76

299 19 0
                                    

Was ik boos op Scott? Waarschijnlijk. Wil ik hem slaan? Waarschijnlijk. Ga ik hem binnen exact 5 minuten vergeven en doen alsof niets is gebeurt omdat ik moeilijk vrienden maak en deze niet wil verliezen? Hoogstwaarschijnlijk.

Ik stap de school uit met als plan om naar huis te gaan wanneer Scott me tegenhoudt. Hij deed dit door een hand op mijn schouder te plaatsen met als reactie mij om te doen draaien, wat ik dus deed. Ik gaf hem een vragende blik waardoor hij zijn hand wegdeed en zijn uitleg begon.

"Nog eens sorry van daarnet, oké? Ik weet dat je me hebt vergeven, maar ik weet ook dat je het nogal zwaar had. Ik wou gewoon kijken in welke maten je niets zou zeggen."

"Hoe graag ik ook wou dat de briefjes van een geheime aanbidder kwamen, neem ik je excuus aan. Doe je dat bij iedereen dan?" Vroeg ik met gekruiste armen.

"Ik heb hier een leuk feitje voor je. Als je de definitie van achteraf te letterlijk neemt, betekend het 'min acht'." Veranderde hij het onderwerp met een enorme glimlach op zijn gezicht.

"Scott." Herhaalde ik zijn naam omdat ik meteen doorhad wat hij aan het doen was.

"Goed, ik doe het normaal bij niemand. Het klinkt misschien grof, maar er waren de laatste tijd geen enkele problemen in Beacon Hills. Je weet waarschijnlijk al dat dit niet normaal is door al onze verh-

"En je dacht dat ik het nieuwe probleem ging zijn? Je vertrouwde me niet." Vatte ik samen terwijl ik mijn gewicht op mijn andere been leunde.

"Nee, zo bedoel ik het niet... Natuurlijk vertrouwde ik je, maar... Ik weet het niet. Het was waarschijnlijk gewoon het bezorgde in me. Ik leid nogal een chaotische pack, weet je. Een Banshee die doden voorspeld, een bèta met woedeproblemen, een Kitsune die de elektriciteit niet onder controle heeft... En natuurlijk een Stiles." Legde hij uit om het minder gemeen en direct te doen klinken, maar ik wist goed genoeg wat hij bedoelde.

"Het is oké, ik snap het." Glimlachte ik vriendelijk... Stiekem deed ik dit gewoon om ervan af te zijn. Hij deed zijn armen open met die onschuldige puppy ogen van hem waardoor mijn glimlach in een volledige lach veranderde. Ik deed meteen hetzelfde na met mijn ogen te rollen en nam de knuffel aan.

We lieten uiteindelijk los en keken maar 'awkward' naar elkaar.

"Ja... Ik moet naar daar." Ik wees naar rechts als een teken dat ik naar huis ging stappen. Het was het beste voor ons beide om de situatie niet nog oncomfortabeler.

Wanneer ik thuis aankwam zaten mijn ouders beide aan een tafeltje op mij te wachten.

"Wacht, wat heb ik gedaan?" Vroeg ik vol angst.

"Zet je eerst." Ik deed wat er gevraagd werd en keek naar de tafel voor me.

"Nu, Sierra. Ik wil dat je eerlijk antwoord, vergeet niet, we weten wanneer je liegt. Waarom kom je de laatste tijd altijd zo laat thuis en zeg je ons nooit meer iets. Je ziet er ook veer nerveuzer uit op momenten. Vroeger vertelde je ons trouwens alles. Wel, zeg het maar. Onthoud, geen liegen." Legde mijn moeder serieus uit terwijl mijn vader met dezelfde blik keek.

"En geen excuses. Je blijft hier tot we een antwoord hebben."

~ I 27/03/2018
There you go llama u zin wordt gezegd door Stiles en is 'Ik voelde me als een naaktslak zonder huis.' En u woordje is 'koek' ik vroeg een woord aan mn broer en hij zei da
Bye llama, i love you <3

Teen Wolf: The Third 'S'Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu