Sevdalı Gelin.

6-cı Bölüm.

Qapını açan qadın qarşısında gördüyü qızına bir müddet çaşqın halda baxdı, bu üç günde anası da çox üzülmüşdü, her axşam aĝlamaqdan gözlerinin altı şişmişdi.
-Anacan...
Deye bildi genc qadın, ince qolları anasının zerif boynunu saraken göz yaşlarına mane ola bilmedi. Gözünün aĝı qarası birce balasını göre bilmeyeceyini düşünen ana, qızını qarşısında görünce teccüble quruyub qalmışdı. Hele onu beyaz gelinlik içinde ona yalvarışla baxan iri qara gözlerini gören zavallı qadın qızının bu veziyyete çox döze bilmeyeceyini düşünmüş, günlerce derd
çekmişdi. Gördüklerinin yuxu deyil gerçek olduĝunu anlayan ana qızını qolları arasına alıb göz yaşlarına boĝularaq etrafdakı her şeyi unutdu.
  Yüz iller keçse de deyişmeyecek, en böyük hissdir ana sevgisi.. En saf, en temiz, en heqiqi mehebbetdir ananın övladına beslediyi
mehebbet... Bu sebebdendir anasız böyüyen uşaqların sevgiye daha ac olmaları. Bu sebebdendir boş qalan mehebbetin yerini
doldurmaĝa çalışmaları.. Genc adam bir baxışı, bir kelimesi ile dünyanın en gözel gözlerine sahib olan qadının qelbinde õzü
üçün kiçik bir yer açdıĝının ferqinde bele olmadan, keder dolu gözlerle qarşısındakı menzereni izleyerken... Genc qadının qelbinde her şey, bir birine qarışmışdı... Bildiyi tek bir şey vardı, oda heyat
yoldaşı olan adam haqqında heç bir şey bilmediyi idi. Onun sözleri parça parça beyninde dayanmadan tekrar olunurdu.
"Sen esir deyilsen Asya... Olanlar bizim irademiz daxilinde deyildi, amma olacaqlar bizim elimizdedir... Eyer getmek istesen heç kim sene mane olmayacaq."
Ve her şeyden çoxda onun gözlerine baxaraq dediyi, "Elin elimde olsaydı seninle xoşbext olardım." sözleri onun qelbinin derinliyinde bir yerlere toxunmuşdu.. Onun öz özüne bele etiraf ede bilmediyi bir heqiqet vardı... Bu adamın gözlerinde aydın gördüyü şeyi, o heç kimin hetta Murad'ın bele gözlerinde görmemişdi... Fikir dünyasına dalarken ondan ayrılıb gözlerinden, alnından öpen anasının sesi ile özünü ele almaĝa çalışaraq göz yaşlarını sildi. Şamil beyi yeni gören qadın el ayaĝa düşdü,
-Qapıda qaldınız buyurun içeri.
Genc qadın heyat yoldaşının anasına yaxınlaşıb onun zerif elini öpmesini çaşqın halda izleyirdi. Bu adam her keçen deqiqede onu daha artıq teccüblendirirdi.
-Siz ana qız söhbet edin, menim bezi işlerim var.. Çox gecikmişem..
  Deyen genc adam, arvadına doĝru yaxınlaşıb onun alnından öpdü. Derin bir nefes alaraq çetin de olsa ondan ayrılıb maşına doĝru yöneldi. Elini uzadıb maşının qapısını acmaq isterken, qulaĝına
dolan o xoş sesle olduĝu yerde qaldı, bir an ne eşitdiyini anlamaĝa çalışdı.
-Axşam yemeyine gecikmezsiniz...
Genc qadın tam olaraq bunu demişdi, yeni onun geri dönmesini istemişdi. Bu qadının onunla getmek istemeyeceyini düşünürdü, hetta buna emin idi. Amma bu sözlerin sahibi onun arvadından başqası deyildi. Bir an onu qapıldıĝı ümüdsüzlük dünyasından dartıb çıxaran sesle, üreyi etrafında toplanan bütün qara bulutlar
daĝıldı. Heyatının son on iki ilinde ilk defe dodaqlarını içten bir tebessűm sardı. Geri çevrilib, anasının yanında dayanan qadına baxdı. Üreyini saran heyecan qarşısında bir anlıq özünü itirdi.
