Hartbeat 2

010

Mik
Ik wordt wakker van de wekker. Vandaag gaan we Hartbeat opnemen. Ik heb er echt super veel zin in. Maar ik ben ook best zenuwachtig. Niet echt voor echt mezelf, eerder voor Zoë. Ik heb wel vertrouwen in d'r, maar ze heeft gewoon nog nooit zoiets gedaan.
Als ik naast me kijk zie ik dat Zoë ook wakker wordt. "Goeiemorgen," zeg ik en ik geef haar een kus. "Goeiemorgen," zegt ze terug. "Ik ga even douchen," zeg ik. Maar Zoë stapt snel uit bed en zegt: "Ik eerst!" "Ooh echt niet!" Ik stap ook snel het bed uit en ren achter Zoë aan de badkamer in. Ik loop langzaam naar haar toe en begin haar een kieteldood te geven. "Nee, Mik!!! Stop!!" "Hmmm.... Alleen als je mij eerst laat douchen en het heel lief vraagt. "Lieve lieve Mik, wil je alsjeblieft stoppen met kietelen," vraagt ze en ze maakt een pruillip. Ik laat haar lachend los. Ik wil haar de badkamer uitsturen, maar ze duwt mij er al uit en draait gauw de deur opslot. "Hey, dat was niet de afspraak!" "Nee, dat klopt, maar boeit mij wat!" zegt ze terug. Lachend loop ik terug naar de kamer.

Zoë
Als Mik eindelijk weg is, besef ik me dat ik helemaal geen schone kleren mee heb genomen. En nu terug gaan is ook geen optie, aangezien ik dan waarschijnlijk af wordt gemaakt en heel lang moet wachten. Nou, dat wordt dus m'n lichaam in een handoek wikkelen. Ik bedoel, dat moet toch kunnen. Mik is tenslotte m'n vriendje.
Na het douchen wikkel ik mezelf in een handdoek en loop ik m'n kamer in. Mik fluit naar me. Ik bloos. Ik pak gauw kleding en loop terug naar de badkamer.

Mik
Ik zit in de kamer van Zoë te wachten totdat ik kan douchen. Dan loopt Zoë de badkamer uit met alleen een handdoek om zich heen. Wauw, ze is zo lekker. Ik fluit naar d'r. Ahw, ze moet blozen.
Niet veel later zitten we aan het ontbijt. "En, ben je zenuwachtig?" vraag ik. "Hm, valt wel mee. Ik ben alleen zo bang dat ik vals ga zingen." "Kun je dat dan?" vraag ik quasiverbaast. Ze lacht. "Je hoeft je niet druk te maken daarover. Als dat gebeurt, doen we het liedje gewoon nog een keer," stel ik haar gerust. Zoë glimlacht. Onze hoofden komen dichter bijelkaar. En net als ik haar wil zoenen, komt Inge naar beneden. "Goeiemorgen, lekker geslapen?" zegt ze vrolijk. "Goeiemorgen, ja hoor," zeg ik lichtelijk geïrriteerd terug. "Zullen we gaan?" vraagt Zoë snel als ze merkt dat het een beetje gênant wordt. Ik knik en we pakken onze spullen.
Een paar uur later zijn we voor de zoveelste keer aan het opnemen. Elke keer hebben we de slappe lach.
"Als een magneet trok je me aan in die seconde die wel eeuwen leek," zingt Zoë weer.
Eindelijk gaat het goed. Dat mag ook wel na zo'n 100 keer. We zingen het laatste woordje en dan zijn we klaar. "Goed gedaan babe," zeg ik. Ik geef haar een zoen. Maar plotseling horen we een alarm. "Iedereen weg hier!!!" Hoor ik Frank schreeuwen. Ik pak Zoë haar hand en trek haar mee naar de deur, maar als ik die open doe, kunnen we niet verder. Achter de deur bevindt zich een groot vuur...
Oeh... spannend.
Ik kan het ook mis hebben, maar volgens mij is er nog steeds niet gereageerd, wat ik echt jammer vind...😭😭😭