Beki and the Handsome Beast (Completed)

Nineteen

Lui's POV

Mabilis ang kabog ng aking dibdib ng makita kong nakatayo at nakatanaw sa payapang lawa ng Taal si Gio Memories came rushing through my mind..

Sa mismong kinatatayuan nito kaming minsan nangarap ng mga magagandang bagay, ng mga gusto naming gawin at marating.. Dito niya ako tinanong about sa dream date ko at about sa dream wedding ko..namin... Noong mga panahong mahal pa ako nito..

At ngayon nga ay nais na nitong malagay sa tahimik.. Gusto na nitong mag-asawa and yes, it was murder..knowing that na hindi ako yun..

"Bakit late ka?", tanong ni Gio ng lumingon ito sa akin..

"Bakit dito pa natin kailangang pag-usapan ang tungkol sa wedding proposal mo?"

"Well I just suddenly felt nostalgic.. Ikaw ba? Ramdam mo ba?

Pinaupo ako nito sa silyang katapat nito.. Pagkaupo ko'y agad kong inilabas ang aking planner, brochures at ballpen.. "Well unlike you, I have no time to feel such kind of dumb feelings.. It won't bring back the old times.."

Huli na para bawain ko ang aking sinabi.. Napakagat na lang ako sa aking ibabang labi at binuklatbuklat ang hawak kong brochure..

"Or maybe it will..", bulong nito sa aking tenga nang umupo ito sa aking tabi..

Lumingon ako sa kanya.. He was too close.. I knew what was exactly in his eyes when he looked at my lips.. Napalunok ako..

What he was doing? Is he flirting with me? Or maybe sene-seduce ako nito because part yun ng paghihiganti niya sa akin..

Well nasa panganib ako.. Aaminin ko I am so much affected sa presence nito dahilan para samaiin ako..

Inabot ko sa kanya ang hawak kong brochures.. Tinanggap naman iyon ni Gio at binuklat.. "This is for what?", tanong nitong nasa hawak na brochures ang tingin..

"Well dinala ko yan para makakuha ka rin ng ilang ideas or theme for your upcoming wedding proposal.. About nga pala sa venue, may ipe-present ako sayong atleast five fit locations.. Mas maraming options mas maganda.." Sandali kong huminto sa aking pagsasalita para lumunok dahil para na kong mauubusan ng laway.. "Mamimili ka na lang.. Its all-in-all cheaper, its less hassle, easier to plan and yet----"

"Willing akong magbayad kahit yung pinakamahal pa for my desired theme.. Akala ko ba setteled na ito? Bakit parang ayaw mo pa rin?"

"Mr Giovani Belga, I know its rude to show my disapproval but.." Saglit akong tumigil sa pagsasalita.. "Never mind.."

"Bakit? Bigyan mo ko ng magandang rason kung bakit hindi ko dapat gamitin ang theme na gusto ko.."

Paano ko ba sasabihin dito na parang patatayin ko na ang sarili ko kapag pumayag ako? Na nasasaktan na ko.. Na nahihirapan na ko.. Na sinasama na ko..

"Well ang baduy kasi eh.. Di bagay sayo..", lihim kong pinagalitan ang sarili ko dahil sa walang sense na sagot ko..

Ngumisi ito.. "Really? Mr. Benitez alam ko nasa isip mo.. Ayaw mong gamitin ko ang theme na iyon dahil sasabihin mong sa iyo iyon.. So stop saying such a fool reason like that.. Buo na desisyon ko.. Just do your job and tigilan mo na rin ang pagpaparamdam sa akin na wala akong karapatang gamitin ang theme na gusto ko.."

My eyes got misty because I was hurting so bad...
Sobrang hirap na hirap na ko sa sakit na aking nararamdaman.. Hindi ko na kaya.. Gusto ko ng sumuko.. Gusto ko ng maglaho...

