Sevdalı Gelin.

5-ci Bölüm.

Bezi şeyler tesadüfle başlayar, gerisi ise, insanların seçimleri esasında deyişer, irelileyer.. Heç kim heç neyi önceden göre bilmez. Biz keçmişimizi deyişe bilmerik amma, gelecek seçimlerimiz öz elimizdedir. Biz önümüzdeki, iki yoldan birini seçirik. Yaxşı ve ya pis öz seçimimizi yaşayırıq... Ìrademiz xaricinde olan şeyler ise bizi
seçimlerimize doĝru aparan yolun temel daşları olur...
  Bes Asya nece? Bu yaşadıqlarını özü seçmemişdi amma, heyat onu sürükleyib yol ayrımına getirmişdi. Heyatı onun seçimi ile deyişecekdi. Şamil ise, sevdiyi qadının xoşbextliyi uĝruna bütün
heyatını, gelecryini feda etmeli olacaqdı. 13, yaşından bura heyat ona heç gözel şeyler yaşatmamışdı.. Anasının intiharından sonra, atası avtomabil qezasında dünyasını deyişmişdi... O günden sonra tamamen içine qapanmışdı. Ìsteyi xaricinde yaşanan hadiseler çıxılarsa elede pis adam deyildi. Baş ede bilmediyi, qezebi xaricinde
ele de pis xasiyeti yoxdu, işinde telebkar idi, xarakter baxımından sert olsa da içinde bir yerlerde sevgiye ac bir uşaq yaşayırdı. Bu güne qeder heç kimi incitmemişdi. Heyatında çox qadın olmuşdu, heç birini sevmemişdi onlar da bunu bilmişdi.. Heç kime ümüd vermemişdi, o sade düz heyat istemiş ve elece de yaşamışdı. Prinsipleri vardı, bir vaxtlar...
Qardaşı Azad'ın ve bacısı Fidan'ın eksine az danışardı. Fidan çox şen idi, eylence severdi. Etrafındakı her kesi xoşbext etmeyi bacarardı... Azad ise romantik, şairane xaraktere sahib biri idi.
Ciddi işler onluq deyildi Kübra olmasa heyatdan tamam qopar, senet işleri ile meşĝul olardı... Kiçik qardaş olmasına baxmayaraq babası özüne varis olaraq onu seçmiş bütün işlerini ona emanet
etmişdi.. Hemişe prinsiplerle yaşayan adam indi ise hisslerine qapılmış uçurumun kenarına gelib çıxmışdı... O, ya xilas olacaqdı, yada uçuruma yuvarlanıb mehv olacaqdı. Onun taleyi bu qadının qerarı ile müeyyen olacaqdı...
Qolları arasında dayanraq, ona teccüb ve maraq dolu gözlerle baxan qadının qerarından asılı olacaqdı...
Ne qeder mesum bir sual, "Apararsınız mı?" bu sual ve bu qadının gözlerinde, çox derinlerde gördüyü kiçik bir sevinc nişanesi... Bu qadının qelbinin nece derinden yaralandıĝını çox aydın oxuyurdu. Elleri titreyirdi, bu yaraların sebebi ondan başqası deyildi... Bu gerçek onun qelbini çox kiçik parçalara ayırırdı. Boĝazında düyünlenen bir şey vardı sanki, illerdir çox derinlerde gilenen o
balaca uşaq gün işıĝına çıxmaĝa hazırlaşırdı... Danışa bilmedi, başını müsbet menada yellemekle kifayetlendi. Bu qadını o gözel dodaqlarında yaranan mesum tebesüm, onun bütün qelbine hakim oldu.. Aman Allah'ım o bele ne qeder mesum görünürdü... Alnını onun alnına qoyub gözlerini yumdu... Derin nefes aldı... O bu qoxu ile bir ömür xoşbext ola bilerdi...
Bu qoxudan, bu tebessümden, bu gözlerden ayrılmaq onun üçün ölüme beraber idi.
-Sen...
