Sevdalı Gelin.

15-ci Bölüm.

Heyat oyunun ikinci perdesi, qaranlıq bir gece, uzaqda parıldayan ulduzlar. Kiçik bir ev ve, qarşısında iki insan. Qarmaşıq duyguların esiri olmuş bir qelb.. Qarşısında dayanan adamın gözleri ona çox şey danışırdı. Bu gözler danışdıqca, qara gözlerin sahibi olan qadın her şeyi unudurdu.. Bele olmamalı idi, bu qeder asan deyildi.. Susmamalı idi, amma sözlerine hökm ede bilmirdi. Qelbini saran qarmaşıq duyĝular onu esir etmişdi.. Bu adam ne deyirdi bele, ne söyleyirdi.. Olanları anlamaqda çetinlil çekirdi.. Heyat yoldaşının barmaqları onun saçlarında dolaşdıqca
kelimeler dodaqları arasından çıxmırdı.. Niye susurdu? Axı o, bu adama nifret edirdi. Baĝırmalı, onu özünden uzaqlaşdırmalı, her şeyi bir bir ona danışmalı idi.. Bütün bunların evezine sadece
susurdu.. Bu adam onu, sevdiyini söylemişdi. Etiraf ede bilmese de, bunu çox önce, bu adam onun gözlerine baxaraq "elin elimde olsaydı seninle xoşbext olardım.." dediyinde alamışdı..
Sadece inkar etmişdi.. Qebul etmese de, bu adamın gözlerinde öz eksini görmüşdü. Inanmamışdı, axı seven sevdiyini nece incide
bilerdi?.. Beli, sonra çox mülayim reftar etmişdi amma onun qelbinde saĝalması imkansız yaralar açmışdı.. Oda, xoşbext olmaq isteyirdi.. Her şeyi unutmaq ve xoşbext olmaq... Asan deyildi.. Olanları unutmaq, olacaqlara göz yummaq. Asan deyildi, göründüyü qeder sade deyildi heç ne..
Eşitdiyi sözlerle onu sanki ildırım vurdu, bu son cümle ilk cümleden daha çox qorxutdu onu..
-Üreyinde başqası var... Men bunu bilirem...
  Genc adam bu sözü boĝuq bir şekilde qezeb ve, keder qarışıq bir ifade ile demişdi.. Ve bu onun bütün bedenini titretmeye kifayet etmişdi.. Her şeyi söylemeli olduĝunu düşünerek.
-O...
Dedi, amma dodaqları üstünde sabitlenen barmaq buna mane oldu..
-Onun, haqqında heç bir şey söyleme..
Deyerek, susdu genc adam.. Özünü ele ala bilmemekden, qezebine yenilmekden qorxurdu.
-Asya, eyer getmek istesen.. Ona... Ele indi bu deqiqe get.. Amma onun haqqında mene heç bir şey söyleme..
Genc qadın, heyat yoldaşının gözlerinden niye susmalı olduĝunu oxuyurdu.. Ve bu onu, qorxudurdu.. Qorxu dolu gözlerini heyat yoldaşının gözlerinden ayırmadan, başını müsbet menada
yellemekle kifayetlendi. Söyleyeceyi şeylerin neticesi açıq idi.. Bu adam, arvadının keçmiş sevgilisinin mehz bacısının nişanlandıĝı adam olduĝunu öyrendiyinde ede bilecekleri onu susmaĝa vadar etdi..
Bu qadının gözlerindeki qorxu onun qelbini parçalayırdı. Genc adam, xanımının yanaqlarını elleri arasına aldı..
-Qorxma menden Asya, bilirem men elede yaxşı insan deyilem.. Ìstesen bu deqiqe gede bilersen. Amma eyer qalmaq istesen, men deyişerem.. Sadece bir şans..
Dedi ve susdu.. Gözlerini bu gözel qara gözlerden ayırmadan, taleyi haqda verilecek qerarı gözledi.. Üreyindeki qorxuya reĝmen bu adamın sözleri onu xoşbext edirdi.. Çox uzaqda olmayan nifret hissini unuttururdu..
-Burda istediyim gülleri eke bilerem mi?
Şamil, ilk önce ne eşitdiyini anlamaqda çetinlik çekdi. Fikirlerini bir yere toplamaq biraz zaman aldı.. Üreyini saran, onu esir eden heyecana meĝlub olmuşdu.. Bu qadın onunla qalmaq istemişdi.. Sehv anlamamışdı.. Dodaqlarını tebessüm saraken, xanımını qolları arasına aldı, saçlarını öpdü..
-Teşekkür edirem..
Deye pıçıldadı, ona yeniden heyata tutunmaq üçün sebeb vermişdi.. Xoşbext olmaq şansı vermişdi.. Aile olmaq şansı...
