My Butterfly

Κεφάλαιο 3

Στο αμάξι επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μέχρι που ο κύριος από δίπλα μου αποφάσισε να την χαλάσει αυτή την ωραία σιωπούλα με την αγριοφωνάρα του.

"Και δεν μου πες πεταλουδίτσα που σε αφήνω;"

"Εμ.... εμ σ-στο επόμενο σ-στενό"

Μακάρι τώρα ο μπαμπάς μου να λείπει από το σπίτι και να μην μας δει.

Εντωμεταξύ εδώ μέσα βρομοκοπάει τσιγαρίλα και γυναικείο άρωμα. Βρε λες να ναι κανένας ντιντής και να το κρύβει. Αααααα λες;

"Εεεε πεταλουδίτσα;!"

Ξαφνικά βλέπω ένα χέρι (μόνο χέρι δεν είναι αυτό... χερούκλα είναι) να κουνιέται πέρα δώθε.

"Εεε σ-συγγνώμη αφερέθηκα τ-τ έγινε;"

"Φτάσαμε εδώ και δυο λεπτά αλλά εσύ έμεινες να κοιτάς το άπειρο και φρίκαρα έτσι όπως κοιτούσες..."

Πωωω ρεζίλι έγινα πάλι!

"Ααα εεε σ-συγγνώμη φεύγω, κ-καληνύχτα."

Και έφυγα γρήγορα από κει πέρα πριν αρχίσει να με κοροϊδεύει πάλι....

Αχχχ σπίτι μου σπιτάκι μου... Ησυχία, ηρεμία.....

Πλάκα κάνω. Που τέτοια τύχη. Βλέπω έναν μπαμπά μου να κάθεται στον καναπέ και να με κοιτάει με ένα βλέμμα λες και του σκότωσα την μάνα.

Ωχ ωχ ωχ δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.

Έχετε για βρυσούλες...

"Μπα μπα μπα μάκρυνε ο δρόμος για το σπίτι;"

Με ρωράει με ειρωνία ο μπαμπάς μου.

"Ό-Όχι καλέ απλός έκανα μια β-βολτίτσα και...ξεχάστηκα...ναι ξ-ξεχάστηκα"

Σημείωση να μην γίνω ηθοποιός.

"Ααα ξεχάστηκες..."

Ωχ οχι οχι δεν γίνεται αυτό... δεν γίνεται.

Με κοιτάει με ένα ειρωνικό βλέμμα με σηκωμένο φρύδι.

"Και μόνη σου ήρθες;"

Τι του λες τώρα ότι ήρθε ο μεγαλύτερος αληταράς του σχολείου, που παίζει μαζί μου και με απείλησε έτσι μωρέ για την πλάκα!

Οχι ευχαριστώ, δεν θα παρω.

"Ε ναι βρε μπ-μπαμπά με ποιον ν-να ήμουνα δηλαδή;

"Για να σκεφτώ μήπως με αυτόν τον παπάρα που σε έφερε με το αμάξι του;"

Καθώς τα λέγε σηκώθηκε και με πλησίαζε με ένα έντονο βλέμμα.

Πήγα μερικά βήματα πίσω γιατί τον φοβήθηκε το μάτι λίγο.

"Δ-δεν κ-καταλαβαίνω για π-ποιο πράγμα μ-μιλάς μπαμπά"

"Ααα δεν καταλαβαίνεις... μήπως να φωνάξουμε εκείνον τον αληταρά που σε έφερε. Μην προσπαθείς να κρυφτείς σε είδα από το παράθυρο που κατεβαίνεις από το αμάξι του... ποιος ήτανε αυτός Νεφέλη;"

Άρχιζε να αυξάνεται ο τόνος της φωνής του.

"Κ-κανένας μπαμπάκα μου"

Είπα με τρεμάμενη φωνή.

'Νεφέλη λέγε και μην με εκνευρίζεις άλλο."

Τωρα αρχιζε να φωνάζει και εγω φοβήθηκα και ένα δάκρυ κύλισε από το μάγουλο μου.

Δυστυχώς, δεν φώναξε αρκετά δυνατά, για ν' ακουστεί και στην κρεβατοκάμαρα και να ξυπνήσει και η μαμά. Διότι η μαμά μου μπορεί να με καταλάβει πιο εύκολα, είματσε σαν φίλες τα λέμε όλα μεταξύ μας.

"Ε-ένας συμμαθητής μου, α-αυτό τιποτα α-άλλο"

Τότε με πήρε αγκαλιά.

"Κοριτσάκι μου δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω. Απλώς δεν θέλω να κανεις παρέα με αγόρια γιατι θα σε πληγώσουνε κατάλαβες καρδια μου;

"Ν-ναι μπαμπακα"

Είπα και ρούφηξα την μύτη μου.

"Άντε, τώρα πάνε στο δωμάτιο σου, να ξεκουραστείς"

Με αυτά και με κείνα με πηρε ο ύπνος.