11.Bölüm

673 97 0
                                    

Cemre  yatakta bir uyuyup bir uyanarak sabahı zor etmişti. Eline aldığı kahve ile yatak odasındaki balkona çıkmış yorgun gözlerle karşısındaki şehri izliyordu genç kadın.

Acaba babası yaşasaydı bu şehirde nerede ve nasıl bulurdu kendini? Annesi ile babasının ayrılacağına kesin gözüyle bakıyordu. Oda babası ile kalmayı terçih ederdi elbette. Babası onun canıydı. Kahramanıydı. Kahramanlar ölmez kızlarını bir başına bırakıp gitmezdi. Ne kadar çok kızsada bir o kadarda çok özlüyordu babasını.

Özelliklede böylesi yanlız günlerde ağır basıyordu babasının yokluğu. Yalnızdı savunmasız ve birde Erkam yüzünden kafası karışık bir kızdı. Yorulmaya başlıyordu artık. Kendisi söz vermişti.

Hayat ona ne yaparsa yapsın her zaman güçlü bir şekilde ayağa kalkacak ve hayata  orpa parmağını gösterip bak yine yenilmedim sana naber!! diyecekti.

Şimdi neden kendini yorgun ve bitkin hissediyordu. Omuzlarına çökmüş olan onca yükten kurtulmak ve kendinin evini bulmak istiyordu.

Evet istediği evim diyeceği biriydi. Biraz mutluluk birazda huzurdu istediği.

...

Akşama kadar yemek saatleri dışında odasından çıkmamış yorgun bedenini koltuktan kaldırmamıştı. Önünde bulunan televizyonda ki programı boş gözlerle izliyordu. Bedeni burada aklı başka yerdeydi.

Çalan telefonu ile heyecanla doğruldu yerinden. Arayan kişinin Sanem olduğunu gördüğünde hemen cevaplayıp kulağına götürmüştü telefonu.

"Sanem?" dedi duygusallaşmıştı birden.

"Ooo Gamze hanım bir an dedim unuttumu beni? Kızım insan bir arar değilmi? Meraktan öldüm." dedi Sanem bilmeden kendine bir kız kardeş edinmişti.

"Geç olmuştu akşam geldiğimizde. Sonra arayım dedim işte. Napıyorsun nasıl bensiz oralar."

"Dur kız daha dün gittin. Daha sensiz yatağımın keyfini çıkartamadım." dedi ama küllüyen yalandı. onun tek başına uyuyamayacağını bildiğinden kendisininde  gözüne uyku girmemişti.

"Bakıyorumda tez unutulmuşuz Sanem hanım" gülerek ve alayla konuşsada sesi titremişti. Gamze çok iyi biliyorduki Sanem sırf kendisini düşündüğü için sabaha kadar uyuyamamıştı.

"Unuturmuyum seni deli kız?" Nasıl oralar o Erkam birşey yapmadıya sana." dedi merak ve endişe ile. Kendine hala kızıyodu. Onu durduramayıp sonunun belli olmadığı bir oyuna girişmesinden dolayı.

"İyi" dedi görmesede omuz silkti."O Timur gibi değil Sanem. Beni kendi oteline getirdi. Hemde onun kendi kullandığı odaya."

"Hmm. Peki o odada siz ikiniz yalnız... Anlarsın ya işte." dedi Sanem duygusallığı üstünden atıp cilveli bir sesle.

"Ne!! Ah saçmalama! Beni buraya bıraktı ve gitti." diyerek ona olan biteni anlattı.

"Demek senin o meşur lafını unutmamş." dedi.

"Öyle ama..." dedi durulmutu yine.

"Aması ne canım" dedi merakla kaşları çatılan Sanem.

"Bugün ne aradı nede geldi. Kendimi bir..."

"Hşşt kendine gel canım. Seni önemsiyor emin ol." dedi. Aklına dün Gamze'yi almaya geldiğinde Tarkan ile sarılan ikiliye nasıl baktığınıda görmüştü.

"Ben bilmiyorum." dedi umutsuzca.

"Gamze?" dedi duraklayıp devam etti." Sen sende ona karşı birşeyler hissediyor olabilir misin acaba?"

Sen Kırıkları (Kırık Kalpler Serisi )  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin