Teen Wolf: The Third 'S'

46

Ik werd met de seconde rustiger waardoor hij mij langzaamaan losliet. Mijn ademhaling werd rustiger en mijn hart begon weer normaal te kloppen. Ik draaide me om en zag het bloed dat nog steeds aan Theo zijn T-shirt hing. Het verspreiden zich snel, maar hij leek er nog steeds geen last van te hebben.

"Spijtig dat daar geen geneesmiddel voor bestaat." Mompelde hij terwijl hij eindelijk naar de schade die ik veroorzaakt heb keek. Ik ging een beetje dichter staan en bracht, zonder iets te zeggen, mijn hand langzaam naar de wonde. Ik deed wat ik kon om de pijn weg te nemen. Hij heeft mij ook geholpen om kalm te worden... Het is het minste dat ik kan doen als je weet hoe moeilijk ik het daarmee heb.

Voor de rest zeiden we niet veel en ik had ook geen zin om nog naar school te gaan en wandelde dus rustig naar huis.

^^^

Ik zat rustig op mijn kamer te lezen om misschien zo mijn gedachten ergens anders op te laten concentreren. Het werkte allemaal heel goed tot ik opeens iets tegen mijn raam hoorde botsen. Ik keek geërgerd weg van mijn boek en naar mijn raam. Ik probeerde het te negeren en las verder toen er opeens weer iets tegen mijn raam vloog. Ik had er helemaal genoeg van en zette mij recht om te gaan kijken. Ik deed mijn raam open om te kijken toen er opeens iets tegen mijn hoofd vloog.

"What the..." Ik keek naar mijn vloer en zag daar een steen liggen. Hij was natuurlijk niet groot genoeg om mij echt pijn te kunnen doen. Verward keek ik uit mijn raam toen ik een bekende figuur zag staan. "Stiles! Wat doe je hier zo laat?" Riep ik naar hem toe.

"I... Ik weet hoe schattig jij het altijd vind als mensen dit doen in films en... Ik wou je zien en vragen of je misschien zin had om ergens naar toe te gaan... Je weet wel, zoals toen we elkaar net leerde kennen, jij en ik." Mompelde hij, duidelijk geen idee dat hij mij had geraakt. Zonder ik er iets aan kon doen groeide er een glimlach op mijn gezicht.

"Nu?" Vroeg ik, verward.

"Ja, nu. Als je wilt natuurlijk."

Het koste mij enkel een paar minuten om naar buiten te komen zodat ik met hem kon praten. Een lach verscheen al op zijn gezicht vanaf het moment dat mijn voordeur nog maar opende.

"Waar gaan we heen?" Vroeg ik, nieuwsgierig.

"Waarschijnlijk ergens waar het leuker is dan waar jij en Theo daarnet waren." Antwoordde hij zonder me aan te kijken.

"Wat bedoel je?"

"Komaan, ik ben niet blind. Ik zag jullie ook wel staan daarnet. Heb je niet genoeg aan mij dat je met andere jongens moet staan flirten misschien?" Hij kruiste zijn armen.

"Excuseer? Dat was alles behalve flirten, begrepen? Ik ben gewoon curieus, mag het? Ik kan er niet tegen om te weten dat iemand zich niet goed voelt zonder zelf een deftige reden te krijgen. Oké, ik weet dat zijn zus is gestorven, maar ik zou graag weten waarom zodat ik misschien op één op andere manier tenminste kan proberen hem erover heen te geraken. En ik heb al zeker geen zin in drama met mijn jaloerse vriend waarvan ik blijkbaar enkel met hem mag praten!" Dit heeft veel te lang geduurd, het was wel alsof ik geen controle had over wat ik zei ook al was het de waarheid, maar Stiles leek er totaal niet blij mee te zijn...

~ I 30/01/2018
EUJJJ I'M HAPPY AND YOU KNOW WHY!!!! Hahahahahh u woordje is 'wenkies' idk... kwou iets da me maze runner te make had en dan moest ik denke aan gally zijn wenkies... geen vragen hahah
Bye llama, i love you <3