က်ြန္ေတာ္ခ်မ္းေနတယ္ ။ တစိမ့္စိမ့္နဲ႕ ေလတိုးေနတာလား ။ ခပ္က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေကြးရင္း လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို သိမ္းဖက္မိတဲ့အခါ အသားစိုင္သက္သက္ရဲ႕အထိအေတြ႕ . . ။
? ? ?
က်ြန္ေတာ့္အက်ီ ၤဘယ္ေရာက္သြားလဲ ?
မသိဘူး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ . . ။ မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေသးပဲ လက္နဲ႕ထိရာ ေစာင္လို႕ထင္ရတဲ့ တခုခုကိုဆြဲယူလိုက္ျပီး ။
သိပ္ေႏြးတာပဲ ေစာင္ေလးက ။ ဗလာက်င္းေနတဲ့ကိုယ္နဲ႕ အဲ့ဒီေစာင္ေသးေသးေလးထဲ မရအရတိုးဝင္ ။
ေႏြးရံုမကဘူး . . သိပ္ေမႊးတယ္ . . .
ခပ္ဝါးဝါး က်ြန္ေတာ့္အျမင္အာရံုထဲမွာ အတင္းဆြဲျခံဳထားမိတဲ့ ေစာင္ရဲ႕သရုပ္မွန္ ??? ဒါ . . . သူ႕အက်ီ ၤပဲ . .
ဘုရား . . . ဒါကလည္း . . သူ႕အိပ္ယာ . .
ဒါေၾကာင့္ . . . ဒါေလာက္ေတာင္ ေနလို႕ ေကာင္းေနတာ . . . ။ ပခံုးေပၚလႊမ္းထားတဲ့ အက်ီ ၤေလးထဲက်ြန္ေတာ္ ပိုတိုးဝင္လိုက္မိတယ္ ။ ဒီအနံ႕ေလးက . . သူ႕ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလး ျဖစ္မွာပဲ ။ သူ႕ကုိယ္စားေမႊးျမတဲ့ အက်ီ ၤေလးကိုမခ်င့္မရဲဆုပ္ညွစ္ရင္း မရဲတရဲနမ္းရႈိက္လို႕ ။ ဝိုင္နံ႕သင္းသင္းေရာယွက္တဲ့ ရနံ႕တစ္မ်ိဳး ။
'' ကိုယ္ အိပ္ယာသိမ္းခ်င္ျပီ Chan . . မင္းထဦးမွာလား ''
'' အမေလး . . ''
အိပ္ယာထဲ ဇိမ္ယူေကြးေနရင္းက က်ြန္ေတာ္ခုန္ထမိလုနီး။ က်ြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာမွာ . . သူ . . . ဘယ္အခ်ိန္ထဲကရွိေနခဲ့တာလဲ . .
'' Hyung . . ''
ရႈတည္တည္ထိုင္ေနတဲ့ သူက တစ္ခ်က္ပဲက်ြန္ေတာ့္ကိုငံု႕ၾကည့္ျပီးမ်က္ႏွာလႊဲတယ္ ။
'' အက်ီ ၤ. .ေပး ''
သူလက္ရြယ္ရာဆီ က်ြန္ေတာ္ေယာင္ေယာင္ကမ္းကမ္းငံု႕ၾကည့္မိတယ္ ။ က်ြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲက အက်ီ ၤ ။
'' ထေတာ့ ငါအဝတ္လဲရဦးမယ္ . . ေနာက္က်ေနျပီ ''
ကိုယ္တဝက္ဖံုးထားတဲ့ေစာင္ကို မသိမသာဖယ္ၾကည့္မိေတာ့ ခါးမွာျမဲေနေသးတဲ့ေဘာင္းဘီ ။ က်ိတ္ေက်းဇူးတင္ရင္းက်ြန္ေတာ္ကုတင္ေပၚက လူးလိမ့္ကုန္းရုန္းျပီးထရတယ္ ။