Asya, derin bir nefes alaraq özünü onu saran qollara buraxdı, bir damla yaş islatdı yanaqlarındı.. Söyleye bilmezdi.. Bu adam heç
vaxt bele bir şeyi qebul etmeyecekdi, belkede qatil olacaqdı.. Bu fikir onu qorxutdu, ve o heyat yoldaşına daha çox sarıldı.. Ne olur olsun Murad'a mane olmaĝın başqa bir yolunu tapmalı
idi... Keçen günler çox şeyi deyişirdi, bu kiçik ev ona sakitliyi xoşbextliyi xatırlatsa da, qelbindeki qorxu keçmek bilmirdi. O geceden bura tam bir hefte keçmişdi, her şey çox sakit idi.. Bu evde her şey onun ixtiyarına buraxılmıştı. Uzaqdan baxıldıĝında,
yeni evli xoşbext cütlük kimi görünseler de, aralarında keçilmesi çetin olan, derin uçurumlar vardı. Bu adamın hereketi onun qelbinde saĝalması imkansız derin bir yara, ve aralarında
qaranlıq bir uçurum yaratmışdı. Ve bu asan unudulmayacaqdı.. Hell olunması lazim olan çox problem var idi. Bu adam onu sevirdi, o bunu hiss edirdi.. Amma yenede yad idiler bir birlerine...
Burda sakit sade heyat sürürdüler.. Genc adam seher işe gedirdi, o ise sevdiyi kimi ev işleri ile meşĝul olurdu. Günler gözlenilmeden gözel keçmeye başlayırdı ve bu onu qorxudurdu.. Bu evde her şeyden uzaqda qalmaq isteyirdi... Ocaqda buĝlanan xöreye baxdı, hazır idi. Altını söndü..Artıq yeddiye on deqiqe qalırdı. Elindeki
boşqabları masaya düzerken qapı döyüldü.. Masaya son defe nezer salıb qapıya doĝru yöneldi. Qapını açmadan önce eli ixtiyarsız saçlarına getdi, bir deqiqe lengidikden sonra
qapını açdı.. Elinde gül tutmuş adamı, tebessümle qarşıladı..
-Xoş geldin.
Dedi, bir evde yaşasalar da eyni yataĝı bölüşmürdü bu iki insan. Uzaqdan göründüyü kimi xoşbext cütlük olmasalar da, olmaq üçün çalışırdılar.. Zaman lazim idi... Genc adam elindeki gülü, xanımına uzadaraq gülümsedi.
-Xoş gördük...
Asya, ona uzadılan güllere baxdı, titrek ellerini uzadıb buketi aldı.. Geri çekilib heyat yoldaşının içeri keçmesini gözledi.. Bu adamın her hereketi onun qelbinde bir şeyleri deyişirdi.. Masa arxasında sessizlik hakim idi.. Bu sessizlik artıq Şamil bey'i sıxırdı.. Xanımının sesi onun sıxıntısını yox etti..
-Günün nece keçdi?
Genc adam gülümsedi, ilk defe idi xanımı bütün normal aileler kimi, bir sual vermişdi ona.. Ve bu yeni deyişiklik idi.
-Biraz yorĝun keçdi, işler çoxdur.. Bu gün babam çaĝırdı gelerken onlara da, getdim.
Bu sözler genc qadının qelbinde gizlenmiş qorxunu oyatdı.. Özünü ele almaĝa çalışaraq.
-Onlar necedir?
Deye soruşdu.
-Yaxşıdırlar.. Telaş var neticede.. Üç gün sonra toydu..
Heyat yoldaşının sözleri qulaqlarında tekrarlandı...
"Üç gün sonra.."
ÜÇ GÜN SONRA..
Heyatın ona hazırladıĝı yeni oyunlardan xebersiz aynadakı eksine baxdı. Qara ve qırmızı renglerin qarışmı paltarı dizlerinden biraz aşaĝıda dayanaraq, ona zerif bir gözellik vermişdi.. Üreyinde ise her keçen saniye qorxu hakim olurdu.. Bu on günde hesretinde olduĝu gözellikleri yaşamışdı.. Araları düzelmese bele kiçikde olsa
dostluq baĝları qurub bir birlerini tanımaĝa çalışmışdılar.. Bir anda bunları itirmek, başladıĝ yere geri dönmekden qorxurdu.. Nedense artıq bu adamdan ayrı heyat düşüne bilmirdi.. Cesaretini toplamaĝa çalışaraq otaqdan çıxdıĝında heyat
yoldaşının baxışları ile qarşılaşdı.. Bu gözler onu izleyerken yanaqları qızardı, utanaraq baxışlarını yere dikdi..
-Men hazıram.
Deye pıçıldadı, o bele balaca bir uşaĝa benzeyirdi.. Ve heç bir insan bu gözellik qarşısında laqeyd qala bilmezdi.. Şamil bey, xanımına doĝru yaxınlaşıb onu qolları arasına aldı.. Bir eli onun saçlarında dolaşdı..
-Göresen seni özüme bele qısqanmaĝım normaldırnmı?
Dedi, bu sual sonrasında uzun zaman sonra ilk defe, dodaqları, zerif bir şekilde onun dodaqlarını esir aldı..
Asya, qorxu ve nifret duymadı.. Eksine qelbinde hakim olmuş qorxunun yerini heyecan qarşıq xoş bir hiss aldı.. Bir öpüş ona, narahatlıq içinde keçen günlerini unutturmuşdu.. Bu bele olmamalı
idi.. Bele asan teslim olmamalı idi qelbi..
