Sevdalı Gelin.

7-ci Bölüm.

Üreyindeki heyecan getdikce artırdı, heyatı boyunca ilk defe bele bir heyecan duyurdu. O qorxu, heyecan, sevgi, kimi hissleri bilmirdi...
Bildiyi tek hiss vardı qezeb... Kime ve neye qezebli olduĝunu bilmirdi.. Amma qarşısını ala bilmediyi qezebi onu get gede daha çekilmez bir adam halına salmışdı.. Hetta çox vaxt doĝma qardaşı
ile bele yola gede bilmirdi. Ìndi ise artıq qezeblene bilmirdi, qorxu hissini duyurdu, üreyine her keçen deqiqede daha çox hakim olurdu sevgi ve heyecan... O gözel qadının dodaqlarından çıxan
bir cümle ona heyata qarşı ümüd beslemeye vadar etmişdi.. Axşama qeder nece sebr edecekdi?.. O gözel gözleri görmeden vaxt nece keçecekdi.. Derin bir nefes aldı, heç cür fikirlerini bir yere toplaya bilmirdi. Bundan sonra ne olacaqdı... Bu sualın cavabı yox idi. Amma çox gözel derk ettiyi bir şey var idi.. Bundan sonraki çox şey onun davranışlarından aslı olacaqdı.
Zaman lazım idi.. Her ikisine zaman lazım idi.
Gözleri qolundakı saata sataşdı, artıq iki saat idi, boş boş düşüncelere dalmışdı. Beynini en çox meşĝul eden bir fikir vardı. "Göresen indi Asya needir?"
Axşama hele çox var idi, yerinden qalxaraq stulun üstüne atdıĝı penceyini götürdü. Ìri addımlarla aşaĝı enib küçeye çıxdı. Bu kiçik ofisden şeherdeki bütün işlerini idare edirdi. Biraz hava almaq,
fikirlerden qurtulmaq meqsedi ile maşını ofisin önünde qoyub, eyri yollarla kendin küçelerini dolaşmaĝa başladı. Bu kendde her şey öz axarı ile sakit şekilde davam ederken onun qelbinde fırtınalar qopurdu. Anasının ölümüne qeder bu kendde xoşbext hiss edirdi özünü, amma anasının ölümünden sonra insanlara olan baxışının
deyişdiyi kimi, bu kiçik kende olan baxışları da deyişmişdi.. Uzun iller sonra ilk defe idi, evlerin yastı damlarına, uca yaşıl aĝaclara, eyri yollara, labrinti xatırladan küçelere baxarken üreyine kiçik
bir ümüd işıĝı doĝurdu. Yol ayrımında, kiçik bir eve sataşdı gözleri. Bu kiçik, digerlerinden heç bir ferqi olmayan ev onu ayaq saxlamaĝa vadar etdi. Heyetinde genc bir adam odun keserken, zerif ince qadın ve iki kiçik qızı odunları daşıyırdı. Çox zehmetli işle meşĝul olsa da, xoşbext olduqları etrafa yayılan gülüş seslerinden bilinirdi.
Xoşbextlik... Ne qeder yad idi bu hiss ona.. Ne qeder uzaq...
Bu aralar nedense anasını daha çox düşünürdü. Belke de, bir gün Asya'nın da anası kimi... Bu fikir onun üreyini sıxdı... Anasının taleyini Asya'ya yaşatmayacaqdı... Yox bunlar olmayacaqdı, o atası kimi ola bilmezdi.. Olmaması üçün elinden geleni edecekdi, Asya bunları yaşamayacaqdı... Anasının hekayesi kimi başlamış olsa da sonunun ele olmasına icaze vermeyecekdi. Derin bir nefes aldı, bir gün göresen onlarda bu aile kimi, xoşbext ola bilecekdiler mi?
Heyat çox qeddar olurdu bezen..
********
Göresen qeddar olan heyat idi, yoxsa biz insanlar daha mı çox qeddarıq?
