ဘယ္လိုမွကိုစဥ္းစားလို႕မရပါဘူး...
တညလံုးကိုယ္ႏွိပ္စက္ထားလို႕( အလကားေနဘာကိုမွန္းမသိဝမ္းနည္းၿပီး မ်က္ရည္က် အိပ္မရတိုင္း ဂ်ီပူဂ်စ္က် သူ႕ကိုပါအတူတူအိပ္မရေအာင္လုပ္မိတာကိုဆိုလိုပါတယ္) ခုထက္ထိႏိုးမလာႏိုင္ေသးပဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနဆဲျဖစ္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုကို မိုးလင္းကာစကိုယ္ႏိုးလာကတည္းက တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ ျဖစ္ညွစ္စဥ္းစား ေတြးေတာအေျဖထုတ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ......
သူနဲ႕ကိုယ့္ၾကားမွာရင္းႏွီးပတ္သတ္မႈတစံုတရာရွိတယ္ဆိုတာေလာက္ကလြဲရင္ ( ဒါေတာင္ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိေနတာမဟုတ္ပဲ ေဘးကေျပာတဲ့စကားေတြ ဟိုတစ္ခုဒီတစ္ခုဆက္စပ္ၿပီး မွတ္မိသေယာင္ေယာင္ျဖစ္ေနတာလားေတာင္မသိ ) ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာအမွတ္တရ တစ္ခုခုကိုေတာင္မွ ေခါင္းထဲမွာေပၚမလာ...
ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ဆို... လက္ေတာင္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆို...
ဒါျဖင့္ရင္ ဒီေလာကမွာ အရင္းႏွွီးဆံုးတစိမ္းျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဘယ္နားကႏႈိက္ထုတ္ထုတ္တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေသာထူးျခားဆန္းျပားတဲ့ခံစားခ်က္တို႕ အမွတ္တရတို႕ရွိကိုရွိေနရမွာေပါ့...
ဒါနဲ႕ေတာင္ဘာလို႕ကိုယ့္မွာစဥ္းစားမရႏိုင္တာပါလိမ့္...
သူကေတာ့မွတ္မိေနမွာလား...
မွတ္မိေနမွာေပါ့... သူကကိုယ့္လိုစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိေနတဲ့လူမွမဟုတ္တာ...
ဘယ္မွာစေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ... ဘယ္လိုမ်ိဳးခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ... ဘယ္လိုရူးသြပ္ေပါက္ကြဲတဲ့ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြနဲ႕လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ...
သူကေတာ့အားလံုးမွတ္မိသိရွိေနမွာပဲ ... လို႕ေတြးလိုက္မိေတာ့ မနာလိုပဲျဖစ္ရေတာ့မလိုလိုဘာလိုလို...
ကိုယ္ဆိုတာက ကိုယ့္ရင္ထဲကအခ်စ္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီေပးဆပ္အပ္ႏွင္းဖို႕ ဘယ္ေလာက္အထိတြန္႔တိုႏွေမ်ာတသ သံသယႀကီးမားသလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အသိဆံုးမို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕တစ္ဘဝလံုးစာလက္တြဲဖို႕ဆံုးျဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီလူအေပၚကိုယ့္ေႏွာင္တြယ္ျမတ္ႏိုးမႈကဘယ္ေလာက္ထိနက္ရႈိင္းအားႀကီးေနခဲ့လို႕လဲဆိုတာဟာလည္း ႏွစ္ခါျပန္ေတာင္စဥ္းစားဖို႕မလိုတဲ့ကိစၥ...
