Teen Wolf: The Third 'S'

10

"Er is wel één jongen die ik leuker vind dan anderen."

Stiles zijn ogen lichtte op...

"En dat is?" Vroeg hij nieuwsgierig.

"Een geheim." Voegde ik daaraan toe met een lach.

"Wij hebben ook Scott zijn weerwolven geheim met je gedeeld." Drong hij aan.

"Je had dan ook geen andere keus. Voor welke andere reden krijgen mensen plotseling rode ogen. Ik had er toch wel achtergekomen als jullie het niet zeiden. Al de artikels die ik erover opzocht gingen over weerwolven." Lachte ik. "En daarbij, dan is het geen geheim meer voor die persoon." Misschien dat hij het zo een beetje doorheeft.

"Ik kan toch zwijgen." Wauw. Gewoon wauw. Ik trok een wenkbrauw op, maar hij bleef nog steeds onwetend kijken.

"Ik heb het je al lang verteld, Stiles." Zei ik met een emotieloze expressie. Was deze gast serieus.

"Dan zoek ik het zelf wel uit. Ik ben een pro stalker, remember?" Antwoordde hij met een knipoog. Hij deed me meteen terugdenken aan toen we 'opnieuw begonnen'.

~"Dat is zo heel toevallig dat je dat weet. Het lijkt wel alsof we elkaar al langer kennen. Kan je mijn gedachten lezen...? Of erger... stalk je mij?" Legde ik zo dramatisch mogelijk uit.

"Perfect strangers." Glimlachte de jongen. Voor ik het wist was ik ook aan het lachen, het was alsof ik er geen controle over had.~

Ik glimlachte toen ik eraan terugdacht. Het geluid van de bel was al snel gehoord. Ik zuchtte en draaide me om om naar de klas te wandelen. Natuurlijk werd ik gevolgd door Stiles.

"Mag ik een tip." Vroeg hij.

"Wat?" Antwoordde ik met een verwarde toon in mijn stem.

"Een tip, zo kan ik al mensen beginnen te schrappen." Zei hij terwijl hij me aankeek.

"Schrappen? Waarom is dit zelfs zo belangrijk voor jouw?" Zei ik met rollende ogen.

"Ik heb zo mijn redenen..." mompelde hij.

Ik deed dan maar alsof ik het niet hoorde en stapte gewoon verder. Toch bleef de jongen heel de weg naar onze klas aandringen. Ik was het beu en voor ik het wist had ik hel de tip gegeven die hij zo graag wilde.

"Bruin haar."

***

We zaten met iedereen in de klas. Het was al halverwege het lesuur toen er plots een meisje binnenkwam. Ze hield haar boeken stevig tegen haar en nam een plek naast mij. De leerkracht bleek er geen probleem mee te hebben.

"Waar gaat het over?" Vroeg ze met een lach.

"Geschiedenis?" Fluisterde ik onzeker.

"Waarom zei je dat zo onzeker?" Fluisterde ze terug.

"Ik heb geen idee. Ik ben eigenlijk totaal niet aan het opletten." Antwoordde ik zachtjes.

"Kira, Mevrouw Moon, kan het ook zonder praten." Vroeg de leerkracht met gekruiste armen.

"Sorry, pap." Antwoordde Kira. Daarom dat de man het niet erg vond dat ze later binnenkwam, het is haar vader.

Plots begon ik symbolen te vormen met mijn handen, richting Kira. De leerkracht draaide zich weer om.

"Ik kan jullie ook gewoon uit elkaar zetten hoor." Zuchtte hij.

"Waarom, ik doe toch wat u vraagt? U vroeg duidelijk; kan het ook zonder praten. Ik doe gebarentaal." Antwoordde ik met dezelfde irritatie in mijn stem. Kira lachte en keek toen naar haar vader.

"Ze heeft een punt." Zei ze tegen de man.

"Jullie laatste kans begint nu. Geen gebaren- of verbale taal." Hij draaide zich weer om en ging verder met de les, dat probeerde hij tenminste want toen hij net iets wou zeggen werd hij onderbroken door de bel. Eindelijk middag. Ik pakte alles weer in toen Kira tegen me begon te praten.

"We moeten vaker naast elkaar zitten." Lachte ze.

"Belooft."

Ze stapte toen door en verliet het lokaal. Ik was ook net klaar met alles weg te steken toen ik een papier op de grond zag liggen. Ik raapte het op en zag een nogal vreemd woord staan. Nogitsune. Ik keek verder en zag toen Kira haar naam erop staan. Ik besloot het gewoon los te laten en het papier aan de rechtvaardige eigenaar te geven. Als ik die kan vinden natuurlijk....

~ I   18/10/2017
Hey llama!!!!!!!!! Et werd wel tijd he... mij zo lang late wachte. Anyway, hope you like it! Kira is er nu jeeejj!! U woordje is... 'Oni'. Goodluck.
Bye llama, I love you <3