Sevdalı Gelin.

14-cü Bölüm.

Pencerenin qarşısında dayanıb gecenin qaranlıĝında, çox uzaqlarda parıldayan ulduzları izleyirdi.. Xefif esen yaz küleyi qara uzun saçları ile oynayırdı.. Derin bir nefes alaraq temiz havanı ciyerlerine çekdi.. Üreyindeki heyecan yerini narahatlıq hissine buraxmışdı.. Yenede üzünde görülmeye deyecek bir tebessüm vardı.. Barmaĝındakı üzüye baxaraq olanları xatırladı..
Pencereni baĝlamadı, keçib kiçik yazı masasının arxasında eyleşdi... Eline aldıĝı, üzünde gül resimleri olan defteri açdı, ve boş bir sehifeden yazmaĝa başladı...
  "11,aprel. 2008..
Bu gün heyatımın en gözel günüdür.. Bezi şeyler eksik olsa da, onu mene verdiyi üçün Rebbime şükür edirem.. Bu gün her şey istediyim kimi getmese de, yenede çox xoşbextem. Ve tek
isteyim bu xoşbextliyin ömrümün sonuna qeder davam etmesi... Çox şükür nehayet ki, menim de sevdiyim adamla xoşbext bir ailem olacaq..."
Qelemi masanın üstüne qoyaraq, xeyal dünyasına daldı.. Her şey suretle davam etse de xoşbext idi. Tek eksiyi valdeyinleri idi.. Anası, atası.. Her kes kimi oda sevdiyi adamın onu mehz atasından istemesini, isteyirdi.. Tesüf ki, o bunu yaşaya bilmemişdi.. Amma yenede şükür edirdi, çox gözel ailesi var idi. Bu insanlar onu çox sevirdi amma o esl aile hesretinde idi..
Xoş xeyallara dalarken bu mesum gözel bilmirdi ki, sevdiyi adam başda o, özü olmaq üzre bir çox insana zerer verecek bir plan ile hereket edir...
******
Yorĝun gözlerini açdı, beyninde her şey dumanlı idi.. Bütün bedeni keyimişdi, heç bir şey hiss etmirdi.. Qalxmaĝa çalışdı amma belini sarmış el buna mane oldu.. Baxışlarını yanındakı adama çevirdi. Nece bele mesum, sakit yata bilerdi ki? Baxışlarını bu üzden ayıra bilmirdi. Qelbine getdikce artan heyecan hakim olmuşdu. Başını onun sinesinin üstüne qoydu, necede rahat ve sakit idi. Sanki heç bir şey olmamışdı, olanlar ona yuxu kimi gelirdi..
"-Kimsen sen, niye bu qeder yad olduĝun qeder yaxınsan..."
Deye pıçıldayaraq gözlerini yumdu.. Yuxuya dalmış heyat yoldaşına sarılaraq tekrar özünü rahat yuxunun qollarına buraxdı.. En tecüblüsü de, o idi ki, bu qeder olan şeye baxmayaraq kabus görmemişdi.. Özünü anasının qolları arasında
yuxuya getdiyi vaxtlardakı kimi, rahat ve xoşbext hiss edirdi. Bu insana nifret duyduĝu vaxtlar elede uzaqda olmasa da, indi ondan güc alırdı.. Bir vaxtlar qaçmaq, bu adamdan qurtulmaq isteyirdi..
Heyat neticede.. Biz deyişdiyimizi düşünsekde, o yene öz axarı ile gedirdi.. Zaman çox şeyi olmasa da, bezi şeyleri saĝaldır.. Demek olar ki, bir gün yatmışdı.. Tekrar gözlerini açdıĝında yataĝı boş
idi... Yerinden qalxdı, eyninde mavi reng pijama vardı. Bu onu teccülendirmişdi.. Tam olaraq neler olduĝunu xatırmamırdı, bu hal onu narahat edirdi, vanna otaĝına keçdi.. Eynindeki paltarları
çıxararaq duşa girdi.. Özünü ilıq suyun altına buraxaraq yorĝunluĝunu unuttu.. Duşdan çıxıb desmalı götürdü, qurulanıb xalatını geyinerek otaĝa geri döndü. Ayna qarşısına keçib saçlarını daradı.. Ve o an aynadakı eksini gördü. Daha doġrusu derk etti.. Gözlerinin altı şişmiş, rengi solmuşdu.. Her şeyi yeni xatırladı.. Qorxu ile titreyerek dolaba yaxınlaşdı.. Eline keçen ilk
paltarı götürüb geyindi ve ürkek addımlarla otaĝı terk etti..
Pillekenleri enerek salona daxil oldu, sakitlik hakim olan ev sanki tamam boş idi.. Metbexe yõneldi, qapını açdıĝında gözlerine inana bilmedi.. Eynindeki aĝ köyneyin qolları qatlanmış, ocaĝın qarşısında yemek bişiren adamı gördüyünde teccüble quruyub qaldı.. Gözleri hazırlanmış süfrede dolaşdı. Genc adam, qapı önünde dayanan xanımını görünce gülümsedi..