Dedi, sözler onun boĝazında düyünlendi, alnını onun alnından ayırmadan gözlerini açdı, gözlerine baxaraq...
-Sen, çox gözelsen...
Deye pıçıldadı... Özünü ele almaĝa çalışaraq, çetin de olsa ondan ayrıldı... Axşam öz özüne söz vermişdi bu qadının istemediyi heç bir şeyi etmeyecekdi...
-Nahar edek, sen acsan... Sonra gederik...
Dedi, bir qerar vermişdi. Ne olur olsun bu qadını xoşbext edecekdi... Dalĝın baxışları masa arxasında onun tam qarşısında eyleşen qadını izleyirdi. Zerif bedenini saran, uzun qırmızı paltarda o hedsiz gözel görünüdü. Benizi solĝun idi, birazda arıqlamışdı, yaşadıqları elede asan şeyler deyildi... Amma bütün bunlar onun gözelliyine tesir ede bilmemişdi. Çiynine atılmış qara uzun hörüyü
üzüne ayrı bir gözellik qatmışdı.. Al qırmızı dodaqları, aĝ qar üstündeki qan damlasına benzeyirdin, qara gözlerini ise demeye ehtiyac yoxdu. Bütün hissler, aĝrı, keder, sevinc, nifret, sevgi her şey bu gözlerde eks olunurdu. O esl senet eseri idi. Zerif barmaqları ile tuttuĝu qaşıĝı aĝzına doĝru nece aparmasını izleyirdi. Ömrünün sonuna qeder bir an bele sıxılmadan bu qadını izleye bilerdi.
Dünen gece bu qızın dodaqlarından çıxan iki cümle onun üreyinde derin iz buraxmışdı. Ona en çox hansı heqiqet ezab verirdi bu qadının ona nifret etmesi mi, yoxsa başqa birini sevmesi mi?
Beynini meşĝul edib üreyine şübhe salan bu suallara cavab tapa bilmirdi. Qarşısındakı şorbadan bir qaşıq aldı... Yeye bilmeyecekdi, ac idi amma iştahı heç ne çekmirdi. Boĝazından keçmirdi. Yerinden qalxdı, önündeki yemeklerden ayrılan qadının sual dolu baxışlarını
gördü.
-Paltarımı deyişim sonra gederik. Sen davam et...
Dedi, ondan cavab gözlemeden pillekenlere doĝru yöneldi..
Genc qadının üreyinde ise heyecan hakim idi, helede olanlara inanmırdı...
  Derin sakitliyin höküm sürdüyü maşın bu labrinti xatırladan küçeleri arxada buraxan vaxt bir defe bele olsa yanındakı qadına baxmamışdı. Gözlerini yoldan ayırmasa da, aĝlında bu qadından başqa heç bir şey yox idi.. Saleh dayının sözleri qulaqlarında tekrarlanırdı...
"O senin arvadın ola biler, bedeni sene aid ola biler amma üreyini zor gücü ile elde ede bilmezsen..."
Gözleri bir anlıq barmaĝındaki üzüye sataşdı.. O anda üzünü acı bir tebessüm sardı. Her şey ne qeribe bir hal almışdı. Bele olmamalı idi, ilk defe sevgi adlı hissi bütün hüceyreleri ile hiss ederken bu qeder çetin olmamalı idi...
-Teşekkür edirem...
Qulaqlarına dolan o xoş sesle bütün fikirlerini unudaraq baxışlarını yan oturacaqda eyleşmiş qadına çevirdi.
-Niye teşekkür edirsen?
Deye soruşdu, genc qadın çaşqın halda.
-Meni anamın yanına getirdiyiniz üçün...
Deye pıçıldadı, bu üç günde qurduĝu en uzun cümle bu idi. Dodaqlarını acı bir tebessüm sardı bu qadın onun arvadı olsa da ona siz deyirdi, onu özüne yad hesab edirdi... Haqsızda deyildi...
Maşını dar küçelerden birinde saxladı... Baxışları sükanı sıxan elinde sabitlendi..
