Teen Wolf: The Third 'S'

100

"Ik kan niets beloven Sierra, maar ik hoop gewoon dat ik jou en Stiles niet nog meer kwets." Voegde hij daaraan toe waardoor ik enkel bezorgder werd. Scott zag het en gaf me een zwakke glimlach.

"Hoe gaat het met Kira?" Vroeg ik voorzichtig om het onderwerp te veranderen. "Heb je het haar al verteld?"

"Ik wil wel, maar ik weet gewoon niet hoe. Er is zoveel dat ik nog wil doen, zoals Stiles zeggen dat het me spijt. Ik heb het al zoveel keer geprobeerd, maar het lukt maar niet. Het zal nooit meer normaal zijn tussen ons." Hij legde zijn hoofd in zijn handen en zuchtte. "Was Allison maar nooit weg gegaan..." Voegde hij er stilletjes aan toe waardoor hij meteen mijn aandacht had.

"Wie is Allison?" Hij keek weer naar mij, maar deze keer met een paar tranen in zijn ogen, klaar om naar beneden te rollen.

"Ze was mijn eerste liefde. Ze was niet zoals de rest, ze was speciaal... Anders. Ze kwam van een familie vol jagers, maar zij was ertegen. Haar familie had een slogan; 'We hunt those who hunt us'. Zij veranderde die... 'We protect those who can not protect themselves'. Ze deed er alles voor om de personen dicht bij haar veilig te houden, maar dat werd allemaal te veel op die dag." Legde hij uit met een zwakke stem. Hij keek even naar de grond. Ik plaatste mijn hand op zijn schouder waardoor hij weer naar mij keek en verderging. "Je weet van Stiles die een Nogitsune was, toch?" Ik knikte. "Wel, de Nogitsune werd geholpen door Oni's... Één van die Oni's heeft haar neergestoken. Ze stierf in mijn armen, Sierra... Ik hou van haar. Jij doet me gewoon aan haar denken."

Ik wist totaal niet hoe ik moest antwoorden. Zijn uitleg had me aangedaan en zorgde ervoor dat ik sprakeloos achterbleef.

"Scott... Ik wist niet... Ik wou niet... Het spijt me."

"Het is oké. Het is gewoon dat alles hetzelfde voelt bij jouw. Je aanraking, je woorden, je acties, het zijn allemaal dingen die Allison zou doen." Ging hij verder. Ik wist niet hoe ik moest reageren dus ging dichter zitten en trok hem in een omhelzing. Hij aanvaarde het meteen en plaatste zijn armen ook rond mij.

***

Het is nu een maand geleden dat Scott en Stiles me bij Jacks hebben weggehaald, hebben gered. Na mijn gesprek met Scott had hij me beloofd om als gewone vriendin met mij om te gaan, ookal wist ik dat hij nog steeds gevoelens had. Hij wou het zelf, hij was blij om iemand te kennen die hem aan haar deed denken. Het was dan ook de reden dat hij veel beter met mij kon praten dan met anderen. Stiles? Daar gaat het goed mee, beter dan ooit. Er is deze hele maand nog niets bovennatuurlijk gebeurt, dus gaf het ons de kans om wat meer met elkaar af te spreken... Zoals nu. We zaten samen in de zetel naast elkaar met veel dekens en kussens en natuurlijk veel popcorn.

We deden een Star Wars marathon, dit was Stiles zijn idee omdat hij niet begreep dat ik de film nog nooit had gezien. Hij zei dat het mijn leven ging veranderen, maar het zal eerder hij zijn die dat doet... Of al heeft gedaan.

"Sierra." Fluisterde hij waardoor ik van de grond opeens naar hem keek. "Je bent niet eens aan het kijken. Kijk nu, ze waren juist aan het rondsluipen." Zeurde hij.

"Sorry, ik was even aan het denken." Verontschuldigde ik.

"Dat was duidelijk... Aan wat trouwens?" Vroeg hij terwijl hij de film even op pauze zette en zijn aandacht naar mij bracht.

"Aan hoeveel mijn leven is veranderd sinds ik verhuist ben. Ik bedoel, ik ben een weerwolf, Stiles. Een persoon die bij volle maan in een halve wolf veranderd. Als je dit een jaar geleden tegen me had gezegd zou ik totaal gek zijn geworden." Legde ik uit.

"Dat ben je al, Sierra." Ik sloeg hem tegen zijn hoofd waardoor hij lachte. "Oké, ik maakte duidelijk een grapje. Daarbij, zelfs al ben je gestoord, je bent altijd mijn gestoorde. Dan kunnen we samen gestoord zijn." Ik rolde mijn ogen en keek naar de afstandsbediening.

"Zet de film maar weer op, dit gesprek wordt raar." Lachte ik mee waardoor hij een wenkbrauw optrok. Ik zag het vanuit de hoek van mijn oog waardoor ik verder ging. "Maar ja, dat komt er nu eenmaal van als je gek bent... Je begint rare dingen te zeggen."

"Zeg dat nog één keer en ik val je aan." Zei hij uitdagend.

"Wat? Dat je gek bent... Alleen een beetje."

"Ik heb je gewaarschuwd." En toen begon hij mij te kietelen waardoor ik meteen moest lachen. Ik probeerde hem weg te duwen, maar dat ging natuurlijk niet... Op zo een momenten is hij dan wel sterker dan mij, geweldig.

"Stiles, stop." Zei ik tussen het lachen heen, maar dat hielp niet want hij bleef mij verder kietelen. "Nee! Stop!" Het duurde even, maar uiteindelijk stopte hij. Hij moest wel, hij lag letterlijk helemaal op mij. Hij gebruikte zijn ellebogen die hij naast mijn hoofd plaatste zodat hij zich een beetje recht kon houden en naar me kon kijken. "Danku."

"Je houdt van mij." Ik trok een wenkbrauw op waardoor hij hetzelfde deed. "Toch?"

"Wel... Natuurlijk." Antwoordde ik met een glimlach.

"Zeg het dan..."

"Zeg wat?"

"Dat je van me houdt."

"Ik hou van je." Zei ik waardoor hij zijn hoofd dichter bij het mijne bracht.

"Ik hou ook van jou." Toen duwde hij zijn lippen tegen de mijne en begon mij te kussen.

Het is perfect. Alles is perfect. Ik heb vrienden die van me houden, een school die mij accepteert, maar het meest belangrijke, ik heb Stiles. De jongen die mij door alles heeft geholpen. Ja, ik ben misschien wel een weerwolf, maar wel een verdomd goede die weet wat ze doet... Meestal dan toch. En zelfs met alles wat me al is overkomen en wat er nog gebeuren zal, ik zal nooit opgeven en altijd doorzetten.

Ik ben terecht gekomen in dit krankzinnige leven en ik hou van elk deel ervan.

EINDE

~ I   11/04/2018
Azo een eer om et laatste deel te schrijve omggg ik ga et wel misse zelf me ons nieuwe boek Sierra heeft een stukje van mijn hart genomen omg ik wou net een zin en een woordje geve ma toen besefte ik da da nie ging... ja, da was et dan zeker... wie weet komt er mss ooit een vervolg omda we het nie kunne misse
bye llama, i love you <3

Always🔮