Teen Wolf: The Third 'S'

94

Het geluid van de deurbel zorgde ervoor dat we weer even van elkaar bleven. Dat was niet het enige geluid, want ik kon Scott ook horen zuchtte. Hij keek weer even naar me en gaf me nog één kus voor hij van me afging.

"Ik ben zo terug." Glimlachte hij waardoor ik mijn ogen rolde, maar voor hij de kamer verliet hoorde ik hem nog iets naar me roepen. "Zie je wel dat je mij ook leuk vindt."

Ik hoorde de voordeur openen omdat Scott zijn kamerdeur niet had gesloten. De stem die ik toen hoorde kwam me bekend voor... Te bekend.

"Sierra is hier, niet?" Het was Stiles. Hoe vreselijk het ook is, ik was hem kompleet vergeten. Paniek stroomde door mijn lichaam waardoor ik ook meteen van Scott zijn bed ging.

"Ja." Antwoordde Scott bot, maar het was niet het enige wat hij zei. "Halt. Ik ben niet welkom in jouw huis, jij niet in het mijne." Er zat een geamuseerde toon in zijn stem.

"Kun je haar dan vragen of ze naar buiten komt?" Vroeg Stiles.

Mijn nieuwsgierigheid werd steeds maar groter waardoor ik stilletjes uit de kamer sloop en ergens ging staan waar ik de twee kon zien, maar zij mij natuurlijk niet.

"Grappig verhaal, ja, dus... Ik denk niet dat ze naar buiten wilt komen. We zijn nogal druk bezig." Antwoordde Scott met te veel zelfvertrouwen dat ik kon zien dat Stiles met de seconde geïrriteerder werd.

Ik voelde mij zo schuldig dat ik gewoon vanachter het muurtje wou springen en wou zeggen dat er niets aan de hand was, maar dat deed ik niet.

"Met?" Zijn irritatie werd enkel erger en ik kon zien dat Scott er enkel blijer van werd.

"Elkaar." Zei hij droog zonder zelfs maar naar hem te kijken.

"Excuseer? Sierra zou zoiets nooit doen." Verdedigde Stiles, maar in mijn oren klonk het enkel alsof hij zichzelf probeerde te overtuigen.

"Vraag het haar zelf, ze staat al de hele tijd bovenaan de trap." Scott draaide zich naar mij waardoor Stiles me natuurlijk ook zag staan. Ik glimlachte onschuldig en zwaaide triestig naar beneden.

"Beste vrienden noemen ze dat." Stiles zijn irritatie was nu zo erg dat hij voor Scott een antwoord kon geven hem al op de grond had geslagen. Hij leek eerst verrast van zijn eigen krachten, maar realiseerde toen weer wat er gebeurde en keek naar Scott. "Dat is voor elke keer dat jij haar hebt aangeraakt."

Scott zijn ogen lichte op waardoor hij zich meteen rechtzette en terugsloeg, maar natuurlijk veel harder. Dit was allemaal mijn fout, ik heb dit veroorzaakt.

"Niet zo zelfzeker meer, hé?" Lachte Scott waardoor hij een boks van Stiles terugkreeg en voor ik het wist lagen ze beide op de grond met elkaar te vechten. Ik liep meteen van de trap en gromde uit frustratie.

"STOP!" Het was een lagere stem dan normaal waardoor ze beide naar me keken. Stiles was er natuurlijk veel erger aan toe dan Scott, wetende dat die nagels heeft, en, wel, Stiles niet, toch niet zo scherp en lang. "Beseffen jullie wel hoe kinderachtig jullie nu bezig zijn! Stop er gewoon mee! Wat proberen jullie zelfs te bewijzen? Wie het meeste slaagt wint het meisje? Sorry, ik hou niet van getallensymboliek." Riep ik hen toe.

"Het punt is dat jij mij hebt bedrogen en door Scott pijn te doen heb ik nog iets van wraak doorgegeven. Weet je wat, was ik het maar die hem vergiftigde dan kreeg hij wat hij verdiende!" Stiles stond nu vlak voor mij en keek recht in mijn ogen. "Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen, anders vlieg je uit de bocht. Sorry, maar dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik hoop dat je nog een gelukkig leven hebt met je nieuwe vriendje, want wij zijn voorbij." En met dat liep hij dan ook Scott zijn huis uit en sloeg de voordeur dicht.

De klap van de deur liet me pas echt realiseren wat er net was gebeurt. Ik barste uit in tranen en zette mij neer op een trede van Scott zijn trap. Scott veegde wat bloed weg aan de hoek van zijn mond en zette zich toen gehurkt voor mij neer.

"Blij?" Vroeg ik door de tranen heen waardoor Scott zijn expressie bezorgd werd. Hij begreep duidelijk niet wat ik bedoelde.

"Excuseer? Jij was het die mij terug kuste, oké? Kijk, ik snap dat ik het misschien moeilijk ma-"

"Misschien moeilijk? Besef jij wat je verricht hebt?! Ik ben mijn vriend kwijt door JOUW schuld terwijl ik duidelijk zei dat ik je niet wilde kussen!" Vloog ik uit waardoor hij een beetje naar achter ging.

"Waarom deed je het dan?"

"Je hebt gelijk, oké? Ik voel iets voor je, hoeveel het me ook pijn doet om dat te zeggen, maar ik zei dat je moest stoppen omdat ik wist dat dit ging gebeuren omdat ik meer vas Stiles hou." Toen liep ik hem gewoon voorbij en zwierde de deur open terwijl ik zijn huis verliet.

Ik liep richting het bos, waar ik wat tot rust en kalmte wou komen. Ik kwam tot een stop en zette mij ergens naast een boom neer. Ik sloot mijn ogen terwijl er weer een traan langs mijn wang ontsnapte.

"Sierra?" Ik herkende de stem eerst niet dus ik wou mij omdraaien en zag meteen iemand die ik nooit meer van mijn leven wou zien "Ken je me nog van ziens?" Het was Jacks, maar voor ik iets kon doen werd er iets over mijn hoofd gedaan en werd alles zwart.

Net zoals die keer dat ik Scott hielp werden nu dus ook al mijn zintuigen één voor één uitgeschakeld waardoor ik totaal machteloos was en al mijn spieren zich ontspande tot ik gewoon opgaf en flauwviel.

***

Mijn ogen gingen stilaan open, maar deze keer lag ik niet tegen Stiles aangeknuffeld, ik lag op een koude grond in een grote koude kamer. Ik zette mij meteen recht en probeerde alles om te zoeken naar misschien een tip van waar ik was, maar het enige wat er was was een grote, donkere, koude kamer. En de enige persoon die er was was ik... Geen Scott en geen Stiles. Ik was helemaal alleen.

~ I  10/04/2018
Oke idk wa ik loet zegge en gij spamt mij dus kzal keer kijke ea hahah u zin is 'Als ik kattenvoer wou had ik wel gemiauwd.' Door Jacks hahahahag idk rn u woordje is 'verwoest'
Bye llama, i love you <3

Always🔮