Heyat önümüze neler çıxaracaq belli deyil, önümüze çıxan şeylerin yaxşı veya pis olduĝunu çox zaman keçdikden sonra anlayarıq.. Tesadüfler heyat yolumuzu başqa istiqametlere doĝru yöneltsede, her kes öz taleyini yaşayırdı... Ìstediyimiz şeyler yerine, istemediklerimizi yaşasaq da, bir gün yaşadıqımız şeylerin sebebsiz yere olmadıĝını gösterecekdir heyat bize... Başını anasının dizleri üstüne qoyan, genc qadın gözlerini bir nöqteye dikerek yaşadıqlarını düşünürdü... Heyat niye bu qeder qeddar
davranmışdı ki, ona? Axı o bunlara layiq olacaq ne etmişdi ki?
Üreyindeki qarmaşıq hissler onu qorxudurdu. O sade heyata öyreşmişdi... Yad dünyanın içine atılmışdı, kömeksiz ve yalnız idi. Başına gelenleri anası daxil heç kime danışa bilmezdi.. Zavallı
qadının üreyi buna döze bilmezdi..
-Sene neçe davranır?
Anasının sualı onu fikir dünyasından ayırdı..
-Kim?
Deye soruşdu. Eslinde kimi soruşduĝunu gözel bilirdi, ona özünü ele alması üçün vaxt lazım idi.
-O... Şamil bey..
Anasının sesi titreyirdi, üreyini derin bir keder sardı. Bir ananın caresizliyi onun üreyine ox kimi sancılırdı.. Üzünü acı bir tebessüm sardı.. Elleri anasının uzun paltarının eteyini sıxarken,
-Men yaxşıyam anacan, zamanla daha yaxşı olacam.. Sen menim üçün narahat olma...
Dedi, düzelecekdi.. Zaman içinde oda her şeye öyreşecekdi.. Derin bir nefes alıb, yatdıĝı yerden qalxdı, anasının ellerini sıĝaraq üzünü onun boynuna qoyaraq qoxusunu doya doya içine çekdi... Ana qoxusu.. Dünyadakı en gözel neymet deyil mi?
Gülümsemeye çalışaraq anasının yanaqlarını öpdü..
-Şam yemeyini birlikde hazırlayaq..
Deyerek, yerinden qalxdı...
Kiçik metbexde keçen saatlar öz semeresini vermişdi, metbexden xoş qoxular gelerken, havanın yaxşı olmasından istifade ederek masanı heyetde qurmuşdular. Üreyini qeribe bir heyecan
saraken, qurulmuş masaya birde göz gezdirdi. Ìlk defe idi heyat yoldaşı üçün yemek hazırlayırdı, qelbindeki bu heyecanın sebebini anlamırdı. Masada bir şeyin eksik olduĝunu hiss edirdi, amma ne olduĝunu tapa bilmirdi. Masadakıları bir bir hesablayaraq unuttuĝu şeyi tapmaĝa çalışarken anasının sesi ile üzünü xefif bir tebessüm sardı.
-Gözel gözlüm duzu aparmaĝı unuttun...
Bu sehne üçün necede darıxmışdı. Kövrelse de, gözlerine dolan yaşlara mehel qoymadan metbexe yöneldi. Duzu götürüb geri qayıdan vaxt qapı önünde atası ile qarşılaşdı, olduĝu yerde donub
qalarken bir damla yaş gözlerinden titrek dodaqlarına doĝru yol açdı..
-Ataa..
Deye pıçıldadı. Bu qısa vaxta atası çox deyişmişdi, sanki on il qocalmışdı. Yorĝun baxışlarında keder donmuşdu, o sert adam getmiş yerine tamam başqa bir adam gelmişdi sanki... Qelbini saran hesret duyĝusunun qarşısını ala bilmeyerek elindeki duz qabını yere tullayıb atasının boynuna sarıldı. O sert adam sanki bütün
gücünü itirmişdi. Boynuna sarılan qızının hıcqırıqları qulaĝına dolarken qelbinin parçalandıĝını hiss edirdi. Köyneyinin boynunu
isladan qızının göz yaşları idi, bu göz yaşlarının sebekarlarından biri de o özü idi.. Dodaqları titreyerken bir damla yaş süzüldü gözlerinden. Daşa dönmüşdü sanki qolları qalxmırdı.
