'' A 001 . . 002. . .003. . .''
လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္လို႕ နံပါတ္စဥ္ေတြေရလာရင္းကက်ြန္းေရာင္အေသြးနဲ႕ အိမ္တံခါးေပါက္တစ္ခုေရွ႕မွာ က်ြန္ေတာ္ ရပ္လိုက္တယ္ ။ လက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့ စကၠဴ ျဖဴ ျဖဴ ထဲက စာေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ အိမ္တံခါးဝမွာထြင္းထားတဲ့ စာေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ကို အျပန္အလွန္ တိုက္ညွိျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ။
'' ဒါပဲေပါ့. . . ''
တကိုယ္တည္းအဆိုတင္သြင္း တကိုယ္တည္းေထာက္ခံလို႕ အိမ္တံခါးဝက လူေခၚေခါင္းေလာင္းဆီ က်ြန္ေတာ္လက္ရြယ္လိုက္တဲ့အခိုက္. . . ။
ရုတ္တရက္ က်ြန္းေရာင္ညိဳတံခါးဟာ လွစ္ကနဲဟလာတယ္ ။ ဟင့္အင္း က်ြန္ေတာ္ တံခါးမေခါက္ရေသးဘူး ။ က်ြန္ေတာ့္လက္က ေခါင္းေလာင္းဆီသြားေနဆဲ ေလထဲမွာ ခုထိ တန္းလန္း. . ။
'' A. .no. . ''
ႏႈတ္ဆက္မယ့္ စကားသံေတြကလည္း ေလထဲမွာတန္းလန္း ။ အထဲကလူဟာ က်ြန္ေတာ္ရွိမွန္းသိလို႕ တံခါးဖြင့္လာတာမဟုတ္ဘူး ။ ျပီးေတာ့. . ။
က်ြန္ေတာ္ မ်က္ခံုးနည္းနည္း ပင့္မိသလားပဲ ။ သူ႕အရပ္ကရွည္လိုက္တဲ့အမ်ိဳး . ။
မရွိဘူးဆို . . 184-5 cm ေလာက္?
လူတကာေမာ္ၾကည့္ရတဲ့ အခ်ိဳးအစားနဲ႕ က်ြန္ေတာ္ေတာင္သူနဲ႕ ယွဥ္ေတာ့. . ခပ္ေယာင္ေယာင္ေလး. . ဝပ္တြားသြားသေယာင္. . ။
အသိအမွတ္မျပဳခ်င္ေပမယ့္ ရင္ထဲေအာင့္သက္သက္ ။
'' ဟိုေလ. . မဂၤလာပါ. . ''
က်ြန္ေတာ့္ပခံုးေပၚကေနေက်ာ္ျပီး ဟိုးခပ္ေဝးေဝးကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြ က်ြန္ေတာ့္ဆီကိုေရာက္လာတယ္ ။ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ေအးခဲလိုက္တာ . . ျပီးေတာ့ အသက္ကင္းမဲ့လိုက္တာ ။
ထင္းထင္းျပတ္ျပတ္သူ႕ေမးရိုးေတြကေတာင္ ေရခဲဓားသြားလို ထက္ရွမိေစေတာ့မလို ။
'' က်ြန္ေတာ္က . . Chanyeol ပါ. . ဟို. . ''
.
.
.
တခ်က္ပါပဲ ။ က်ြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္ ။ က်ြန္ေတာ့္လက္ထဲက ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုၾကည့္တယ္. . ။ သာမာန္ကာလ်ံကာ ၾကည့္တယ္ဆိုရံု ။
