Teen Wolf: The Third 'S'

70

"Is alles oké? Ik wist niet dat ik zo een lelijk geschrift had." Ik liet meteen een zucht van opluchting horen toen ik zag dat het Scott maar was.

"Oh, mijn God, Scott. Ik ben zo blij je te zien! Maar euh... Waar hebt je het over?" Vraag ik met een nerveus lachje.

"Mijn briefjes? Sierra je vraagt al zo lang voor meer informatie over weerwolven nu ga je me toch niet zeggen dat je dat allemaal vergeten bent. Ik heb speciaal research gedaan. Seg, wat doe jij hier trouwens?" Veranderd hij het onderwerp nadat ik een preek had gekregen.

"Niets. Ik wou juist weggaan." En toen stapte ik snel van hem weg. Het was misschien een goedkoop excuus, maar ja, wat zeg je anders in zo een situatie.

***

Vandaag was ik gewoon bang om de school te betreden. Ik wist nog altijd niet wie die briefjes stuurde en moest dus alert proberen blijven. Zou de persoon kwaad zijn dat ik niet ben gegaan? Ik bedoel, ik wou gewoon dat Scott zich er niet mee bemoeide, dat telt, toch?

Ik zucht en stap dan naar mijn kluisje wanneer ik plots weer iemand iets hoor zeggen, net als gisteren. En net zoals gisteren herkende ik de stem dus ook zoals die van Stiles.

"Laat ons elkander niet week maken, maar laat ons gauw scheiden; een afscheid dat voor eeuwig is, moet plotseling zijn, anders maakt het van een ogenblik een eeuwigheid en kleeft in de zandloper des levens het droeve zand met tranen aaneen" Ik draai me meteen om en bevries in mijn schoenen.

"Het was Scott." Gooi ik er snel uit waardoor hij alleen nog vreemder naar me kijkt.

"Wat? Scott? Ik was gewoon mijn tekst van toneel aan het voorlezen. Ik weet niet of je het weet, maar ik help Liam. Ik wou gewoon weten of het goed was. Nou, wat is dat met Scott dat je net zei?" Vroeg hij nieuwsgierig.

"Gisteren. Stiles, het spijt me dat we niet konden afspreken, echt waar. En voor je iets zegt, nee, ik bedrieg je niet met je beste vriend. Dat doet er trouwens niet toe. Wat ik wou zeggen is gewoon dat hij mij nog iets wou geven en ja... Ik praat er liever niet over." Ratelde ik waardoor Stiles me onderbrak.

"Waarom zeg je dan dat je met Lydia hebt afgesproken? Wat kan er zelfs zo erg zijn dat je er niet over wilt praten?" Zei hij terwijl hij mijn hand vastpakte. "Je weet toch dat je me alles kan zeggen."

"Sorry... Ik schaamde mij, oké. Ik had Scott gevraagd voor extra informatie over weerwolven.... En... euh... Ik wou niet dat je dat wist, misschien zou je dan denken dat ik zwak ben." Hopelijk klonk mijn stotteren niet zo verdacht... Ik was ten slot ook maar wat aan het verzinnen.

"Sierra, jij bent waarschijnlijk de sterkste persoon die ik ken. Geen reden om je zwak te voelen, oké?" Toen hoorde we de bel waardoor Stiles even wegkeek. "Ik zie je straks." Glimlachte hij terwijl hij me snel een kus op mijn voorhoofd gaf en toen weg stapte.

"Waaraan heb ik iemand als jouw verdiend?" Mompelde ik terwijl hij weg stapte. Ik draaide me naar de andere kant en herinnerde toen dat ik onderweg was naar mijn lokker.

Natuurlijk was er een nieuw briefje.

Je doet dus wat ik zeg, goed. Nu, laten we er wat gebruik van maken, niet?

~ I 20/03/2018
I'm done! Haha oke u zin is 'Het leven is hard, maar de voorkant van de trein is harder." En wordt gezegd door Sierra idk ff een makkelijke en u woordje is 'ukelele' hahahah idk ik kijk net naar de mijne dusja
Bye llama, i love you <3

Ps. Succes met de examens ;)