het ze niet te vertellen, omdat ik niet eens zeker weet of dat wel met me aan de hand is. Wat zijn de kenmerken van verliefdheid? Ik weet het niet. 'Oké, dan houdt je het lekker voor jezelf,' zegt Lynn grijnzend. 'Maar we komen er heus wel achter hoor.' En dat is nou precies waar ik zo bang om ben.

Op dat moment zie ik hem in de deuropening staan. Ik zie hem vanuit mijn ooghoek, omdat ik naar Lynn kijk, maar alles in mij geeft het signaal af dat hij het is. Als ik mijn ogen naar hem laat glijden, blijft hij in de deuropening staan en kijkt hij mij ook aan. Ik wil mijn blik afwenden, maar het lukt niet. Hij blijft ook naar mij kijken en dan zie ik in zijn ogen geen spoortje verwarring meer. Ik ben blij om te zien dat het goed met hem gaat.

'Nee,' zegt Lynn. 'Óh nee!' Ze staat op en begint naar de deur te lopen. Wat.. 'Jij!' Ze duwt Peter naar achteren, zodat hij in de gang terecht komt. Snel staan ik en de anderen ook op - en ik zeg "ik en de anderen", omdat ik de eerste ben die bij ze staat - en komen dichterbij. Peter doet een stap naar achteren en houdt zijn handen gereed, zodat hij klaar is om zichzelf te verdedigen als dat moet.

Als ik hem zo in die houding zie staan, kriebelt er iets in me. 'Dit moet echt stoppen,' hoor ik Lynn kwaad tegen Peter zeggen. 'We hebben je nog zó gezegd dat je uit haar buurt moest blijven!' gilt ze nu. 'Je laat haar met rust, hoor je?! En je blijft van haar af, anders zal je er spijt van krijgen.' Ik wil tegen Lynn zeggen dat ze op moet houden, maar ze gaat door: 'Je praat vanaf nu nóóit meer met haar!'

Peter kijkt haar geïrriteerd aan. 'Dat bepaal jij niet.' Ik zie dat hij echt boos begint te worden. Hij balt zijn handen tot vuisten, maar duwt die tegen zijn zij aan. 'Dat bepaal ik wél! Als je haar nog één keer lastigvalt, maak ik je helemaal kapot!' Peter's lijf begint te sidderen en ineens weet ik zeker dat het wakker wordt. Hij draait zich half om, alsof hij zich bedenkt of hij weg moet lopen of Lynn moet slaan.

Ik weet niet wat ik moet doen. 'Lynn..' begin ik, maar ze kapt me af. 'Jij spoort niet! Je weet toch wat hij allemaal gedaan heeft?! Hij heeft al eerder mensen gemanipuleerd, en nu ben jij aan de beurt! En je bent zo dom dat je er nog intrapt ook!' Ik voel me gekwetst. 'Peter zal me nooit-' 'Schei toch uit! Hij zal je even snel kapotmaken als hij bij die anderen gedaan heeft!'

Ik zie zijn lijf weer sidderen en hij kijkt Lynn aan alsof hij haar nu ter plekke zal vermoorden. Maar dan draait hij zich om naar de deur. 'Goed zo!' roept Lynn. 'Ga maar weg, lafaard! Weet je, jij bent echt het meest zielige persoon dat er bestaat. Daarom moesten je ouders je niet meer, hè?' Ik zie Lynn grijnzen en ik snap het even niet. Wat..