Τα σημάδια στο σώμα μου...

Κεφάλαιο 13.

Το πρωινό περνάει ευχάριστα μιας και είμαι με τον Στέφανο. Ο Κρις με έγραψε τελείως. Είναι πολύ πεισματάρης, έτσι και εγώ αποφάσισα να βγω σήμερα με τον Ηλία και τον Άγγελο. Είναι πολύ ωραίο ζευγάρι. Ταιριάζουν πολύ. Είναι σα να αλληλοσυμπληρώνονται. Μακάρι να βρω και εγώ το άλλο μου μισό κάπου αλλού πέρα από το φαγητό.

Έχει πάει 2:30 δεν έχω όρεξη να κατέβω για φαγητό. Παράξενο αλλά έτσι είναι, θα διαβάσω λίγο Καζαντζάκη να χαλαρώσω και αργότερα θα δω τι θα βάλω. Όχι ότι έχω πολλές επιλογές. Αλλά όλο και κάτι θα ξεθάψω.

Μετά από 20 λεπτά διαβάσματος του 'Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά' νιώθω τα βλέφαρα μου να βαραίνουν και έτσι αποκοιμιέμαι.

Δεν προλαβαίνω καλά καλά να ολοκληρώσω το όμορφο όνειρο που παραδόξως έβλεπα γιατί μια άγνωστη φωνή διακόπτει τον ύπνο μου.

'Κοπελιά;' Νιώθω ένα χέρι να με σκουντάει και γυρνάω αμέσως να δω ποιος μου μιλάει.
'Μμ;' Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω μια ψηλή κοκκινομάλλα με έντονα μπλε μάτια να με κοιτάει.
'Είμαι η νέα σου συγκάτοικος' λέει χαμογελαστή.
'Α με συγχωρείς' πετάγομαι αμέσως, φτιάχνω όσο μπορώ τα μαλλιά μου και της δίνω το χέρι. 'Είμαι η Ελ'.
'Εύα, χάρηκα' σφίγγει το χέρι μου ενώ εγώ προσπαθώ να καταλάβω το πρόβλημα που μπορεί να έχει.

Το σώμα της είναι ωραίο απ' ότι μπορώ να διακρίνω. Έχει όμορφα μακριά πόδια, ωραίο στητό στήθος και οι καμπύλες της αναδεικνύουν ομοιόμορφα τους γλουτούς της.

Επιλέγω να μη γινω αδιάκριτη και έτσι απλά της δείχνω το δωμάτιο και μετά την ξεναγώ σε όλο το ίδρυμα.