~Багш бид хоёр~[Completed]

1. "Анхны учрал"

Би яг одоо миний хувьд хамгийн новшийн газар луу алхаж байна.

Мэдээж энэ бол сургууль. Би хэдий төгсөх анги хэдий ч сургууль руугаа явах үнэхээр дургүй. Харин надаас бусад нь өөр л дөө. Магадгүй асуудал надад л байгаа байх.

Намайг Санёл гэдэг. Одоо 19 настай. Яахав дунд нь нэг жил тэгээд завсарлачихсан юмаа.

Би ангид орж ирэн цонхоор ширтэн сууна.

Ихүн: Санёл чамайг Жонгүүг багш дуудаж байна.

Ёооё хар ядаргаа вэ. Тэр бас надаар яах гэж байган бол?

Жонгүүг бол манай сургуулийн англи хэлний багш. Яахав царайлаг л даа ямар ч охины харцыг булаах л залуу. Жонгүүгийг ирснээс хойш манай ангийн хэдэн алцгарууд хүртэл англи хэл хийх болсон шүү. Харин би багаасаа л англи хэлэнд дургүй байсан. Одоо ч дүргүй чаддаггүй ойлгохыг ч хүсдэггүй.

Би багш нарын өрөөний хаалгыг тогшлоо.

Би: Орж болох уу?

Жонгүүг: Ороод ир

Би: За

Жонгүүг: Санёл чи одоо төгсөх анги чи Сөүлийн их сургуульд орохыг хүсэж л байгаа биз дээ ууг нь бүх хичээлийн дүн чинь хангалттай сайн байгаа ч англи хэл нэг л биш ээ

Би: Мэдэж байгаа

Жонгүүг: Тиймээс чи өнөөдрөөс надтай тусгайлан давтлага хий

Би: Нээрээ юу багшаа болох юм уу

Жонгүүг: *зэвүүн инээх* Мэдээж орой 7 цагт мухрын англи хэлний кабинетад хүрч ирээрэй

Би: Багшаа арай л орой биш үү

Жонгүүг: Зүгээр хүрээд ир

Би үнэндээ маш их баяртай байлаа. Шилдэг сурагч болоход ганц асуудал минь байсан англи хэлийг ингээл шийдчихдэг.

Би гэртээ харьж хувцсаа солин сургууль руу явлаа. Би мэдээж нэг их аальгүйтээд байдаг охин биш ч ер нь нэлээн задгай хувцаслачихдаг охин.

Би мухрын ангид ороход хэн ч байсангүй. Би ч юм бодолгүй шууд самбарын өмнө очин суун дэвтэр номоо гарган багшийг хүлээнгээ хөгжим сонсож суулаа.