Τα σημάδια στο σώμα μου...

Κεφάλαιο 3.

        Το σώμα μου ιδρώνει κάτω από το σεντόνι και δεν μπορώ να κοιμηθώ, σηκώνομαι αθόρυβα για να μη ξυπνήσω την Κάτια που έχει ανάγκη τον ύπνο μιας και πάσχει από το νυχτερινό σύνδρομο*.

      Ανοίγω την ξύλινη πόρτα που με χωρίζει από τον μεγάλο μου έρωτα τα τελευταία χρόνια, τον αυτόματο πωλητή. Πλησιάζω το αναθεματισμένο μηχάνημα και όταν αντικρίζω όλους αυτούς τους μικρούς δαίμονες θερμίδων, τα μάτια μου λάμπουν. Σκέφτομαι άπειρους τρόπους για το πως να σπάσω αυτό το κουτί ώστε να καταβροχθίσω ότι περιέχει.
'Αϋπνίες;' τις σκέψεις μου διακόπτει μια παντελώς άγνωστη φωνή. Γυρνάω να δω και προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν το παράξενα ελκυστικό αγόρι από την συνεδρία. Αμέσως ρουφιέμαι ώστε να μην πετάγεται η κοιλιά μου, όσο μπορεί να μη φαίνεται δηλαδή.
'Η ζέστη φταίει, εσύ; Πως και δεν κοιμάσαι;' αποφεύγω να τον κοιτάξω, προσπαθώντας να δείξω αδιάφορη, βάζω 0.50 λεπτά στο μηχάνημα, πατάω B24 για να βγει ένα μπουκαλάκι νερό. Αντίο ιον αμυγδάλου. Σκέφτομαι.
'Δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου. Και δεν φταίει η ζέστη'. Μου χαμογελάει και παραδόξως νιώθω μια χαρά να γεμίζει την καρδιά μου.
'Ελ' απλώνω το χέρι μου στο μέρος του και εκείνος το κοιτάει σμίγοντας τα φρύδια του όμως το πιάνει προς ένδειξη ευγένειας.
'Κρις, χάρηκα.'  

     Χάνω ξανά  τις σκέψεις μου, το μυαλό μου ταξιδεύει μακριά. Στο παλιό μου σχολείο. Την πρώτη μέρα που ήρθε ο Δημήτρης. Ήταν το μόνο αγόρι που με πλησίασε και ας ήμουν το πιο άσχημο κορίτσι στο σχολείο. Ποτέ δεν με αντιμετώπισε ξεχωριστά όπως οι άλλοι, με την κακή έννοια πάντα. Ο Δημήτρης ήταν λες και έβλεπε την πληγωμένη μου ψυχή και όχι το ταλαιπωρημένα χοντρό σώμα μου. Για κακή του τύχη, ο Δημήτρης πολεμούσε από τα 12 του με το Λέμφωμα Hodgkin*.
Ήταν μόλις 16 μόλις έχασε την μάχη. Δεν έφυγα λεπτό από κοντά του. Δεν άντεξα την απώλεια και έπεσα στο φαγητό. Λες και θα με έκανε καλύτερα. Πήρα όσα κιλά πήρα και η μητέρα μου αποφάσισε να με στείλει στην Αθήνα, εδώ τελείωσα το σχολείο μέσα στο ίδρυμα με την βοήθεια ειδικών. Πλέον ζω εδώ σαν εθελόντρια. Είναι το δεύτερο σπίτι μου. Βέβαια με στηρίζουν ακόμη οι γιατροί. Δουλεύω ώς σύμβουλος εφήβων στο κέντρο της Αθήνας.

    'Έλ όλα καλά;' βλέπω τον Κρις μπροστά μου και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. Ένας θεός ξέρει τι θα πιστεύει για εμένα.

* Νυχτερινό σύνδρομο: Στο νυχτερινό σύνδρομο παρατηρείται νυχτερινή υπερφαγία, η οποία γίνεται είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Τα άτομα με νυχτερινό σύνδρομο συνήθως περιορίζουν τη λήψη τροφής κατά τη διάρκεια της ημέρας και παρουσιάζουν πρωινή ανορεξία, λόγω της νυχτερινής κατανάλωσης τροφής.

* Λέμφωμα Hodgkin: Σπάνιο είδος καρκίνου που τα κύτταρα του λεμφικού συστήματος παρουσιάζουν μια αφύσικη αύξηση και μπορούν να εξαπλωθούν και σε άλλα όργανα με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην είναι πλέον ικανός να αντιμετωπίσει τις λοιμώξεις.