Teen Wolf: The Third 'S'

48

"Ja, ik." Antwoordde ik stilletjes terwijl ik mijn ogen op de grond richtte. "En ik heb er nog elke seconde spijt van." Voegde ik daar triestig aan toe.

"Waarom? Als ik dat mag vragen natuurlijk." Stotterde Theo. Hij probeerde alles om mij weer naar hem te doen kijken. "Waar ging jullie ruzie over?"

"Altijd weer iets anders... Hij is gewoon veel te jaloers en kan er nog niet tegen als ik met een andere jongen praat. Ja, Scott, daar mag ik mee praten." Ik kon het niet meer voor mezelf houden. Het kon me totaal niet schelen dat Theo dit allemaal wist, niets kon me nog schelen.

"Het is allemaal mijn fout, niet?" Zei hij met een bedroefde klank in zijn stem.

"Nee, zo mag je niet denken. Het ging al een tijdje minder goed met ons, maak je geen zorgen." Het was op dat moment dat ik weer een traan naar beneden voelde rollen. Deze keer was ik het dan ook die hem een knuffel gaf. "Het is allemaal mijn fout." Dit was enkel een teken voor Theo om me steviger tegen hem aan te drukken. "Pas op. Ik wil je geen pijn doen." Snikte ik terwijl ik een stap achteruit zette en naar zijn buik keek terwijl ik aan gisteren dacht.

"Sierra, ik ben een weerwolf. Dat is al lang genezen.... Behalve mijn T-shirt natuurlijk, ja, die had geen bovennatuurlijke krachten." Ik lachte waardoor er ook een glimlach op zijn gezicht verscheen.

"Dankje, Theo." Zei ik terwijl ik een traan wegveegde.

"Waarvoor?"

"Er zijn en naar me luisteren. Dat is het enige wat ik nodig had."

Zo ging de rest van onze dag dus voorbij. Gewoon ik en Theo die elkaar gezelschap hielden terwijl de rest van mijn vrienden er niet waren.

^^^

"Dat is dus hoe je het niet doet." Lachte ik terwijl ik naar Theo zijn papieren keek. O ja, een uitleg zou handig zijn. We hadden gewoon een vrij lesuur waarmee ik had besloten Theo met zijn wiskunde te helpen. Hij was er zo te zien niet de beste in... Klaarblijkelijk.

"Serieus, wiskunde is als een soort ondergrondse tunnel waar geen einde aan komt." Zuchtte hij terwijl hij zijn pen om zijn papier liet vallen.

"Komaan, niet zo snel opgeven... Ik weet het! Verplaats de getallen misschien met iets anders." Stelde ik voor waardoor hij een wenkbrauw naar me optrok. "Wat?"

"Kijk, ik was altijd geweldig in wiskunde tot ze er letters in begonnen te verwerken... Het zijn dus niet de getallen die het probleem zijn! Hoe kan je nu een 'X' berekenen. Dat heeft toch geen waarde." Ratelde hij maar door waardoor ik met mijn ogen rolde.

"Wat heeft die 'X' jouw ooit misdaan dat je er zo tegen moet roepen?"

"Laat mij denken... Een onvoldoende gegeven."

We moesten beide lachen toen ik opeens zag dat Theo naar mij aan het staren was. Ik keek hel vragend aan waardoor hij zijn hoofd schudden en weer naar zijn papier keek.

"Alles oké, Raeken?" Lachte ik.

"Ja, ik vind je gewoon heel mooi." Mompelde hij terwijl hij onschuldig verder schreef.

~ I 30/01/2018
Klaar biatch! Who's the loser now! Hahahahah nee nee kheb gwn stres voor morge en idk wrm en ik ga wss nie kunne slape en ja... khad zin om klaarblijkelijk te schrijve idk wrm hahahaggaagga u woordje is 'trein' idk hahah
Bye llama, i love you <3