-Sen esir deyilsen Asya.. Ìstediyin vaxt istediyin yere gede bilersen...
Dedi, derin bir nefes aldı.. Genc qadın çaşqın halda onu dinleyerken, o bu qadına baxmamaĝa çalışırdı...
-Olanlar...
Bir el onun boĝazını sıxırdı sanki, sözler zorla dodaqları arasından çıxırdı.
-Olanlar.. menim isteyim daxilinde deyildi Asya... Men bele olmasını istemezdim. Keçmişi deyişe bilmerem Asya, inan bunu senden çox men isterdim..
Sustu, ne demeli olduĝunu bilmirdi, bu hal onu qezeblendirirdi. O, bu qeder aciz deyildi, olmamalı idi.. Ìller boyunca ne acılara dözmüşdü, amma buna döze bileceyine emin deyildi. Udĝundu, bu
qadın onu tanısaydı, ona her şeyi danışa bilseydi... Bu söhbetden sonra olacaqlar onun sonu demek idi..
-Olanlar... Asya olanlar bizim irademiz daxilinde deyildi.. Amma olacaqlar bizim elimizdedi. Eyer... Eyer sen...
  Davam ede bilmedi, barmaĝındakı üzüyde sabitlenen gözlerinden bir damla ixtiyarsız dodaqlarına doĝru süzüldü.. Yanındakı qadına
göstermemeye çalışaraq telesiy göz yaşlarını sildi.. Anasının ölümünden sonra o ilk defe aĝlayırdı... Derin bir nefes aldı...
-Eyer getmek istsen heç kim sene mane olmayacaq.. Men seni her kesden qoruyaram, heç kim sene zerer vere bilmez...
  Bu ne gülünc sözlerdir o deyirdi. Axı demek istedikleri bu deyildi... Bu qadına ondan daha artıq kim, nece zerer vere bilerdi ki? Dodaqlarını acı bir tebessüm sardı. Bir anlıq baxışlarını yan oturacaqda eyleşmiş, onun dediklerinden heç bir şey anlamayan qadının gözlerinde sabitledi...
-Elin, elimde olsaydı seninle xoşbext olardım... Eyer keçmişimiz qayıtsaydı her şeyi yeniden başlayardım...
  Deye pıçıldadı, baxışlarını onun eceli olan qara gözlerden ayırıb yola çevirdi, maşını işe salıb bu labrinte benzeyen dar küçelerle yoluna davam etdim.
**********
Ona doĝma olan darvazanın önünde dayanan vaxt maşın fikirlerini toplamaĝa çalışıdı. Amma elede asan deyildi. Bu adamın bir anlıq baxışlarında derin dalĝalı bir deniz görmüşdü, daxilinde derin
sarsıntıya sebeb onlan baxışlar bütün hisslerini alt üst etmişdi. Yanındakı adamın qapını açıb aşaĝı endiyini görse de, yerinden terpene bilmirdi. Derin bir nefes aldı özünü ele almaĝa çalışaraq aşaĝı endi, heyat yoldaşı olan adamın yanında öz yerini alarken bedeni titreyirdi... Üreyinde yaranan bu qeribe hissin ne olduĝunu anlaya bilmirdi.
-Axşam yemeyini burda etsek olar, gec olmadan qayıdarıq uzaq deyil yol o qeder de....
Bu sözleri nece demişdi özüde bilmirdi... Heyat ona bir istemediyi şeyler yaşatmış olsa da, bu adam onun eri idi... Yanındakı adamın ona baxdıĝını hiss etse de, buna mehel qoymadı ve elini uzadıb qapını dõydü....