"Getmeyecek..." dedi... Getmeyecekdi, onunla qalacaqdı.. Bir ömür olmasa da, onunla olacaqdı... Bir şans vermişdi heyat belkede ona..
-Gecikmerem...
Dedi, bir an daha izledi gözel arvadını.. Maşına eyleşib derin bir nefes aldı, bu üç günde ilk defe özünü bu qeder rahat hiss edirdi, maşını işe salıb bu kiçik evi arxada buraxdı..
*******
Heyat istemediyi bir yola sürüklese de onu, artıq bezi şeyler üçün çox gec idi. Bu saatdan sonra seçecek başqa bir yolu da yox idi, o ailesini pis veziyyetde qoya bilmsezdi.. Ona ailesinde verilen
terbiyenin gereyini edecekdi. Öz özüne etiraf ede bilmediyi bir şey de vardı. Bu adama ne qeder derinden nifret etdiyini düşünse de, o nifret adlı hissin ne olduĝunu tam olaraq bilmirdi. Heyatı boyunca bu hisse heç ehtiyac duymamışdı. Qelbinde mena vere bilmediyi bir hiss vardı. Bu adamın ona yaşaddıqları qebul edilecek şeyler deyildi, amma bu adam onun eri idi... Bildiyi şeylerden daha artıq bilmediyi şeylerinde olduĝunu hiss edirdi. Her şey üçün çox gec idi, onun bextine de bunlar yazılıbmış, o evlenerken heyat yoldaşına sedaqet andı içmişdi.. Ne olur olsun bunun geri dönüşü yoxdu. Qebul etmekden, heyatına davam etmekden başqa yolu yox idi. Keçecekdi, neler keçmirdi ki, heyatda... Zamanla buda keçecekdi. Gözleri anasına baxsa da, heyat yoldaşı olan adamın ona qeribe bir ifade ile baxan gözlerinden başqa heç bir şey görmürdü... Bu baxışlar onun üreyinde qeribe bir hiss yaratmışdı. Ne idi bu? Heç cür cavablaya bilmirdi. Özünü toplamaĝa çalışaraq anasına sarıldı...
-Qapıda mı dayanacıq qızım?
Anasının sualı ile ona daha möhkem sarıldı..
-Senin üçün çox darıxmışam anacan... Çooox.
Deye pıçıldadı, anasının qoxusunu içine çekerek gözlerini yumdu ve bütün dünyanı unuttu... Ömrünün sonuna qeder bu qolların arasında qala bilerdi.
Bu an arxada eşittiyi bir sesle nefesi tutuldu. Bütün bedenini qorxu sardı.. Boĝazı qurudu... Bu ses, bir vaxtlar onun üçün heyat demek idi, indi ise bu ses ona narahatlıq ve qorxu xaricinde heç bir şey hiss ettirmedi. Eşitdiyi ses sadece bir kelime söylemişdi..
-Asya...
Belke, bir hefte evvel bu sesi eşitseydi heç düşünmeden ona sarılar ve onu apaması üçün yalvarardı... Amma artıq çox gec idi. Heç bir şeyin menası yox idi.. Bedenini saran titremeye mane ola bilmeyerek anasının qollarından ayrıldı. Arxaya çevrilib boş nezerlerle ondan beş addım uzaqda dayanan adama baxdı.. Anasının heyecan ve narahatlıq içinde ona baxdıĝını hiss edirdi. Üreyini saran soyuq bir hiss vardı, xeyal qırıqları, mehv olan ümüdler, puç olub geden arzuların soyuq nefesi... Bir vaxtlar bu adamı görünce bele şeyler hiss edeceyini söyleseler o inanmazdı.. Ona ne olmuşdu bele.. Ona doĝru bir addım atıb dayanan adamın bu qısa müddetde ne qeder deyişdiyini düşündü... Xeyir, deyişen bu adam deyildi, beli bu bir nece günde hu adam çox, hedsiz çox ezab çekmişdi. Amma deyişen onun bu adama baxışları idi. Bir vaxtlar sevgi ile baxdıĝı bu adam daha ona yad idi.