Genc adam, bu zerif dodaqların şirin dadı üçün darıxmışdı... Yanında, yaxınında olmasına reĝmen ondan uzaq durmaq elede asan deyildi.. Amma tutmalı olduĝu bir sözü vardı, çetinde olsa
bu şirin dodaqlardan ayrılıb onun qara gözlerine baxdı.. Bu gözlerde nifret, qezeb veya qorxu yox idi, ve bu onun üreyinde ümüd yaradırdı..
Maşın böyük evin qarşısında dayananda, qelbinde yenede qorxu hakim oldu, qerar vermişdi.. Şamil'e deye bilmese de Fidan'a her şeyi danışacaqdı.. Bu mesum qız her şeyi bilmeli idi.. Derin bir nefes alıb aşaĝı endi.. Heyat yoldaşının elini sıxaraq böyük salona daxil oldu.. Bu evden getdiyi günden bura tam on gün keçirdi.. O hadise beyninde canlanarken gözleri etrafı izledi.. Gelen az sayılı
qonaqlardan heç birini tanımırdı.. Evin her yeri beyaz ve qırmızı güllerle bezenmişdi.. Salonda qurulmuş masalarda çox az adam vardı.. Hele tez idi, qonaqların hamısı gelmemişdi.. Mürsel bey ile
görüşdükden sonra Azad ve Kübra'nın olduĝu masa arxasında eyleşdiler..
Kübra ona gülűmsedi..
-Necesen Asya?
Deye soruşdu..
-Yaxşıyam..
Dedi zorla gülümsedi, qelbindeki narahatlıq ve qorxu her keçen saniye artırdı..
-O, gün bizi yaman qorxutdun..
Kűbra ile qısa söhbetden sonra masada sessizlik hakim oldu.. Bir neçe deqiqe daha cesaretini toplamaq üçün yubandı, sonra ise yerinden qalxdı.. Heyat yoldaşının sesini eşitdi.
-Yaxşısan gözelim?
Ona baxmadı, baxa bilmedi..
-Yaxşıyam, indi gelirem..
Dedi, ve pillekenlere doĝru yönelib üst merebeye qalxdı.. Dehlizin sonuna doĝru addımlayarken otaqlardan birinin qapısı açıldı.. Qarşılaşdıĝı adamla olduĝu yerde dayandı, qorxu bedenini
sararken qarşısındakı adamın teccüb dolu baxışları onun üzerinde dolaşdı... Bir ad seslendi bu adamın dodaqlarından.
-Asya..
Gözleri qaraldı, yıxılmamaq üçün divara tutundu.. Bu an telaşla ona yaxınlaşan adamın barmaqları onun zerif qolunda sabitlendi..
-Yaxşısan Asya?
Qulaĝına dolan sesle özünü topladı, qolunu bu adamın elinden xilas ederek.
-Toxunma mene..
Deye pıçıldadı.. Özünü geri çekib bu tanış üze boş nezerlerle baxdı.
-Ele baxma Asya, düşmen deyilik..
Qarşısındakı adamın keder dolu sesi onun qelbini incitse de, artıq çox gec idi.
-Niye bunları edirsen?
Deye soruşdu, bedeni titrese de, sesi düz ve sert çıxmışdı.. Bu sualın cavabı onu maraqlandırırdı.. Niye axı...
Murad, elini cibine qoyub divara söykendi. Soyuq baxışlarını onun üzünde gezdirdi..
-Ne edirem ki, Asya?
Sualına, sual ile cavab alan qadının barmaqları qezeble yumruq halında sıxıldı.. Sustu, ne demeli olduĝunu bilmirdi, qelbinde qorxunun yerini qezeb alırdı..
-Onun gűnahı yoxdur, xahiş edirem..
Dedi, davam ede bilmedi, göz yaşları onu boĝdu.. Qezeb dolu gözleri bir vaxtlar onun üçün dünya deyerinde olan gözlerde sabitlendi..
-Xahis edirem Murad.. Her ne etmek isteyirsen se, ondan el çek.. O mesumdu, heç bir günahı yoxdur..
Bu adamı axmaq intiqam fikrinden döndermek üçün diz çöküb yalvarmaĝa bele hazır idi.
-Bes bizim günahımız ne idi Asya?
Bu sual onun gözlerinde aqzadlıĝa can atan yaşları serbest buraxdı..
-Qismet bele imiş...
Deye pıçıldadı.. Murad ona yaxınlaşıb gözlerini onun gözlerinden ayırmadan.
-O... -dedi, qezeb onu boĝdu, derin bir nefes alıb sözüne davam etdi...- O seni menden aldı, indi ise men ondan her şeyini alacam... Almaĝa da en deyerli olanlarla başlayacam..
Dedi ve ondan uzaqlaşdı. Asya, ayaq üste dayana bilmedi, divara tutunaraq yere çökdü. "Yox" deye baĝırmaq istedi, dodaqları titredi.. Murad, arxasında gözü yaşlı bir qadın buraxıb
pillekenleri enerken, başqa bir insanın yaşlı gözlerle bu menzereni izlediyinden xebersiz idi..