Sen Kırıkları (Kırık Kalpler Serisi )

1. Bölüm

Başlama tarihini ve saatini buraya yazar mısınız?

O gece olacaklardan habersiz annesi ile bale dersinden sonra anne -kız gezmeleri yapan cemre eğlenceli bir akşamın hayatının en korkunç akşamına dönüşeceğini bilmeden mutlulukla girmişti annesinin açtığı kapıdan. Bugün hizmetlilerinin izin günü olmalıydı. Çünkü genelde eve anahtarla girdikleri pek olmazdı.

"Baba" diye neşeyle şakıdı. Arabadan inerken babasının çalışma odasından gelen ışığı görmüş koşarak ikinci kata doğru çıkmıştı. Babası ile arası normal baba-kız ilişkisiydi onunla konuşmayı severdi.

"Baba " dedi kapıyı tıklatıp içeri girmek için kapı kolunu aşağı indirirken.

sonrasında ise gördüğü manzara ile ağzında kaçan çığlıkla olduğu yerde kala kalmıştı.Ne yapacağını bilmez bir halde karşısındaki manzaraya baktı. Belki de hayatı boyunca hiç bir zaman unutamayacağı o manzaraya.Babasını kafasının yanındaki kırmızı bir delikten akan kırmızı kan yanı başında duran silah ve babasının açık kalmış gözleri. Annesinin çığlığı ile kendine gelmeye çalışan küçük kız daha fazla bu görüntüye dayanamayarak kendini yerde bulmuştu. Bilinci kapanırken annesinin ağlayışını ve tek bir sözünü duyabilmişti.

"Lanet olsun sana Erkam. Hepsi senin yüzünden."

Küçük kız için gerisi yolda giden arabanın penceresinden bakmak gibiydi adeta. Babasını defin etmiş eve geldiğinde avukat ve birkaç adamın artık burda kalmamaları gerektiğini ve onları başka bir yere götüreceklerini söylemesi ve ellerine verilen valizleri ile yaşadığı evinden ayırmalarıydı.

Arabaya binmeden önce son kez baktı on iki yılını geçirdiği eve. Kime ne yapmışlardı da babası kalkamayacağı işler yapıp kendini intihara sürüklemiş annesi ile kendisini bir başına bırakmıştı. Babasına kızdı onları bir başlarına bırakıp gitmesine kızdı. Bir kızın kahramanı babasıyken nasıl onları yanlız bırakırdı.

Ne olursa olsun dimdik ayakta duracak geleceğini güzelleştirecek ve bu eve tekrar gelecekti. Gözünden akan tek damla yaşı silip başı dimdik bir şekilde arkasındaki arabaya döndü. Arabaya binmeden önce gözleri arkada başka bir arabada oturan adamla kesişti. bu adamı tanıyordu. Erkam Karlı'ydı bu adam. Babasının ve onların bu hale gelmesinin sebebi bu adamdı.

Annesi öyle demişti. Bir önce ki akşam annesi ile otururken önündeki oynamaktan başka birşey yapmadığı tabaktan bakışlarını annesine çevirip sormuştu.

"Babam neden kendine kıydı anne?" Demişti tüm masumluğuyla.

"Erkam Karlı yüzünden iflas etmişiz. Onun yüzünden kendini öldürdü. Unutma Cemre birgün ondan bu yaptığının intikamını alacaksın. Sen güçlü bir kızsın bir gün onu bu yaptığına pişman edeceksin."
diye cevap vermişti ona. Bütün kini ve hırsıyla kızını da doldurmaya başlarken...
Ve o zaman yemin etmişti küçük kız bu intikam en görkemli şekilde alınacaktı. Babası nasıl düştü ise Erkam Karlı'da öyle düşecekti.

Gözlerini ondan çekip arabaya bindi küçük bedeni intikam ile hırslanırken bilinmezliğe olan yolculuğu başlamıştı. Bu hayatta sağlam kalmak istiyorsa nefretini ve intikamını diri tutması gerekiyordu. Annesinin ruhsuz ifadesine baktı. Evde bile her an dışarı çıkabilirmiş gibi şık ve güzel olan kadın şimdi çökmüş bir haldeydi. Yüzünde tek gram makyaj yoktu. Kollarında, boynunda ve parmaklarında dahi herhangi bir takı yoktu. Öylece çökmüş bir halde camdan dışarı bakıyordu. O da kafasını çevirdi cama doğru akıp giden yollar evinden biraz daha uzaklaştırdı. Daha fazla dayanamadı yaşlar gözlerinden boşalırken yanaklarından aşağı süzüldü hızla...