Τα χέρια του πλέον είχαν φτάσει στους γλουτούς μου, με την πετσέτα για εμπόδιο ένιωθα τα πόδια μου έτοιμα να λυγίσουν στην σκέψη πως θα την τραβήξει και θα αποκαλυφθεί αυτό το θέαμα.
'Κρις' Καταφέρνω να πω μέσα από το φιλί ενώ τα χέρια μου τον σπρώχνουν μαλακά προς τα πίσω.
'Τι τρέχει;' Τα δάχτυλα του χτενίζουν τις άκρες των μαλλιών μου και το βλέμμα του μένει κολλημένο στα μάτια μου.
'Πότε γύρισες;' Τον κοιταζω στιγμιαία με ένα χαμόγελο αμηχανίας και στην συνέχεια γυρίζω το βλέμμα μου στον τεράστιο αρκούδο που στέκεται στο κρεβάτι μου.
'Πριν λίγο Ελ. Ένιωθα την ανάγκη να σε δω, να ηρεμήσω. Τα πράγματα πάνω δεν πάνε καλά' Ξεροκαταπίνει αφού πρώτα βρέχει ελάχιστα τα χείλη του με την γλώσσα του.
'Θέλεις να το συζητήσουμε;' Σφίγγω διακριτικά με τους αγκώνες μου την πετσέτα.
'Όχι αυτή τη στιγμή έχω την ανάγκη να σε πάρω αγκαλιά και να κοιμηθώ μαζί σου' Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει. 'Έχω να κοιμηθώ από την στιγμή που έφυγα και σε άφησα μόνη. Μου λείπουν τα βράδια που σε περίμενα στον διάδρομο. Έβγαινες να πας στο αυτόματο μηχάνημα και εγώ σε χάζευα. Πόσα λεφτά μπορείς να χαλάσεις για εμφιαλωμένο νερό μέσα σε ένα βράδυ;' Γελάει.
Τα μάτια του λάμπουν. Ποτέ δεν τον έχω ξανά δει έτσι. Είναι πράγματι ευτυχισμένος κοντά μου; Μπορώ να κάνω εγώ, κάποιον χαρούμενο;
Αν μου το έλεγε κανείς, θα τον κορόιδευα. Αλλά τώρα το βλέπω μπροστά μου. Το θαύμα της δικής μου ιστορίας είναι εδώ. Έχει πανέμορφα μάτια και τον λένε Κρις. Ο δικός μου Κρις.
ESTÁS LEYENDO
Τα σημάδια στο σώμα μου...
No FicciónΗ Ελ είναι 24 και ζει στον δικό της κόσμο, γεμάτη φόβο, τρόμο και αγωνία για το αύριο. Με την βοήθεια μιας νέας γνωριμίας θα καταφέρει να ξεπεράσει τις αμηχανίες και τα προβλήματα της, ζώντας ως θύμα bullying, κακοποιημένη σωματικά και ψυχικά από συ...