Ngayo'y napagtanto ko kung gaano nito kamahal ang girlfriend nito..Ang buong akala ko'y gusto lang nitong gumanti sa akin at ipamukha na mali ang aking naging desisyon na takasan siya noon..

Pero nagkakamali ako.. It's not about me, it's not about us anymore.. Tapos na ang kwento namin.. Wala ng kami..

Tang ina naman ang sakit talagang manampal ng katotohanan..

Ang katotohanang gusto lamang sundin ni Gio ang gusto ng girlfriend nito, si Leigh.. Gusto lamang nito itong mapasaya.

It hits me as the truth hurts me as hell!

What was the use of keeping that fairy tale theme when I could not use it with him.. Maybe ibigay ko na nga lang ito sa kanya..

Atleast in that way, napasaya ko siya..

Hindi ko na pigilan ang aking paghikbi at pagpatak ng aking mga luha.. Nag-iwas ako ng tingin dito upang nito nito makita iyon..

Dahil bigla kong nagpagtanto ang dalawang bagay.. Una, naawa ako sa aking sarili.. Bakit hanggang ngayon ay nakakapit pa rin ako sa salitang kami? Bakit iniisip kong para sa amin ang fairytale theme na iyon at hindi para sa iba?

Bakit hanggang ngayon ay mahal ko pa rin ito? Sobrang hirap talagang tanggapin na may mahal na itong iba..

Alam mo yung tipong wala na kong magagawa kung di sundin ang mga gusto nito.. Masktan man ako ay hindi na nito mababali ang katotohanang sa mga darating na araw ay papanoorin ko ang taong minamahal ko na magpo-propose sa iba..

Tang ina sinasama na talaga ko! Ikaw kaya mag-ayos ng wedding proposal ng taong mahal mo.. Ewan ko lang kung di ka rin mawala sa katinuan sa sobrang sakit!

Pangalawa, hindi ko dapat kaawan ang sarili ko dahil ako ang may kasalanan kung bakit ako nasa ganitong sitwasyon.. Huli na para pagsisihan ko ang pinakatangang desisyong ginawa ko sa tanang buhay ko.. Ang hinayaang mawala si Gio sa buhay ko noon..

Sana pala ay nagkaroon ako ng lakas ng loob na ipakilala ito kay Tito Marwin noon at sana hinayaan ko siyang magpaliwanag noon at hindi ko siya tinakasan..

Yes nasaktan ako sa nalaman kong dahilan ng pagkamatay ni mama.. Normal lang na magalit ako pero hindi ko dapat pinairal ang pagka-immature ko.. Hindi ko sana ito tinakbuhan noon..

Nararapat lang ito sa akin.. Wala na kong karapatang maging masaya... I've learned my lesson.. And shit masakit pa lang matuto...

"I'm sorry.."

Hindi ako makapaniwala sa aking marinig..  Naramdaman kong umalis ito sa tabi ko.. Nang lingunin ko ito'y  nakamasid na muli ito sa lawa..

"I'll bring these brochures.. Hindi ko na gagamitin ang fairy tale theme.. Mamimili na lang ako dito.. "

Tumingin ito sa akin.. Marahil nabasa nito sa aking mukha ang pagtataka.. "Bukas na tayo mag-usap.. Susunduin kita sa office mo bukas.."

Pagkasabi non ay humakbang na ito palayo.. Sinundan ko ito ng tingin.. Nakaramdam ako ng konsensya dahil marahil ay sumama ang loob nito kaya sumuko na ito..

I feel bad because napaka selfish ko.. Naging makasarili ako at hindi inisip ang mararamdaman nito gaya noon..

Nanatili ako sa aking kinauupuan at pinili kong manatili muna doon kahit kaunting oras..

May kirot sa aking pusong tinanaw ang lawa.. I must be crazy I wanted Gio to stay longer with me in this memorable place even just for the last time.. Malapit na itong ikasal..

And its really painful to know that I would lose him....

Forever...