EKSİK

28

Ben hülyalara dalmışken Mete'nin favlarına girdim, acaba diğerleri arasında nasıl duruyor benim tweetler diye. Rabia diye bir salağın tweetini favlamış.

"Ne teşekkürü lan?"

Ananın amı teşekkürü, sanane.

Hayır Mete niye favlıyor? Niye beni delirtiyo burda? 

Bir daha girdiğimde ise kız tweetini silmişti. Kızdan o anda nefret etmeye başladım. Potansiyel bütün rakipleri sahadan elemek lazımdı ve ben Rabia'dan başlayacaktım. Ben de ne tweet atsam diye düşündüm düşündüm en son..

"Geometriden 80 çaktığın sürece evet, geometriden 80 mi beklenir allahsız!!!" da karar kıldım ve tweetledim.

Favladı.

Ertesi gün aşşşşırı yağmur yağıyordu, bahçeye çıktık bizden başka kimse yoktu. Meteler geldiler, biz de o sırada Kiraz ile birbirimize su atıyorduk onlar da özendiler birbirlerine su atmaya başladılar. Eziqlerrrr...

Özgül hastaneye gidecekti onu geçirmeye bahçeye indik. Ağaçlı yolda yürüyorduk, yan yolda da Mete ve arkadaşları falan var. Biz yoldan çıkıyorduk, onlar giriyordu ortada karşılaştık. Deri ceketi omuzlarına almış çavo aşkım, eğer çekilmesem göz göre göre üstüme çıkacaktı. O kadar yakınımdan geçti ki kokusu içimi yaktı.

Hala aynı kokuyor kahpe.

O günün öğle arası kantine biraz geç indim, tek başımaydım. İnmez olaydım...

Efe'yi gördüm sırada hemen kaynak yapıp ona söyledim alınacakları. Eğildim arka tarafa baktım öyle gayri ihtiyari ve Mete ile göz göze geldim. Ben bakışlarımı çekene kadar çekmedi hatta ben bakmazken bile uzun süre beni seyretti. Neyse ben alacağımı aldım arka tarafa geçtim oradan çıkıyordum, sonra Kiraz su istemişti onu almayı unutmuşum. Bir dünya çemkirir diye geri döndüm. Aldım suyunu arka tarafa doğru döndüm ve onu gördüm.

Rabia ile konuşuyordu. 

Başımın üstüne tonlarca yük koymuşlar gibi duygularımın, hayal kırıklarının altında ezildim. Tam geri dönecektim ki vazgeçtim. Niye onun için yolumu değiştirecekmişim ki! 

Ellerinde döner, dışarıda yağmur yağıyor, pencerenin önünde gayet hoş bir ortam ne konuşuyorsunuz ki yani? Dünya meseleleri mi? Ben dönsem mi dönmesem mi diye 5 saniyelik bir ikilemde kalmıştım ki aniden bana döndü. Ben mal gibi durmuş orada onlara bakıyordum ki harekete geçtim. Gözlerimi hiç ayırmadan dik dik bakarak yanlarından geçtim. Geçerken de “hıh”lamayı unutmadım. Canım o kadar çok acıdı ki. Hayır yani o utanmaz da, yanında kız var dimi ne bana bakıyon da yanındakini üzüyon? Kız da ne olduğunu şaşırdı bir ona bir bana baktı garibim. Aman banane ya hepsi kaşar. Gebersin isterse üzüntüsünden. Kimse benim ne hissettiğimi bilemez. Ölüyordum ya, ÖLÜYORDUM. O merdivenleri nasıl çıktım, sınıfa nasıl girdim hiç hatırlamıyorum. Hönkürerek ağlıyordum ki Kiraz iki tokat çaktı alnıma. Salak o da baya acıttı. Ben de durur muyum? O kızla ilgili her şeyi öğrenmek için başladım araştırma yapmaya. Yeni gelmiş bizim okula, 10. sınıf, annesi ve babası ayrı, 1.30 boyunda ve 98 kilo, aslında benimle yaşıt ama bir sene hazırlık okumuş ve Ahmet’in kankisi. Hemen koştum gittim Ahmet’in yanına soruyordum öyle, o gerizekalının da kıçı kalkmış bu arada. Gerizekalı, kızı savunmalar bir şeyler. Kıza iyice gıcık oldum mu ben? OLDUM! Gördüğüm yerde cins cins bakmaya başladım. İçim o kadar çok acıyordu ki kalbimi söküp alsalar daha iyiydi.

Ertesi gün bizim okulun basket maçı vardı, dershaneden önce ona gidelim dedik, Hasan falan oynuyordu. Neyse daha maç yeni başlamıştı ki Kiraz beni bir dürttü.

“Kanka Mete burada,”

“Aman iyi ne yapayım.” Hı sen onu külahıma anlat Defne.

Sonra karşı tribüne Rabia ve adaşım olan gerizekalı kaşar arkadaşı gelip oturdular. Rabia böyle bir üzgün üzgün havalarda salak dikkat çekecek aklı sıra. Mete de tam benim hizamda en arkada oturuyor. Karşı tribüne çağırdılar tezahürat için ama gitmedi. Devre arası karşılıklı tribünler yer değiştirdi. Mete de sigaraya çıkmıştı, Rabia defoldu gitti. Tam maç başladı, Mete efendi topladı grubunu önümüze başladı tezahürat yapmaya. Biz maçı göremiyorduk, önlere doğru bir yere gittik. Birkaç kez göz göze geldik, aramızda 1 sıra vardı sadece ve ben o 1 sırayı aşıp onun boynuna atlama dürtümü bastırmaya çalışıyordum. Biz maç bitmeden gitmek zorunda kaldık, ders başlayacaktı dershanede. Sonra da çok önemli bir şey olmadı zaten. O Rabia kaşarı sürekli çevresinde çocuğun, nereye gitse orada. Deliriyorum, inşallah aralarında bir şey yoktur.