Hartbeat 2

024

Zoë
Nee, dat kan niet. Dat kan echt niet! Kate zit toch vast!!!!!! Hoe kan ze nou weer hier zijn?! "Hoe de fuck ben jij uit de gevangenis gekomen??!!" schreeuw ik. "Tja, ik heb ook zo m'n contacten," grijnst Kate. Ik kijk om me heen. Dan zie ik dat Mik nergens te bekennen valt. "Waar is Mik?! "Die is veilig, maar jij niet!" Ze laat haar pistool en richt het op mij. Ik doe mijn ogen langzaam dicht als teken dat ze mag schieten. Ik kan nu toch niks meer. Kate schiet en ik voel helemaal niks...

Mik
De volgende ochtend word ik wakker. Ik zie naast me Zoë huilend zitten. "Hey, wat is er?" "Kate.." snikt Zoë. "Ik heb over haar gedroomd. Ze nam ons vliegtuig over en wilde mij neerschieten." Ik trek Zoë dicht tegen me aan. "Rustig maar, het was maar een droom." Ik geef haar een zoen. "Ik wil nu echt niet met het vliegtuig, hoor!" zegt Zoë. "Tuurlijk wel. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het vliegtuig 3 keer wordt gecheckt." "Ahw... dankje," zegt Zoë zacht. Ik lag en geef haar een zoen. Ik vraag en toestemming en die geeft ze. We blijven zoenen totdat er op de deur geklopt wordt. Ik trek gauw terug. "Binnen!" "Hey, ik kwam even zeggen dat we zo gaan," zegt Sam. "Is goed," zegt Zoë. "Wat is er?" vraagt Sam die meteen ziet dat er wat aan de hand is met haar beste vriendin. "Ik had een nachtmerrie over Kate in het vliegtuig..." zegt Zoë half huilend. Sam gaat naar haar en toe en geeft haar een dikke knuffel. "Mik, ga jij maar even inpakken," zegt Sam. "Ik regel dit wel." En met die woorden verlaten Sam en Zoë de kamer. Ugh! Waarom had ik Zoë niet vanaf het begin niet "beveiligd". Nu heeft ze weer last van nachtmerries.
Een paar uur later zitten we in het vliegtuig. Ik heb echt persoonlijk gezorgd dat het vliegtuig grondig is doorzocht. Maar gelukkig hebben ze niks gevonden. Toch zit Zoë trillend naast me. Ze is zo bang dat er iets gaat gebeuren. "Hey, ga maar slapen. Je hebt slecht geslapen vannacht." "Maar ik ben zo bang dat ik weer een nachtmerrie ga krijgen." "Nee hoor, dat gebeurt niet. En als het gebeurt, ben ik bij je."

Zoë
Mik geeft me een kus en niet veel later val ik in slaap.
Even later word ik wakker gemaakt door Mik. "Hey babe, we zijn er." Meteen kijk ik uit het raam. Buiten zie ik de landingbaan en een strakblauwe lucht. Achter de landingsbaan zie ik Washington D.C. liggen. Daar zal ons 2e concert plaats vinden. Ondanks alles heb ik er toch weer super veel zing in.
Dan komt Lilian aanrennen. "Moet je horen! Jullie staan op 1 in de top 100 hier in Amerika en jullie concerten in Washington zijn helemaal  uitverkocht!!!" zegt Lilian gillend. "Wauw!" zegt Mik. "Niet te geloven!" "Maar 1 nadeel, nu moet er nog strenger beveiligd worden, omdat het dus zo druk is. Daarom zitten we te kijken hoe we dat gaan doen met de meet and greets. Op dit moment zitten we er aan te denken om ze af te lassen," zegt Frank die er inmiddels ook bijstaat. "Ik wil de fans absoluut niet teleurstellen, dus wat mij betreft laten we het door gaan. Dan moet elke fan maar super goed gecontroleerd worden," zeg ik meteen en ik zie Mik bezorgd kijken. "Ik denk dat als ze echt fan zijn, dat ze dat wel over hebben voor hun idolen," zegt Lilian en dan loopt ze weg.
Een paar uur later zitten we al weer in de make-up voor 1 of andere tv-show. Want ja, we staan ten slotte op 1 in de top 100 hier in Amerika. Zo cool! Ook komen zo het NOS journaal en jeugdjournaal langs om ons te inteviewen.

Mik
Ik zit in de stoel naast Zoë tijdens de tv-show. Het is allemaal super leuk, maar toch voel ik een soort van spanning. Elke keer denk ik dat ik de broer van Kate zie. Of dat er iemand de hele tijd naar Zoë kijkt. Ik ben zo bang dat haar iets overkomt. Waarom haar? En niet mij? Het is ten slotte allemaal mijn schuld. Ik heb Kate afgwezen en Zoë gevraagd of zij mijn meisje wilde zijn. En dat wilde ze. Het is dus mijn keuze en mijn verantwoordelijkheid. Als ik met Kate had willen hebben had ik dat al lang gezegd tegen haar. Maar dat wil ik niet, want ik heb Zoë. Het liefste, leukst en... "Mik! Wat vind jij ervan dat jullie op 1 staan?" vraagt de presentator. "Oh, uhm... Ja, echt super cool! Ik kan het eigenlijk niet geloven. Het is natuurlijk best bijzonder dat wij, als Nederlandse artiesten op tour in Amerika mogen en dan ook nog eens super populair zijn. Daarom wil ik al onze fans echt super erg bedanken. We love you!" zeg ik gauw. Zoë kijkt me raar aan. Na de uitzending vraagt ze: "Hoe kun jij zo snel zo'n antwoord verzinnen. "Tja, oefening baart kunst zeggen ze toch?" lach ik. Ik geef Zoë een kus en dan gaan we verder met de rest van de interviews.

Sorry dat het zo lang duurde voor een nieuwe update. Het spijt me echt verschrikkelijk. Maar gelukkig nu weer een nieuwe. Waarschijnlijk komt er maandag nog geen nieuwe, want ik heb vrij veel huiswerk en 2 verjaardagen dit weekend. Dus kan ik niet zo veel schrijven. Echt duizend maal sorry!!!!!!😘
Laat even weten in de reacties wat je ervan vond en laat ff een stem achter!!!😘💖