My Butterfly

Κεφάλαιο 16

Ο Μάριος!

Δεν ξέρω πως βρέθηκε εδώ αλλά ούτε και με νοιάζει την δεδομένη στιγμή.

"Τι γίνεται εδώ!?"

"Ποιός είσαι εσύ πάλι?"

Ρωτάει αποριμένα ο Κώστας .

"Nα μην σε ενδιαφέρει! Τώρα ξεκουμπίσου!"

"Και ποιός θα με αναγκάσει;"

"Εγώ!"

Είπε και μια μπουνιά προσγειώθηκε στο πρόσωπο του Λουκ.

"Δεν το έκανες!"

"Και όμως!"

Είπε και και του ξαναέριξε μια μπουνιά.

"Φύγε πριν σε σπάσω όλο στο ξύλο!"

Ο Λουκ έφυγε χωρίς παραπάνω αντιδράσεις.

Θ: σε ευχαριστώ πα-πάρα πολύ!

Μαρ:τίποτα. Εσύ? Είσαι καλά?

Θ:θα μπορούσα κ-και καλύτερα.

Του είπα με σκυμμένο το κεφάλι.

Θ:εσύ τ-τι κάνεις εδώ?

Μαρ:εγώ θα πηγαίνω σχολείο εδώ από σήμερα.

Θ:α-αλήθεια?

Τον ρώτησα με ένα χαμόγελο.

Μαρ: ναι βρε. Λοιπόν νομίζω καλό θα ήταν να φύγεις για σήμερα.

Θ:μπα κ-κρίμα οι απουσίες.

Μαρ: ποιός τις χέζει τις απουσίες τώρα? Η υγεία σου είναι πιο σημαντική!

Θ:κ-καλά.

Του είπα και ξεκίνησα να φεύγω.

Στον δρόμο σκεφτόμουν το τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν δεν ερχόταν ο Μάριος και με ξαναπιάνουν τα κλάματα.

Εκείνη την στιγμή νιώθω ένα χέρι να με τραβάει προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που πήγαινα.

Το πρόσωπο που αντίκρισα με απογοήτευσε.

Ι:Θεσσαλονίκη! Μου είπε ο Λουκ τι σου έκανε! Είσαι καλά!?

Θ:είχες π-πει ότι θα με
π-προστατεύεις.

Ψιθύρισα.

Ι:Θεσσαλονίκη εγώ-

Θ:ο-όχι ά-άλλες δι-δικαιολογίες
Ι-Ιάσονα.

Ι:τι εννοείς?

Με ρώτησε.

Θ:α-απλά Ιάσονα δ-δεν-....

Ι:τι εννοείς δεν Θεσσαλονίκη!?

Με ρωτάει εξαγριωμένος και έσφιξε ακόμα πιο πολύ το χέρι μου.

Θ:μ-με πο-πονάς.