A BROKEN PROMISE

Chapter Six

HABANG papalapit si Clarence, sa classroom  nila ay naririnig niya ang tunog ng gitara. Ang ibang estudyante  naman  ay humihinto pa sa tapat ng classroom  kung saan nanggagaling ang gitara na-ini-strum ang strings.  Kumurap siya nang ilang beses upang tanggalin ang agiw sa mga mata niya. Ngunit totoo ang nakikita niya at hindi lamang malik-mata ang nakita niya.  It was Raymart Legaspi, standing near the door while playing the guitar. Ito ang sanhi ng kaguluhan o tamang sabihin dahilan ng kinaguguluhan ng iba pang mag-aaral.

Bumilis at lumakas ang tibok ng puso niya. While starring him.Damn! He looked  gorgeous  in his casual shirt and faded jeans. And damn, he was looking straight  into her eyes as if she were the only girl in the room.

Ngumiti si Raymart. "Hello, pretty  lady," bati nito sa kanya nang tuluyan na siyang nakalapit dito. "Today I will start my courtship to you," he even winked at her.

Clarence  couldn't  believe what was happening, Raymart was standing a few feet away from her. And declare that he want to courting her. Kahit na maraming tao ang nakarinig ng sinabi nito.

"Hmmm," tumikhim ito bago magsimulang kumanta.

"Just an ordinary song
To a special girl like you
From a simple guy
Who's  so inlove with you

I have not much to show
No diamonds that glow
No limousines
To take you where you go

I dont even have a the looks
To make you glance my way
May just seems  so absurd"

She's  recognized the song as "Ordinary Song" by Marc Velasco. Patuloy pa rin itong kumakanta.

"But deep inside of me is you
You give life to what I do
All those years may see you through
Still I'll be waiting here for you."

Habang kumakanta si Raymart ay masuyong nakatitig ito sa kanya. Nagtilian ang lahat ng mga babae pati na ang iba na mula sa ibang klase at kolehiyo na nakasilip sa mga bintana at pinto. Siya man ay gusto na rin tumili kung hindi lamang niya pinipigilan. But deep inside kilig to the max siya. How can imagine naghaharana si Raymart Legaspi, sa kanya. Ayaw niyang aminin pero kinikilig na siya. Sino ba naman hindi kiligin kapag hinaharana ng kasing guwapo nito?

"Clarence, I love you!" deklara nito nang matapos na itong kumanta.

"Huh?" maang na reaksiyon niya sa deklarasyon nito.

Namaywang ito at sa isang pitik ng mga daliri ay lumapit si Mark, lumapit dito at iniabot nito ang isang bugkos ng pulang bulaklak. Then he walked  towards her.

"I love you, Clarence," wika nito, sabay abot sa kanya ng bulaklak. "I want to take care of you," sabi pa nito.

She could almost  feel the blood running out of her nose. This guy could make her nosebleed. Mukhang hindi lang siya ang tinatamaan ng charm nito nang  mga sandaling  iyon dahil hindi na nagkamayaw sa pagtili ang mga tao sa paligid nila.

"Clarence, don't  give me that blank look," paungol na protesta nito. "I said, I love you. Didn't  you hear me?"

Damn! ano ba ang ginagawa ng lalaking ito? Lalong bumilis ang pagtibok nang puso niya at naging abnormal na yata iyon. Mahal siya ni Raymart? Her heartbeat  skyrocketed because  whether  she cared to admit or not, she felt extremely  happy, as if she been waiting all her life to hear those three words from him.

"Clarence!" tawag nito, medyo may kalakasan ang boses.

"Huwag kang sumigaw, naririnig kita." Naaasar na sabi niya rito, saka kinuha ang bulaklak mula rito.

Doon lang nag-sick in sa isip niya lahat. Si Raymart nanghaharana? Binigyan siya ng isang bugkos ng mga red roses. At malalapad ang ngiting nakapaskil sa mga labi nito. Pakiramdam niya tila sila lamang  ni Raymart, nang mga sandaling iyon. Wala ng ibang tao. Parang kusang huminto ang  pag-ikot  nang mundo.