-Murad oĝlum qurban olum get burdan...
Anasının telaş dolu sesini eşitdi. Narahat olmaqda çox haqlı idi, qızının bir vaxtlar bu adama olan hisslerini, ve bu adamın da onun qızını nece sevdiyini gözel bilirdi. Amma artıq onun qızı evli bir qadın idi, atası veya başqa biri bu menzereni görse çox daha pis şeyler ola bilerdi...
-Murad, ged oĝlum xahiş edirem get...
Anası telaş içinde onun qolundan tuttu,
-Asya eve keç...
Genc qadın tereddüd bele etmeden anasının emrine itaet edib darvazaya doĝru addımladı...
-Asya xahiş edirem bir kelime danışaq...
Bir vaxtlar bir sözü ile ölüme gede bileceyi adamın sesi ona çox soyuq ve yad gelirdi. Bu mesele uzanmamalı idi her şey burda hell olmalı idi. Olduĝu yerde dayanıb arxaya baxdı..
-Danışacaq heç bir şey yoxdu. Sen çox gecikmisen..
Sesinin titremediyine şükr edirdi. Qarşısındakı adamın ezab içinde ona baxan gözlerinin içine baxaraq sözüne davam etdi
-Söyleyeceyin şeylerin artıq menim üçün heç bir ehemiyyeti yoxdur...
Dedi, anasının qolundan tutaraq yarı açıq qapıdan içeri keçdi...
*******
Boş küçede taxta qapının sesi eks,seda verdi. Bir damla yaş süzüldü gözlerinden. Haqsız deyildi bu qadın... Gecikmişdi... Çox gecikmişdi. Amma sebebi vardı, kim bir ananın göz yaşlarını,
yalvarışlarını görmezden gele bilerdi ki? Sakit küçede addımlarının sesini dinleyerek irelileyirdi... Heç bir şey düşünmürdü... O bunlara layiq deyildi. Bu qadının baxışları onun gözlerinin önünden
getmirdi. O gözlerde... O qara gözlerde onun uzun illerdir görmeye alışdıĝı, onun yaşamaq üçün sebebi olan şeyi göre bilmemişdi... Onun yerine ümüdsüzlük vardı, peşmanlıq, keder vardı birde...
Birde daha başqa izahı imkansız bir şey vardı... Ìllerdir xeyalında yaşayan qara gözlerin ona bele yad baxa bileceyine inanmamışdı... Heç bir şey hiss etmirdi.. Gözlerinden axan yaşları bele hiss etmirdi... Harda olduĝunu, hara getdiyini bilmirdi.. Etrafda ona baxaraq pıçıldaşan insanları görmürdü.. Bir an ondan cemi iki addım uzaqda şahe qalxan atın sesi ile başını qaldırdı.. Sadece
bir anlıq tesadüfün onun heyatını deyişeceyini bilmezdi. Aĝ rengli, boynunda xırda qara lekeleri olan cins atın, şahe qalxıb yere çırpdıĝı sahibini qeyri,iradi havada tuttu ve onu yaralanmadan yere
düşürdü.. Qara uzun saçları üzüne daĝılmış, üzünde qorxu ifadesi donmuş qız başını qaldırıb xilaskarına baxdı... Gözleri genc adamın ifadesiz gözleri ile qarşılaşan vaxt üreyini saran heyecanla
dodaqları titredi. Özünü toplamaĝa çalışaraq xilaskarı olan insanın qolları arasından çıxdı... Ìnce sesi ile.
-Teşekkür edirem heyatımı xilas etdiniz...
Dedi... Onun üzüne öteri baxan genc adambaxışlarını yere dikerek.
-Deymez..
Deyib yoluna davam etdi.. Genc qız onun arxasınca baxdı. Ona yaxınlaşan yaşlı xidmetçisine müraciet ederken bele gözlerini dalĝın halda yoluna davam eden adamdan ayıra bilmedi.
-O kim idi, Xelil dayı...
-O Ìsa deye bir kendçinin oĝludu, adı Murad'dı..
Genc qız baxışlarını yoldan ayırmadan "Murad.." deye tekrar etdi...