**********
Nifretden sevgi yaranar amma, bir gün sevgi nifrete çevrilerse o zaman ne olar? O nifret her kesden çox sahibini yaralayar, parçalayıb mehv eder... Bütün üreyine, ruhuna, hetta bedenindeki
her hücreye sahib olan sevgi hissi bir vaxtlar onu xoşbext ederken indi... Qelbinin nece parçalanıb, o parçaların da bir bir ona sancılmasını izlemekten başqa elinden bir şey gelmirdi. Her defe xeyalı ile yuxuya daldıĝı, bütün arzularında olan, xeyallarına hökm eden qız artıq onun deyildi, heç vaxt da olmayacaqdı.. O artıq başqasının idi.. Bu düşünce ile barmaqları yumruq halında sıxıldı, deli kimi sevdiyi, öz gözlerine bele qısqandıĝı qızın başqasına aid olması gerçeyi onu her saniye daha derin ezabin içine çekirdi. Bele olmamalı idi, axı onun xeyalları vardı. Evlenecekdiler... Kiçik bir evleri olacaqdı... O evde xoşbext olacaqdılar. O öz elleri ile o qara gözlü qızın bütün sevdiyi çiçekleri ekeçekdi baxçalarında.. Sonra... Sonra o gözel qadına ve onun özüne benzeyen bir nece uşaqları
olacaqdı... Bir damla yaş süzüldü gözlerinden ömrünün 24 ilinde özünü xatırladıĝından bura ikinci defe idi göz yaşı axıdırdı. Axı o qız cemi iki hefte evvel onun evlilik teklifine razılıq vermişdi. Axı o qızın dodaqları ona sevgi sözleri söylemese bele gözleri ona sedaqet andı içirdi. Lenete gelsin her şey.. Oturduĝu yerden qalxınca anası da onunla birlikde qalxdı...
-Murad oĝul, hara bele?
Anasının sesi ile otaĝın ortasında dayandı, qezebli baxışları yere dikildi.
-Hava almaġa...
Deye cavab verib qapıya yönelmek isterken anası onun önünü kesdi, başını elleri arasına alıb alnından öpdü.
-Qadan alım oĝul getme, artıq olan olub.. Qismet bele imiş, başqa bir qız taparam ne çoxdu kendimizde sene layiq qiz oglum.
  Anası bele Asya'nın hansı şertler altında er evine getdiyini az çox bilirdi. Bu sözlerle anası onu daha çox yaralayırdı. O gün... Eyer o gün, anası onun dizlerine qapanıb and aman etmeseydi indi bunlar
olmayacaqdı...
-Ana xahiş edirem bu sefer çekil yolumdan.
Anasının ise onu buraxmaq fikiri yox idi. Oĝlunun nece ezab çektiyini, bu iki heftede onun her gün nece diri diri öldüyünü görürdü. Üreyi buna dözmese de elinden heç ne gelmirdi artıq olan
olmuşdu...
-Oĝlum o qız daha başqasının arvadıdır, sen başqasının namusuna mı göz dikeceksen? O qız artıq başqasının qa...
  Qadın sözünü tamamlaya bilmedi, oĝlunun gözlerinde gördüyü qezeb qarışıq keder ifadesi onu susmaĝa vadar etmişdi. Bir vaxtlar xoşbextlik saçan sevgi ile parıldayan gözlerde gördüyü derin keder, onun qelbini parçaladı. Bir addım geri çekilib oĝluna yol verdi. Murad qapıya doĝru bir neçe addım atıb dayandı. Çevrilib anasına
baxmadan.
-Bir defe görüm onu ana, eyer mene xoşbext olduĝunu söylese...
Derin bir nefes aldı, boĝazına düyünlenen şeyi geri yollamaĝa çalışaraq, sözünü tamamladı.
-Eyer xoşbextirse gederem buralardan, amma eyer bedbextirse onu aparmaĝıma sen bele mane ola bilmeyeceksen...
Pillekenleri enib heyete düşerken anasının göz yaşlarını ve feryadını eşitse de bu defe dayanmadı.. Suretli addımlarla heyet qapısından çıxıb küçeye ayaĝ basdı. Labrinti xatırladan yollarla tanış eve doĝru addımladı.. Ferqinde bele olmadan bir vaxtlar ona xoşbextlik bexş eden eve doĝru addımlarken evin qapısı önündeki maşının yanında dayanan iki neferi görünce bu genc adam olduĝu yerde donub qaldı.