-Baĝışla meni qızım... Men sözümü tutmadım, seni xoşbext ede bilmedim... Qarşında günahkaram...
Deye pıçıldadı, genc qadın atasının sesinden onun çekdiyi ezabı üreyinde hiss etdi.. Atasının aĝır zehmetli işlerden, soyuqdan çattlayıb sertleşmiş ellerin sıxıb öpdü..
-Ata, atam... Men seni çox sevirem...
Qızının ona qezebli olduĝunu düşünen ata eşitdiyi sözlerle qızını qolları arasına alıb baĝrına basarken göz yaşlarına boĝuldu.. Bu qeder çaresiz olmaq bu qeyretli adama aĝır gelirdi. Bu menzereni uzaqdan izleyen iki insan var idi, birinin göz yaşları yanaqlarına digerinin göz yaşları üreyine axırdı...
Eh heyat sen ne qeder qeribesen. Xoşbext iken qiymetini bilmediyimiz şeylerin deyerini bedbext iken öyredirsen. Masa arxasında derin sükut çökmüşdü, heyat yoldaşı olan bu adamın atası ile qısa bir söhbetinden sonra masaya çöken derin sükutu
genc adamın sesi pozdu.
-Ellerinize saĝlıq, çox lezzetli olmuş...
Anasına müracietle deyilen bu sözler onun üzünde xefif bir tebessüm yaratdı. Anasının,
-Yemekleri Asya hazırlayıb..
Demesi ile, yanaqları qızardı... Başını bir anlıq qaldırdı, baxışları qarşısında eyleşmiş adamın baxışları ile qarşılaşan vaxt, dodaqları heyret ve heyecanla aralandı.
Bu adamın gözlerinde bir uşaq mesumiyyeti ile ona baxdıĝını gören vaxt üreyini qeribe bir duyĝu esir aldı....
***
Genc adamın baxışları bir anlıq yan oturacaqda yuxuya dalmış qadına sataşdı. Evin önünde dayanan maşının içinde derin sükut hakim idi. Baxışları bu qadının üzünde dolaşarken üreyini heyecan sarmışdı. Ne qeder de, mesum ve kömeksiz görünürdü.. Yorĝun idi, bu gün çox yorulmuşdu. Heyat yoldaşı olan qadınla baĝlı bu gün yeni bir şey öyrenmişdi. Onun yemekleri en az onun özü qeder gözel idi. Bu qadının önce anasına, sonra da atasına sarılaraq aĝlaması bu sert görünüşlü adamın üreyinde bir kenarda gizli qalmış esl aile hesretini alovlandırmışdı..
-Asya, Asyam.. Qelbime neler etdiyini bir bilsen...
Deye pıçıldadı. Bu gözel menzereni pozmaq istemese de, derin bir nefes alaraq tereddüd içinde bir elini uzadaraq onun zerif çiynine toxundu. Bu zerif toxunuşdan bir neçe saniye sonra gözlerini
açan qadın heyat yoldaşının üzüne çaşqınlıq qarışıq qeribe bir ifade ile baxarken, genc adam.
-Çatmışıq..
Dedi, genc qadın cavab yerine başını müsbet menada yellemekle kifayetlendi... Eve daxil olduqlarında xidmetçi çoxdan yatmışdı,
saat on bire az qalmışdı.. Yuxulu halda pillekenleri qalxan qadın otaĝa daxil oldu. Dolabı açıb gece paltarlarını götürdü, arxaya çevrildiyi an olduĝu yerde donub qaldı, qorxu ve heyecan dolu
baxışları açıq qapının bir addımlıĝında dayanan heyat yoldaşının gözlerinde sabitlendi..