'' ဌာနမွဴ းကိုဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမွန္းေတာင္မသိဘူး . . . ''
လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေတြထဲ မ်က္ႏွာထိုးႏွစ္လို႕ ဗလံုးဗေထြးသူေရရြတ္ေနတယ္ ။ အိပ္ယာထစမိုးပ်ံလြင့္ျမဴ းဆံပင္ေတြကိုေတာင္မသုတ္သင္ႏိုင္ပဲ ကုတင္ေပၚမွာလက္မိႈင္ခ်ဟန္နဲ႕ ။
'' အေၾကာင္းမၾကားဘာမၾကားနဲ႕ေရာက္ခ်လာျပီးေတာ့ မိသားစုသီးသန္႕ေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္အတင္းလာလုပ္ေနတာ . . ငါ ဘာေတြလုပ္မိတာပါလိမ့္ ''
အိပ္ယာႏိုးလာထဲကတျငီးျငီးတျငဴ ျငဴ လုပ္ေနပံုမ်ား . က်ြန္ေတာ့္အေဖလိုပဲ . . အဖိုးႀကီးေတြခက္တယ္ ။
'' ရယ္မေနနဲ႕ Chan အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္ပဲ ''
'' ဘာဆိုင္လဲ က်ြန္ေတာ္အိမ္ခဏျပန္မွာလို႕ေသခ်ာေျပာခဲ့သားပဲစာဖတ္မိလို႕သိျပီဆိုေစာင့္ေနလို႕ရတာကိုHyung ဘာသာကမူးရႈးတိုးထလိုက္လာျပီးေတာ့ ''
ခပ္စူစူႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕သူက်ြန္ေတာ့္ကိုေစြၾကည့္တယ္ ။
'' ထိုင္မေစာင့္ေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ . .သင့္၏ မသင့္၏ ေတာင္မစဥ္းစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကိုယ္ထူပူေနခဲ့လို႕ေပါ့ အဲ့ဒါဘယ္သူဒုကၡေပးတာလဲ ''
မသိဟန္ျပဳေနတဲ့တိုင္ ရင္ထဲမွာေႏြးျမျမ ။ က်ြန္ေတာ့္အတြက္သူရတက္ေပြခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ အလိုလိုၾကည္ႏူးတာကတားလို႕မွမရတာကို ။
'' ဌာနမွဴ း. . ကိုယ့္ကိုဘာေျပာေသးလဲဟင္ . . တခုခုမ်ားေမးေနေသးလား ''
'' ေမးတယ္ေလ Yifan ဘာျဖစ္လာတာလဲတဲ့ . . ''
ဆံပင္ေတြၾကားထဲလက္ထိုးရံႈ႕မဲ့ေနရင္း သူအထိတ္တလန္႕ေခါင္းေထာင္လာတယ္ ။
'' က်ြန္ေတာ့္ကိုလြမ္းလို႕ေနာက္ကလိုက္လာတာလို႕ေျပာလိုက္တယ္ ''
''. . . ဘာ . . . Chanyeol. . မင္း . . . ''
'' ကဲ ေတာ္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴ းျပမေနနဲ႕ ေၾကာက္စရာလည္းမေကာင္းပဲနဲ႕ ထ Appa တို႕အျပင္သြားတယ္ လုပ္စရာရွိတာျမန္ျမန္လုပ္ ''
'' ဘာ . . ဘာလုပ္စရာလဲ ''
'' မ်က္ႏွာသစ္ျပီး . . မနက္စာစားမယ္ေလ . . ဟာ . . ဒီလူႀကီးဘာေတြေတြးေနတာလဲ ''
