Τα σημάδια στο σώμα μου...

Κεφάλαιο 11.

                

         Αφού έχω τελειώσει το χαλαρωτικό μου ντουζ, βγαίνω από το μπάνιο αγκαλιά με μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου. Μπαίνω στο δωμάτιο μου και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα όταν αντικρίζω μπροστά μου τον Κρις.
'Τι κάνεις εδώ;' σταυρώνω τα χέρια μου σφίγγοντας τα πάνω στο στήθος μου.
'Έμαθα πως το κρεβάτι δίπλα είναι άδειο και είπα να σου κάνω παρέα' το βλέμμα του περνάει από το δικό μου και μάλλον καταλαβαίνει την αμηχανία που έχω και έτσι κοιτάζει αλλού.
'Θέλω να ντυθώ' λεω νευρικά χωρίς να τον κοιτάξω. 'Άνετα, δεν έχω θέμα' μου κλείνει το μάτι κοιτώντας με στιγμιαία.

                 Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω την ντουλάπα μου, παίρνω τις πιτζάμες μου και τρέχω στο μπάνιο, αφού ντύνομαι και μαζεύω τα μαλλιά μου επιστρέφω ξανά στο δωμάτιο ελπίζοντας πως ο Κρις βαρέθηκε και έφυγε, αλλά δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Τον βλέπω ξαπλωμένο στο κρεβάτι της Κάτιας. 'Όνειρα γλυκά' ψελλίζω και προσπερνάω το κρεβάτι όπου είναι ξαπλωμένος, πριν προλάβω να ξαπλώσω στο δικό μου, το χέρι του με τραβάει πίσω. Δεν αντιδράω, απλά αφήνομαι στα χέρια του, με αγκαλιάζει αφού ξαπλώνω δίπλα του και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.
'Σου έχω πει ποτέ πόσο όμορφη είσαι;' τα μάτια του εξερευνούν το πρόσωπο μου ενώ εγώ μένω αμίλητη. 'Δεν έχεις καμία σχέση με το ψεύτικο που βλέπω κάθε μέρα, όλες βαμμένες και ντυμένες θέλοντας να δείξουν πόσο ωραίες είναι. Εσυ όμως όχι, βγαίνεις ακριβώς όπως ξυπνάς και κάθε φορά με τρελαίνεις Ελ. Δεν στο δείχνω γιατί δεν μου αρέσει να σε φέρνω σε δύσκολη θέση' παίρνω μια ανάσα έτοιμη να απαντήσω, μα ο δείκτης του χεριού του, ακουμπάει τα χείλη μου κάνοντας με να σωπάσω. 'Είσαι η αλήθεια μέσα σε όλο αυτό το ψέμα που αποκαλείτε ζωή' τα χείλη του κολλάνε στο μέτωπο μου και τα χέρια μου αγκαλιάζουν την μέση μου. Με αυτά τα λόγια κοιμηθήκαμε και οι δυο.