-Nehayet oyandın..
Deyerek, ocaqdan götürdüyű yemeyi masaya qoydu. Asya, özünü toplamaĝa çalışaraq.
-Sabahın xeyir.
Deye pıçıldadı, bu adam bele gülümseyereken başqa bir şey söylemesi imkansız idi. Gözleri masada dolaşarken "Bütün bunları o, mu hazırlayıb?" deye düşündü içinden.. Qulaĝına dolan sesle heyret dolu baxışlarını heyat yoldaşına çevirdi.
-Senin sabahın xeyir gözelim..
Deyerek qolundakı saata baxdı.
-Artıq on bire iyirmi deqiqe işleyir. Sen oturacaqsan, yoxsa orda dayanmaĝı mı düşünürsen?
Eşitdiyi sözlerle masaya yaxınlaşdı. Ìnana bilmirdi o ne qeder yatmışdı.. Aĝlına gelen bir fikirle bütün bedenini titreme sardı.. Sevda evde deyildi, ve bu o, demek olurdu ki, pijamaları ona heyat yoldaşı olan bu adam geyindirmişdi.. Yanaqları qızararken
baxışlarını yere dikdi, masa arxasına eyleşib qarşısındakı yemeklere baxdı...
-Bunların hamısını bitirmelisen..
Heyat yoldaşının sesi ile başını qaldırıb onun gözlerine baxdı, bu hemin adam ola bilmezdi.. Gözleri çox sakit, hetta imkansız olsa da, mehriban bir ifade ile baxırdı.. Bu adama söylemeli olduĝu şeyleri düşündü, bedenin sanki soyuq bir titreme sardı..
-Men...
Dedi, sesi titredi. Derin bir nefes aldı, qarşısındakı çaydan bir udum içib sözüne davam etdi...
-Men, sene bir şey demeliyem..
Deyib susdu, söyleyeceklerinden sonra bu adam ne edecekdi? Onu yene heyatında isterdi mi? Bilmirdi, qorxurdu.. Bir vaxtlar qurtulmaq istediyi adamı itirmekden qorxurdu.. Bunun sebebini
anlamasa da, bu qorxu her keçen deqiqede üreyine daha çox hakim olurdu. Eyer bu adam ondan ayrılmaq istese ailesine ne deyecekdi...
Bu onun üçün özünü alovun içine atmaq kimi olsa da, bunu etmeye mecbur idi. Göz göre göre bir insanın felakete sürüklenmesine göz yuma bilmezdi. Onun çekdiyi ezabı bir başqası çeksin istemirdi. Qısa bir tereddüden sonra gözlerini onun danışmasını gözleyen adamın gözlerinde sabitledi...
-Men..
Dedi, ve bu an çalan telefon onu susturdu.. Hirsle telefonu cibinden çıxarıb, açdı.. Özünũ sakit olmaĝa mebcur ederek.
-Ne var?
Deye soruşdu, zeng eden kömekçisi idi.. Onun dedikleri ile yerinden qalxdı..
-Ne deyirsen, ne yanĝın?
Deye telaşla soruşdu.. Zeng eden adamı sona qeder dinleyib telefonu söndürdü, bir müddet boş nezerlerle elindeki telefona baxsa da, özünü ele alaraq stulun üstündeki penceyini götürdü..
-Men getmeliyem... Sevda'ya deyerem birazdan geler.. Bütün bunları axşam danışarıq, işim bitire bilsem tez gelecem.. Sen hazır olarsan.. Tez gele bilsem bir yere aparacaĝam seni.
  Dedi, diqqetle onu dinleyen xanımı da ayaĝa qalxmışdı.. Genc qadın pis bir hadise baş verdiyini heyat yoldaşının üz ifadesinden anlaya bilirdi.. Qapıya yöneldi, amma ayaq saxladı, bir anlıq
tereddüden sonra geri qayıdıb xanımının, yanaqlarını elleri arasına alıb alnından öpdü.. Ve suretli addımla metbexden çıxdı..
Keder dolu gözlerle evden çıxan heyat yoldaşını izledi, bir anlıq qazandıĝı cesareti bir anda da itirdi..
******
Yorĝun halda kresloya buraxdı özünü, şişkin gözlerini yumub derin bir nefes aldı. Emeyinin gözleri önünde yanıb kül olması onu hem menevi, hemde maddi cehetten yaralamışdı.. Pul itkisi onu
maraqlandırmırdı, çalışıb yeniden qazana bilerdi. Amma uzun aylardır emek verdikleri sahelerin bir hissesinin yanıb kül olması, bir çox insanın emeyinin heder olması demek idi.. O bu saheler
üçün Şeherdeki şirketinin işlerini ikinci plana atmışdı..
-Heç olacaq iş deyil..
