'' မင္းစာဆက္ၾကည့္ဖို႕အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕လား ... ငါျပန္သြားေပးရေတာ့မလား...''
Norman ကိုအူလည္ေၾကာင္ၾကားမ်က္ႏွာနဲ႕ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ သူကၿပံဳးစိစိ...
'' ဘာျဖစ္လို႕လဲ ''
'' မင္းေရးထားတဲ့ ညီမ်ွျခင္းေတြကိုလည္းျပန္ၾကည့္ဦးေလ... ဒီမ်ွေျခေတြအတိုင္းသာ ဆိုရင္ေတာ့ ဆြဲငင္အားေတြ ေလဖိအားေတြေျပာင္းျပန္သက္ေရာက္တာနဲ႕ ကမၻာေပၚကသက္ရွိေတြကပ္ေဘးသင့္ၿပီးမ်ိဳးတုန္းကုန္ေတာ့မွာပဲ... ''
စိတ္ပ်က္ညစ္ညဴးစြာကၽြန္ေတာ္တြန္းထုတ္လိုက္တဲ့ စာအုပ္ေတြကိုေကာက္သိမ္းထပ္စုရင္း Norman ကခပ္တိုးတုိးနဲ႕ '' ကိုယ္တိုင္မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရင္လည္းေအးေအးေနေပါ့ သူမ်ားရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ေတြ႕ရွိထားတာေတြကိုေတာ့ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးမလုပ္သင့္ပါဘူး '' ဘာညာနဲ႕ဆက္ေရရြတ္ေနေသးတယ္...
'' လင္ပူသားပူဆိုတာအေတာ္ဆုုိးတာကိုးကြ ... ေနာ္ ''
'' ေသလိုက္ပါလား Norman ရာ ''
'' ေၾသာ္... ခက္တာပဲ... ငါ့အသိအစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ သူ႕ေယာက်ာ္း ေနာက္မီးလင္းလို႕တငိုငိုတရယ္ရယ္တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြျဖစ္ေနတာကိုသတိရသြားလို႕ပါကြာ... မင္းကလည္းဘယ္သူမွ ဒုတ္နဲ႕လာမထိုးပဲ ဂြမ္းကနဲကြဲျပခ်င္ေနတဲ့ အိုးခပ္ေဆြးေဆြးႀကီးက်လို႕ အလကားေနမလံုမလဲနဲ႕ ''
သူေျပာမွပဲပိုဆိုးေနပါၿပီ... စကားရည္လုပြဲဒိုင္ေသလို႕ဝင္စားတဲ့ ကျပားနဲ႕ ၿပိဳင္ေျပာရင္ေတာ့ ကိုယ္သာလ်င္အထပ္ထပ္အခါခါဖိေထာင္းခံရလို႕ ပိုပိုၿပီးကြဲဖို႕သာျမင္...
'' ခဏနားၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လိုက္ၾကမလား''
'' Norman ''
'' ဘာလဲ ... ''
'' ငါတို႕အရက္ေသာက္ရေအာင္ ''
မ်က္လံုးႀကီးေတြေတာင္ဝင္းဝင္းေတာက္သြားသလို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးျဖစ္သြားေပမယ့္ ...
'' အာ... မင္းဦးေလးသိသြားရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုကန္ခ်လိမ့္မယ္ေနာ္ ... မေကာင္းပါဘူး Chanyeolli ရာ''
'' ေတာ္စမ္းပါကြာ... ၿပီးရင္ ငါမင္းကိုတားရဲ႕သားနဲ႕ ဆိုတာေျပာေကာင္းရံုေလာက္အပိုေတြတားမေနပဲနဲ႕ သြားထုတ္စမ္းပါ ႏွစ္ပုလင္းေလာက္ ''
