Teen Wolf: The Third 'S'

53

"Waarom heb ik het gevoel dat je ons niet buiten gaat laten?" Vroeg Stiles terwijl hij naar het geïrriteerde meisje keek.

"Omdat dat ook zo is. Jullie gaan praten, nu! Ik ben het beu om jullie zo te zien!"

En toen deed ze de deur van het lokaal terug open en deed het langs buiten op slot.

Ik liep naar de deur en klopte erop.
"Lydia, dit is niet grappig! Laat ons eruit!" Roep ik haar nog achterna, maar ze negeert me gewoon en stapt veder weg.

Ik zucht en kijk dan naar Stiles. Dan kijk ik weg en kijk uit het raam.

Ik begin al licht te panikeren. Het lokaal waar we in zitten wordt meer als berging gebruikt voor de conciërge en is super klein, hier komt dus nooit iemand.

"Voel je echt niets voor Theo?" Vraagt Stiles opeens.

"Stiles, dit is geen goed moment." Zeg ik geïrriteerd.

"Wanneer dan wel? Het is nooit het goede moment hiervoor. Maar we moeten er echt eens over praten."

"Stiles. Geloof me dit is geen goed moment."

"Hoe lang zou het geduurd hebben denk je voordat je met hem uit zo gaan?"

"Stiles, hou op. Ik meen het, serieus." En ik begin steeds meer te zweten en rond te zoeken naar een andere uitgang."

"Nee Sierra, ik hou niet op! Misschien vond jij het niet leuk om te horen, maar het is de waarheid. En het kan wel dat dat je mijn doet, die waarheid, maar zo kan het voor mij echt niet verder. Lydia heeft gelijk, voor mij doet het ook pijn om je zo te zien."

"STOP!!" Roep ik nu heel luid en ik begin al licht te hyperventileren.

"Wat heb jij toch, wat is er?" Vraagt hij een beetje boos maar vooral bezorgt.

"Ik, ik..." ik krijg niet gezegd. Het lukt niet doordat ik zo snel adem. Uiteindelijk krijg ik er iets uit.
"Ik...ben...,claustrofobisch."

"Wat?! Heb je claustrofobie? Waarom zei je dat niet? We moeten hier uit." Hij is nu echt heel erg bezorgt en slaat op de deur en roept om hulp.

"Dat... gaat niet... werken.... We moeten... iets... ander... verzinnen."

"Maar wat moet ik dan doen? Ik weet niet wat ik moet doen." Zegt hij half in paniek.

"Weet... niet.. Verzin iets."

"Ik heb denk ik een idee dat je rustig krijgt, maa het gaat je niet bevallen. Je gaat waarschijnlijk boos worden."

"Maakt niet.......... uit. Doe.. het gew-...oon."

En hij komt dichter naar me toe en pakt me stevig vast zodat ik bijna niet meer kan bewegen.

Opeens legt hij zijn hand in mijn nek. En vervolgens kust hij me.

Het was lang geleden, maar het gaf zo een goed gevoel. Ik krijg overal rillingen over mijn armen.
En als ik rustiger ben trek ik weg.

"Je hebt gelijk, ik ga inderdaad boos worden."

"Maar het bevalt je wel." Zegt hij met een grijns.

"Dus, wat denk je wel niet?"

"Je bent toch rustig. Je zat met je hoofd bij iets anders, bij mij, dat gewoon vergat dat je hier was en niet meer paniekeerde."

Hij lachte en ik kijk hel nog steeds boos aan.

*een hele tijd later*

We zitten hier nu nog en het school is al gedaan. Ik ben nog steeds boos maar eigelijk vond ik het wel leuk.

Het is nu al avond en het wordt steeds donkerder. Hoe kan Lydia ons nu vergeten?

"Hey Euh, Stiles. We hebben een probleem." En ik kijk hem een beetje bang aan.

"Wat?" Vraagt hij.

"We zitten hier heen de nacht opgesloten en het is volle maan." Zei ik terwijl mijn ogen zo der dat ik het zelf wou gele werden.

~L~ 6 Februari 2018

Damn Kheb veel geschreven...

Hahah sukkel me ketting bedoelde ik wel een ketting om iemand mee vast te binden he om het wa spannend te maken en wat actie te laten komen. En nie een halsketting. Maar oke😂

U woordje is 'kerstlichtjes'

BYE LLAMA I LOVE YOU♥️