Otaĝa baĝıraraq giren Azad'ın sesi ile gözlerini açdı, inanması imkansız olsa da, qardaşının eksine o çox sakit idi.. Qezeblene bilmeyecek qeder yorĝun idi..
-Sakit ol Azad..
Azad'ın ise sakit olmaq fikri yox idi. Şamil sanki öz qezebini ona vermişdi. Her zaman sakit olan bu insan da, bu işe çox emek vermişdi..
-Nece sakit olum Şamil? O qeder emek, o qeder mehsul... Hamısı heder oldu.
Qezeble kabinetdeki kiçik stullardan birine oturdu..
-Bunlar ola bilecek işlerdir Azad, daha elden heç ne gelmez.. Sakit olmalıyıq..
Deyerek qolundakı saata baxdı, yeddiye beş deqiqe işleyirdi.. Artıq sekkiz saata yaxın idi ki, davam eden yanĝınla meşĝul idiler.. Derin bir
nefes aldı ne olur olsun, bu gün uzun müddetdir etmek istediyi işi edecekdi.. Cibinden çıxardıĝı telefona tanış nömreni yazdı.. Ìlk signal sesinde cavab geldi..
-Buyun bey'im..
-Xelil dayı, sene tapşırdıĝım iş hazırdır mı?
-Hazırdı bey'im..
Saatına baxdı, beyninde vaxtı hesabladı..
-Siz gede bilersiz gerisi menlikdi..
Deyin telefonu söndürdü. Yerinden qalxarken qardaşının sual dolu gözleri ile qarşılaşdı..
-Niye ele baxırsan?
Deye soruşdu.
-Hara hazırlaşırsınız Şamil bey'im..
Istehza ile gülümseyen qardaşına qezeble baxsa da, dodaqlarında xefif bir tebessüm vardı..
-Size izahat vermeye mecbur olduĝumu düşünmürem Azad bey..
Deyerek ofisten çıxdı...
Geldikleri yer kendin biraz uzaĝında qalırdı, o buraları heç görmemişdi.. Maşın kiçik evin qarşısında dayanan vaxt, bütün yol boyu daldıĝı fikir dünyasından ayrıldı... Qerarını vermişdi. Her
şeyi bu adama danışacaqdı, belke her şey mehv olacaqdı, belke bu adam onu bir daha istemeyecekdi, belke de ata evine qayıtmalı
olacaqdı, amma başqa yolu da yox idi.. Qorxunun ecele faydası yox idi, bunu bilirdi amma, üreyini saran qorxuya mane ola bilmirdi. Tam her şey yavaş yavaş deyişerken, her şeyin birden bire bu hal alması onu çox incidirdi.. Yaşadıqları be qeder aĝır idi onsuzda.. Ìndi de bu.. Bir vaxtlar sevdiyi adamın onun bedbextliyine sebeb olacaĝınıdüşünmezdi.. Bu gün Sevda ona, evde olanları.. "He" cavabından sonra olan kiçik nişan merasimi
haqqında danışmışdı.. Onun üçün bunu bele etmeyen aile, meqsedini bilmeden Murad'a qucaq açmışdı.. Yeni yeni özünü toplayırdı, üreyinde yaranan duyguları anlamaqda çetinlik çekirdi..Qurtulmaq istediyi adamın onu istemeyeceyi niye
onu bele narahat edirdi ki..
Maşının dayanması ile heyat yoldaşının ardınca oda aşaĝı endi. Bu axşam bu adama, danışacaĝı şeylerden sonra, daha derin ve qaranlıq bir uçurumun onu gözlediyini bilirdi.. Keder dolu
gözlerle ona baxdı.. Özünü toplamaĝa çalışaraq eve doĝru bir neçe addım atıb dayandı.. Bu kiçik evin gözelliyi onu heyran etmiş,
fikirlerinden bir anlıq bele olsa ayırmaĝı bacarmışdı.. Dodaqlarında xefif bir tebesüm yaranmışdı.. Gözlerini bu evden ayıra bilmezken eşitdiyi sesle bütün her şeyi unuttu.
-Beyendin mi?
Heyecanla, heyat yoldaşına doĝru çevrildi..
-Çox gözeldir, adamı valeh edir..
Deye pıçıldadı, üreyini saran heyacan qorxu hissini unutturmuşdu.. Genc adam xanımına yaxınlaşdı, elini uzadıb onun qara uzun saçlarına toxundu..
-Bura bizim evimizdir Asya'm...
Dedi, ve sustu.. Heyat yoldaşının sesi, sözleri onun qelbindeki qorxunu oyadarken, gözel qara gözlerinden bir damla yaş, dodaqlarına doĝru yol açdı..
-Men size bir..
Sözünü tamamlaya bilmedi, eşitdiklerini derk ede bilmedi bir an.. Heyat yodaşının dodaqları arasından çıxan bir cümle qulaqlarında
tekrarlanarken üreyini tamam başqa bir hiss sardı..
-Men seni sevirem Asya...