Sen Kırıkları (Kırık Kalpler Serisi )

27. Bölüm

iyi okumalar...

Erkam kanlar içinde kucağına düşen kadınına bakarken ikinci bir silah sesi daha duyulmuştu. Kafasnı kaldırdığında Timur'un yere düşen bedeninin arkasındaki kişileri gördü. Sanem çığlık atmamak için elini ağzına koymuş öylece dururyordu. Kenan ve Erdal ise elindeki silahları Yerde cansız yatan Timur'a doğrultmuşlardı. Her biri şok halindeydi.

"Erdal sen Timur'u hallet." diyerek konuşan ve ilk şoku atlatan Kenan olmuştu.

Erdal onun sesi ile uğradığı şoktan kurtulurken Kenan hızla Erkam'a doğru ilerledi. Erkam ise bilinçini kayıpetmiş olan kadını kucağına alıp hızla ayağa kalkmıştı. Kenan onun kendine geldiğini görünce hızlı adımlarla geri gidip evin önünde bulunan arabasına ilerledi. Sanem kucağında arkadaşı ona doğru gelen adamın yanına ilerledi.

"O iyi olacak değil mi?" diye sordu korkuyla. Erkam kafasını birkez sallayıp ilerlemeye devam etti. Elbette ki o iyi olacaktı. Erkam'ın içi panikle dolarken bedenini sakin kalmasına inanamıyordu.

Gelen araba ile Erkam kucağındaki Cemre ile birlikte arka koltuğa oturdu. Sanem kendini zorla ön koltuğa bırakırken gözlerinden sicim gibi akan yaşlara engel olamıyordu.
Kenan gazı köklerken hızlı bir manevra ile dönüp ana yola doğru ilerledi.

"Aç güzelim gözlerini.." dedi bir yandan onun yarasına baskı yapıyor diğer yandan bilincini geri kazanması için uğraşıyordu. "Hadi Cemre duy beni lütfen"

"Be bebeğim" derken bir anlık gözlerini kısıkca açan Cemre onları daha fazla açık tutamıyordu.

Sanki gözlerini üzerinde bir ağırlık vardı ve kapanması için ona baskı yapıyordu. Yarası acırken bedenini de çok yorgun hissediyordu.

Erkam bebeğim kelimesi ile kaşları çatılıp kalırken buna kafa yormayı sonraya bırakarak bilincini tekrar kaybetmemesi için uğraşıyordu.

"Güzelim kapatma gözünü bak geldik. Az kaldı." derken kafasını kaldırıp dikiz aynasından Kenan'a baktı. "Hızlı ol Kenan!" diye bağırmayı da ihmal etmişti.

"Tamam ağabey." diyerek daha da kökledi gazı.

Araba hızla hastaneye yaklaşırken Cemre gözlerini kapatmış ve bilincini çoktan kaybetmişti. Kenan hızla hastanenin acil kapısının önünde durdu.

"Sedye! acil sedye getirin hemen!" Hızla arabadan inerken bağırmıştı.

Arka kapıdan çıkan Erkam gelen sedyeyle hızla Cemra'nin bedenini bırakmıştı. Gelen doktorlar ve hemşireler onu götürürken tek odaklana bildiği konuşmalardı.

"Ne ile yaralandı." dedi yaraya tampon yapıp kanı durdurmaya çalışırken.

"Silahla" dedi Kenan gerisini nasıl getireceğini bilemezken doktor ve Erkam arasında gidip gelen bakışlarını en son diğer bir kişide buluşturmuştu. Sanem. Yardım dilercesine baktı gözlerine. Araba da duyduğu şey doğru ise Cemre hamileydi.

"Hamile. Henüz ye-yeni öğrenmiştik." dedi ağlamalarının arasında zorlanarak.

"Hemen amaliyata alıyoruz." dedi sedyeyi biraz daha hızlandırıp ilerideki büyük harflerle AMALİYATHANE yazan yere giderken.

Sedye kapıdan içeri girerken elinden kayıp giden ellerle gözünden birkaç damla yaş akmıştı.

"Siz giremezsiniz beyefendi" diyen hemşireye dinlemeye niyeti yokken omzunu tutan Kenan onu durdurmuştu.

"Ağabey sakin ol o iyi olacak." dedi sakinleşmesini istemesi aynı hastanede aynı yerde üç aile verdini kaybettiğini bildiği içindi.

Timur'un üvey abisi olmasına sevinemeden onun ailesini öldüren kişi olduğunu öğrenmişti. Buda yetmezmiş gibi Sedat'a ve içerideki Cemre'ye yaşattıkları işlemişti vicdanına. Yıllar önce masum bir adamı ölüme yollamış olaması ve küçük bir kızı ailesiz bırakması onu bitirmişti. Ama onu ayakta tutan da umudu olmuştu.