Sevdalı Gelin.

Pralog.

Her addımda genc qadının üreyi qorxu içinde çırpınırdı. Çenesinden tutan el beynindeki bütün fikirleri sıxıştırıb çıxardı. Bedeni titreyirdi, elleri paltarının qollarını dartırdı.
-Sen danışacaqsan mı?
Cavab vermeli olduĝunu bilirdi amma sesini idare ede bilmirdi.
O gözlerdeki donuq qezeb ifadesi onun ruhunu üşüdürdü.
-Asya...
Gözlerinin eksine sesi onu yandırıb kül etdi, öz adını ilk defe bu şekilde eşidirdi, bu sesde duyduĝu nida onun qorxusunu artırırdı.
Dodaqlarını esir alan dodaqlarla nefesini tuttu, ayaqları titreyir gücünü itirirdi. Dodaqlarını esir alan dodaqlara mūqavimet bele göstere bilmirdi. Titreyen bedeni onun isteyine tabe olmurdu, aciz
veziyyetde idi. Bir el belini sararken diger el uzun paltarının yaxasındaki kiçik düymelere getdi. Dodaqlarını serbest buraxınca derin bir nefes aldı. Belini sıxan elin istiliyini hiss edir, gözlerine baxan gözlerle qorxu ile titreyirdi.
-Sen menimsen Asya...
Qulaqlarına dolan pıçıltı ile kiçik barmaqları yumruq halında sıxıldı..
Bir kelime qopdu dodaqlarından.
-Size nifret edirem....