Trapped Game: Αντέχεις;

Κεφάλαιο 1.

Καλή ανάγνωση ❤

25 μερες πριν την εξαφάνιση.

Ντέιβιντ.

"Έχω κουραστεί να ακούω πόσο ανεπιθύμητος είσαι." την κοιτάω "Ειλικρινά Ντέιβιντ, κουράστηκα!" λέει η μάνα μου χαμηλόφωνα, και στριφογυρίσα τα μάτια μου αδιάφορα.

Μπλα μπλα μπλα.

Μια ζωή τα ίδια..

"Αυτα σου έλεγε η στριγκλα μέσα τόση ώρα;" την ρωτάω και σηκώνομαι από την άβολη καρέκλα που έχουν συνήθως έξω από τα γραφεία οι διευθυντές. Ξέρετε, αυτές τις σιδερένιες.

"Δεν μου είπε μόνο αυτά η κυρία Τζόνσον Ντέιβιντ. Μου είπε πράγματα που δεν ήξερα για σένα.." ερχεται κοντά μου και με κοιτά θυμωμένη "Όπως ότι είχες χτυπήσει έναν συμμαθητή σου κάποιους μήνες πριν. Τι έχεις να πεις για αυτό;.."

"Ότι δεν ήταν τίποτα.." λέω αδιάφορα. Ας μην εχωνε την μύτη του εκεί που δεν τον έσπερνε.

Με πιάνει από το μπράτσο μου και με γυρνά προς στο μέρος της.

Δύο έντονα κουρασμένα μπλε μάτια με κοιτούν.

"Δεν είναι τίποτα που έσπασες την μύτη του ξένου παιδιού;" λέει όσο ποιο ψύχραιμα μπορεί, μα λίγο τα καταφέρνει. "Και που ήμουν εγω Ντέιβιντ;" ρολαρω τα μάτια μου και πέρνω απότομα το χέρι μου από εκείνη.

"Όσο τίποτα θεωρούσατε εσύ και ο αντρουλης σου το διαζύγιο, άλλο τόσο θεωρώ και εγώ την σπασμένη μύτη αυτού του-"

"Η βία δεν είναι λύση, και πρόσεχε πως μου μιλάς!" φωνάζει μες την μέση του διαδρόμου. Μερικά παιδιά στρέφουν τα μάτια τους προς το μέρος μας, αλλά με μια μου ματιά όλοι γυρνουν το βλέμμα τους αλλού. Ξεφυσαω και ανοίγω με νεύρο τη μεγάλη πόρτα της φυλακής που είμαι κλεισμένος.

Πάω με γρήγορα βήματα στο αμάξι.

"Άσε με να οδηγήσω." ζηταω από την μάνα μου.

"Δεν έχεις το δίπλωμα σου Ντέιβιντ, το ξέχασες;" λέει και μπαίνει στο αμάξι χωρίς να μου ρίξει ούτε βλέμμα. Κάνω το ίδιο χτυπώντας την πόρτα πολύ δυνατότερα από κάθε φορά.

Με κοιτάει θυμωμένη αλλά συνεχίζει ακάθεκτη το με το μητρικό της ύφος. "Εσύ φταίς που σου πήραν το δίπλωμα Ντέιβιντ, μην κάνεις σαν μικρό παιδί."