Vaveyla

"İhbar"~8

Biliyorum uzun süredir bölüm atamadım. Bir süre tıkandım ve elim yazmaya gitmedi. Yeni bölümü merakla bekleyeniniz var mı bilmiyorum ama ben yine de özür dilerim. Baya aksiyonlu bir bölüm oldu umarım beğenirsiniz. Şahsen ben sevdim , hikaye yavaş yavaş istediğim kıvama geliyor :)

•••••••••••

3 yıl sonra

Masadaki sigara izmaritlerini çöpe attıktan sonra kül tablasını da temizledim. Odanın her yeri sigara kokuyordu. Pencereye doğru yaklaştım ve sonuna kadar açtım dışarıda da çok temiz bir hava olmadığı için pek fayda etmese de koku azalmıştı. Pencereden aşağı bakıp paytak paytak dolanan Nazmi'yi gördüm. Yine sarhoş olup dadanmıştı binanın kapısına. Sinirle soluyup altıma bir eşofman geçirdim. Ve evden çıktım. Bu eski ve ruhsuz binanın beton merdivenlerini inip çıkmaktan nefret etsem de maalesef asansör yoktu. Merdivenlerden inip binanın kapısından çıktığım anda Nazmi'yle karşılaştım. Sinirle çatılmış kaşlarım ve önüme düşen koyu renk saçlarım onun sarhoş bedenini geri itmeye yetiyordu.

"Sana içip içip bu kapıya dayanma huyundan vazgeç demedim mi? Başka bina mı yok be kapısında bekleyecek. Daha ayakta duramıyorsum , yürü git evine yat zıbar da kendine gel!" Diye sinirle soluduğumda yayvan yayvan bişeyler mırıldananmırıldana gitti. Her gün bu sarhoş çoçukla uğraşmaktan nefret ediyordum. Başıboş tinercinin tekiydi. Ama ayık olduğu zamanlarda da iyi çocuktu.

Hışımla indiğim merdivenleri yavaş yavaş çıkıp ecin kapısına ulaştım. Anahtarla kapıyı açıp içeri girdiğimde sigara kokusu iyice gitmişti. Salaş bir evim vardı , eski gri renk biraz da soyulmuş duvar boyasının yanında soluk renkli monilyalar vardı. Nil'in yanından taşınalı 3 yıl olmuştu. Kendimi kapattığımdan ve yavaş yavaş ruhsuzlaşmaya başladığımdan beri bu evde yaşıyordum. Annemle babam tek başıma yaşamama pek onay vermeseler de çabuk ikna olmuşlardı. Okulumu bitireli bir sene olmuştu. Bu bir sene içinde farklı farklı işlere girip çıkmıştım. Fakat şuan işsizdim. Bir hafta kadar önce bir mağazada satış danışmanlığı yapıyordum fakat mağaza müdürü bana çok tembel olduğumu ve işimi ciddiye almadığımı söylediğinde sinirlenip Nazmi ve arkadaşlarına arabasını çizdirtmiştim. Tabii salak Nazmi fazla sıkıya gelemeyince benim talimat verdiğimi söylediği için kovuldum.

Bunları düşününce Nazmi'ye olan sinirim arttığı için derin bir nefes alıp yatak odasına gittim. Üzerime beyaz gömleğimi ve siyah pantolonumu geçirip saçımı topuz yaptım ardından çantamı da aldım ve evden çıktım. Babam her ay bana kıyamadığı için desek olarak para gönderse de kendim çalışmak istiyordum. Bunun nedeni çalışırken hem stres atıyor hem de planlarık için para biriktiriyordum. Şuana kadar baya para birikimim olmuştu fakat yine de çalışacaktım.

Kendimi eski binanın dışına attığımda güneş gözlerimi aldı. Oturduğum mahallede sokak çocukları , serseri gençler ve üniversite öğrencileri çoktu. Öğrenciler bu eski binaların kirası az olduğu için ve ulaşımı da rahat olduğu için buraları tercih ederlerdi. Mahalle de oturduğum yer gibi az katlı binalardan çok gecekondu vardı bu yüzden heryerde çekirdek çitleyen , halı silkeleyen kadınlar , araba yıkayan amcalar , kavga eden çocuklar ve yol kenarında kafayı bulan gençler görebilirdiniz. Yaşama sevincim hâlâ olsa da bu mahalleyle uğraşmak beni oyalıyor belki de bazı şeyleri unutturuyordu. Yaşadığım talihsiz olayların üzerinden yok sayılamayacak kadar fazla zaman geçse de eskisi gibi olamıyordum. Hayatımın büyük bölümü nefretle geçmiş olsa da bu sefer farklıydı. Şuan hem nefret ediyor , hem pişmanlık duyuyor hem de hayata karşı hevesimi günden güne kaybediyordum.

Yeniden bunları düşünmek istemediğim için kafamı önüme eğip yürümeye başladım. Yamuk yumuk dizilmiş , düzensiz kaldırım taşları bile ilgimi çekmiyordu. Bugün bir inşaat firmasında iş görüşmesine gidiyordum bu yüzden kıyafetime biraz resmiyet katmaya çalışmıştım. Bundan önce de buna benzer bir firma da çalışmıştım ve çalıştığım bir ayın sonunda kılık kıyafet yönetmeliğine uymadığım için atılmıştım. Bu yüzden artık iş yerlerinde ve iş görüşmelerimde kıyafetime daha dikkat ediyordum.